ساختار شکنی هاری - deconstructing harry

سال تولید : ۱۹۹۷
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : جین دومانیان
کارگردان : وودی آلن
فیلمنامه‌نویس : وودی آلن
فیلمبردار : کارلو دی پالما
هنرپیشگان : آلن، کرستی آلی، باب بالابان، ریچارد بنجامین، بیلی کرستال، جودی دیویس، هیزل گودمن، ماری‌یل همینگوی، ایمی اروینگ، جولی کاونر، الیزابت شو، استنلی توتچی و رابین ویلیامز.
نوع فیلم : رنگی، ۹۶ دقیقه


̎هاری بلاک̎ (آلن)، رمان‌نویسی است که با صداقت می‌گوید در زندگی درست عمل نمی‌کند اما در هنرش موفق است. تا به حال ̎هاری̎ به شکل روان کاو مراجعه و سه بار هم ازدواج کرده (که تنها تجربه مثلاً موفقش، ازدواج با یکی از روان کاوانش بوده است). ̎هاری̎ از آشفتگی روحی‌اش به‌عنوان مایهٔ اولیه کارهایش استفاده می‌کند. دوستان، محبوبه‌ها و خانواده‌اش از این‌که او تقریباً بدون پرده‌پوشی، نامهربانانه در نوشته‌هایش از آنان، شخصیت‌هائی غیر واقعی ساخته، عصبانی هستند. او می‌خواهد مشکل بدبختی‌های فزاینده‌اش را با زنان و قرص‌های آرام‌بخش حل کند. یک روز دانشگاهی در شمال نیویورک که ̎هاری̎ در آن درس می‌خوانده اما هرگز از آن‌جا فارغ‌التحصیل نشده، برای اهداء جایزه او را دعوت می‌کند. اما ̎هاری̎ نمی‌تواند کسی را به‌عنوان همراه، برای شرکت در گردهمائی پیدا کند. محبوبه او، ̎فی̎ (شو) برای ازدواج با ̎لاری̎ (کریستال) او را ترک کرده؛ بهترین دوستش، ̎ریچارد̎ (بالابان) نگران است مبادا دچار سکته قلبی شود؛ همسر و روان‌کاو سابقش، ̎جون̎ (آلی) اجازه نمی‌دهد ̎هاری̎ پسرشان را ببیند و خواهر زن سابقش، ̎لوسی̎ (دیویس) عملاً می‌واهد او را بکشد. در آخر ̎هاری̎، بی‌پروا از یک خیابان‌گرد به‌نام ̎کوکی̎ (گودمن) می‌خواهد او را هم‌راهی کند، پسرش را می‌رباید و از ̎ریچارد̎ می‌خواهد تا همگی با هم به دانشگاه بروند، جائی که فاجعه در انتظار اوست...
● حدیث نفسی پست مدرنیستی از یکی از بزرگترین حدیث نفس‌گوی سینما. این‌بار آلن نقش ̎هاری بلاک̎ را به عهده گرفته تا بی‌پروا با شخصیت‌های مخلوق خودش مواجه شود و به ناکامی‌هایش در زندگی اعتراف کند. ساختارشکنی هاری تشکیل شده از چندین موقعیت بدیع با طنز سیاهی که گاه امکان خندیدن را از تماشاگر سلب می‌کند بازنگری آلن در گذشته‌اش چنان صراحتی دارد که ریشه‌یابی و پیدا کردن معادل‌ەای واقعی‌اش در زندگی فیلم‌ساز چندان دشوار نیست. ساختار اپیزودیک فیلم‌نامه هرگز به عدم ̎انسجام̎ نمی‌رسد و این تعادل طبعاً حاصل تجربه فراوان آلن در کار با این الگوی روائی است. فلو شدن ̎مل̎ (ویلیامز) درخشان‌هٔرین ایدهٔ سینمائی فیلم است و حضور شخصیت‌های داستان‌های ̎هاری̎ در رویاهایش داخل زندان بامزه است. با ساختار شکنی هاری دوباره می‌توانیم آلن را در حادترین شکل ارتباطی‌اش با جنس مخالف تماشا کنیم و تصویر سازی‌آش از جهنم هم خیلی به درد بازیگران آمریکائی در نقش‌های کوتاه استفاده کرده، تا جائی که ویلیامز را هیچ‌وقت ̎فوکوس̎ نشان نمی‌دهد، حتی در مراسم پایانی که همه شخصیت‌های زندگی ̎هاری̎ برایش دست می‌زنند.