میدان امام (میدان نقش‌جهان) ، اصفهان

در محل این میدان (قبل از آن‌كه شهر اصفهان به پایتختی صفویه انتخاب شود)، باغ وسیعی به نام نقش‌جهان وجود داشت. در دوره شاه‌عباس اول آن باغ را تا حدود امروزیِ آن وسعت دادند و در اطراف آن مشهورترین و عظیم‌ترین بناهای تاریخی اصفهان را كه آن روز شهره آفاق‌اند، مانند : مسجد جامع عباسی (مسجد امام)، مسجد شیخ لطف‌اللّه، عمارت عالی‌قاپو و سردر قیصریه، را به وجود آوردند. طول این میدان از شمال به جنوب بالغ بر 500 متر، و عرض آن حدود 165 متر است. در قرن یازدهم هجری (قرن هفدهم میلادی)، این میدان یكی از بزرگ‌ترین میدان‌های جهان و در دوره شاه‌عباس و جانشینان او محل بازی چوگان، رژه قشون، جشن و چراغانی و محل نمایش‌های مختلف بوده است. دو دروازه سنگی چوگان، از آن دوره، هنوز در شمال و جنوب میدان از عظمت دیرین آن حكایت می‌كنند. سیاحان مشهور اروپایی نیز از این میدان دیدن نموده‌اند و به توصیف زیبایی این میدان پرداخته‌اند. چشم‌اندازهای پیرامون این میدان بی‌نظیر و انحصار و شگفتی‌های آن، حیرت‌انگیز است.