آقای حجازی آمده اید سانتر را جایگزین اوت دستی کنید؟!

تیم استقلال در بازی با ملوان نشان داد تا تیم شدن فاصله زیادی دارد ولی در همین دو بازی اخیر یک نکته کاملاً واضح وجود داشت آنهم استفاده مفرط از ضربات ایستگاهی بجای اوت دستی !
استفاده از ضربات ایستگاهی یکی از روش های رسیدن به گل بوده که وقتی تیم ها از تاکتیک های دیگر نتیجه نمی گیرند و یا بازی به بن بست می رسد به آن روی می آورند . اینکه استقلال از ضربات ایستگاهی استفاده می کند روش بدی نیست اما وقتی به دو بازی استقلال نظر می افکنیم می بینیم سه گل از چهار گل استقلال از این روش بدست آمده حال سوال اینجاست آیا برای تیمی که بیشترین مهاجمان فانتزی و درجه اول را جذب نموده انتخاب این روش صحیح است ؟ از طرفی اگر به گلهای دریافتی استقلال در همین بازی با ملوان دقت کنید خواهید دید هردوگل ملوان از جناح راست استقلال شکل گرفته . حال چرا این دو مقوله را در کنار هم قرار دادیم ؟ چون سانتر ها توسط نوازی صورت گرفته و جناح راست استقلال هم با حضور نوازی به یکی از ضعیف ترین نقاط این تیم بدل گشته ، نوازی شاید در سانتر کردن تبحر خاصی داشته باشد اما به هیچ وجه فاکتورهای لازم (سرعت در رفت و برگشت های سریع و دور زدن مدافع حریف) برای ایستادن در گوش راست به عنوان هافبک و یا دفاع را ندارد. به همین دلیل نوازی در این دیدار نه در حمله توانایی نفوذ و تغذیه مهاجمان را داشت و نه در دفاع قادر بود پا به پای بازیکنان حریف بدود و جلوی حملات ملوان از جناحش را بگیرد .
کادر فنی استقلال و در راس آن جناب ناصر خان حجازی باید بپذیرد که تنها به دلیل سانترهای زیبا نمی توان بازیکنی را در هر شرایط به میدان فرستاد اشتباهی که سال گذشته کادر فنی استقلال در مورد علیزاده مرتکب شد.
فصل قبل علیزاده در شرایطی به عنوان یک مهاجم صرف بیشترین دقایق حضور در میدان را در مقایسه با سایر مهاجمان استقلال داشت که از حداقل فاکتورهای لازم برای بازی در پست مهاجم محروم بود و همین امر باعث شد تا آخر فصل هم نتواند به عنوان یک مهاجم وظایفش را انجام دهد درحالی که اگر کادر فنی بنابر ضرورت حضور علیزاده در میدان، از او در سایر پست ها استفاده می کرد و به یکی دیگر از مهاجمان میدان می داد نتایج بهتری رقم می خورد .
امیدواریم نوازی امسال ، علیزاده پارسال نشود چراکه علیزاده هیچگاه سعی در یادگیری و انجام وظایفش به عنوان یک مهاجم نکرد و تنها دلخوش به آمار پاسهای (دستی) منجر به گلش بود و انگار قرار است نوازی هم به آمار ضربات ایستگاهی اکتفا کند !
شاید برخی اینگونه استنباط نمایند که نوازی با سه پاس گل در طی دو دیدار بهترین عملکرد را داشته اما این ظاهر قضیه است برای روشن شدن موضوع دوباره بر گردیم به بازی نوازی در مقابل ملوان ، در این دیدار کدام حرکت مثبت را از نوازی مشاهده کردیم آیا نوازی با فرار از جناحش ، دور زدن مدافع حریف و یا ایجاد مثلث و به بیان ساده تر یک و دو با یاران کناری صاحب موقعیت شد و سانتر کرد؟ قطعا پاسخ منفی است ، گل استقلال بر اثر ارسال ضربه ایستگاهی بدست آمد و این گل را نباید صرفاً به سانتر نوازی نسبت داد بلکه از فصل قبل استفاده از ضربات ایستگاهی ( که سال گذشته اوت دستی راهم شامل می شد ) یکی از مهم ترین روش های استقلال برای رسیدن به گل بود و این گل هم بر اساس همان استراتژی یعنی ارسال ضربات ایستگاهی و جلو آمدن مدافعان برای استفاده از ضربات سر حاصل شد . آیا سال گذشته که به ندرت از نوازی استفاده می شد استقلال از این روش به گل نمی رسید که حالا این گل را فقط حاصل ارسال زیبای نوازی بنامند و از عملکرد ضعیفش چشم پوشی کنند ؟
سخن آخر اگر قرار است از نوازی استفاده شود درست و در زمان و مکان مناسب استفاده شود نمونه بارز آن نحوه بازی دیوید بکام در رئال مادرید است ، در فصل گذشته به دلیل دور شدن بکام از شرایط آرمانی علی رغم نام بزرگش بیشتر روی نیمکت حضور داشته و معمولاً به عنوان یار جانشین وارد زمین می شد و هر گاه از ابتدا در ترکیب قرار می گرفت به ندرت تا پایان در زمین باقی می ماند و این حضور اندک به منظور استفاده حداکثر از قابلیتهای او بود اما پست بازی بکام به مرور تغییر کرد و به عنوان هافبک مایل به جناحین به میدان می رفت نه به عنوان هافبک راست و یا گوش راست چراکه کاپلو نمی خواست بکام را در مکانی قرار دهد که توسط یک بازیکن جوان یارگیری و محو شود همچنین می دانست بکام دیگر آن توانایی لازم برای دور زدن مدافعان را ندارد پس بهترین مکان جایی در بین هافبک وسط و هافبک کناری بود لذا این اواخر هر گاه برای رئال مادرید به میدان رفت آزادی عمل بیشتری داشته و برخلاف ابتدای فصل، ضمن ارائه بازی های زیبا ، در قهرمانی رئال سهیم و با خاطره خوش رئال را ترک کرد.

مهدی هاشمی مرغزار

منبع : پارس فوتبال