انوشیروان روحانی از زمان شیرخوارگی گوشش با نوای موسیقی آشنا می شود

انوشیروان روحانی در سال ۱۳۱۸ در شهر پر طراوت و سر سبز رشت، عروس شهرهای استا گیلان دیده به جهان گشود. پدرش رضا روحانی مهندس کشاورزی، در استان گیلان بود که در کار نواختن ویلون و سرودن شعر نیز تجربیات زیادی داشت.
او از لحظه تولد انوش، وی را تحت مراقبت خود قرار داد و هر وقت که ساز را به دست می گرفت آهنگ ملایم و مشهور لالایی را برای او در کنار گهواره اش می نواخت و در واقع می توان گفت که روحانی از زمان شیرخوارگی گوشش با نوای موسیقی آشنا می شود.
مهندس روحانی، برای فرزندان دیگر خود، به نام های: اردشیر، شهداد، شهریار روحانی نیز علاوه بر این که پدری مهربان و دلسوز، معلمی سخت گیر نیز بود به طوری که زحماتش به ثمر رسید و این فرزندانش نیز هر کدام در موسیقی پیشرفت شایان توجهی نموده اند. اردشیر معلم پیانو است که یکی از آهنگ هایش آرم برنامه سلام صبح به خیر رادیو می باشد.
شهداد آهنگساز و رهبر ارکستر سمفونیک یکی از کشورهای خارج می باشد و بیشتر آهنگ های انوش را وی تنظیم کرده است و شهریار روحانی که فرغ التحصیل مدرسه موسیقی وین می باشد و یکی از چهره های خوب موسیقی نوین ایران می باشد.
پس از دو سال که مدت مأموریت پدر انوش به پایان می رسد به اتفاق خانواده به تهران می آید و در سه سالگی به جای اسباب بازی، یک ارگ بادی دستی برای او خرید و او که در آن هنگام بیش از سه سال نداشت سرگرم نواختن ساز می شود.
سپس با راهنمایی پدر و تداوم در راه فراگیری موسیقی آن قدر پیشرفت می کند که در سن شش سالگی در جامعه باربد که به سرپرستی شادروان اسماعیل مهرتاش اداره می شد، برنامه هایی اجرا می کند که مورد لطف و تشویق این استاد عالیقدر و مدعوین قرار می گیرد.
انوشیروان روحانی، در سن ۷ سالگی با راهنمایی های پدر، با خط نت آشنا می شود و در همین اوقات وارد هنرستان موسیقی شده و جواد معروفی استاد پیانوی ایران، تعلیم وی را بر عهده می گیرد. انوشیروان از این تاریخ به بعد مدارج ترقی را به سرعت طی نموده و با آشنایی که پدر وی با آقای عباش شاپوری داشت به رادیو راه یافت و در ارکستر شاپوری برنامه هایی اجرا می کند. در اولین جلسه ای که انوش کوچولو را جهت اجرای برنامه به رادیو می برند به علت کوچکی و کوتاهی قد و قامتش، آقای صبحی مهتدی ایشان را به روی صندلی گذاشته تا سازش به میکروفن نزدیک شود.
انوشیروان روحانی از سن یازده سالگی عضو روز مزد رادیو می شود و در سن هجده سالگی در کنسرواتور پاریس مشغول تحصیل و از این مرکز فارغ التحصیل می گردد و اولین آهنگی که می سازد و در رادیو اجرا می شود اسرار ساز نام داشت که پوران می خواند. انوشیروان روحانی بیش از ۲۵ سال نداشت که عضو شورای موسیقی رادیو می شود و تا آخرین سالی که در آن سازمان فعالیت داشت، این سمت را عهده دار بود. وی از اولین برنامه گلها با این برنامه همکاری فراوان داشت و رهبری ارکستر شماره ۸ به عهده ایشان بود. انوشیروان روحانی یکی از آهنگسازان خوب معاصر است که بیش از دویست آهنگ متنوع و جالب ساخت که اکثر آنها از معروف ترین آهنگ های زمان خود بود.
روحانی در آهنگسازی ویژه فیلم و سینما نیز دارای آثار معروف و ارزنده ای می باشد. اولین بار در سال ۱۳۴۶ توسط وی ارگ به ایران می اید و شناسانده می شود. از میان آهنگ های ایشان مردم بیشتر به آهنگ سلطان قلبها و گل سنگ و تولدت مبارک علاقمندند.
روحانی کنسرت های فراوانی به نفع موسسات خیریه و فرهنگی: بیمارستان های معلولین، مسلولین و انجمن های خیریه تهران و شهرستان ها به پا کرد و برای شناساندن موسیقی اصیل و ملی ایران مسافرت های متعددی به کشورهای: آلمان، فرانسه، انگلستان، ژاپن، آمریکا، تایلند، هند، اتریش، افغانستان، و لبنان در چهارچوب مسایل فرهنگی، هنری نموده و خدمات وی به موسیقی کشور قابل تقدیر است.
(مردان موسیقی سنتی و نوین ایران، ج۱، حبیب اله نصیری فر، انتشارات راد، تهران، چاپ ۴، ۱۳۷۰، صص ۱۴۱- ۱۳۹ ).
چند سال پیش انوشیروان روحانی دوست هنرمند من که شعر نخستین آهنگش را بعد از فارغ التحصیلی از مدرسه موسیقی ملی ساخته ام و به نام پرستو معروف است، به افتخار استاد نقشینه، تقی روحانی، من (نواب صفا) و محمد میرنقیبی در منزل برادرش اردشیر روحانی که امروز شهرت زیادی به هم زده است بر پا ساخت. انوشیروان روحانی فرزند آقای مهندس رضا روحانی است که خود مردی موسیقی دان بود. در اثر تشویق و تربیت پدر به مدرسه عالی موسیقی راه یافت و رشته پیانو را زیر نظر استاد فقید جواد معروفی به پایان رسانید.
انوشیروان روحانی از بهترین شاگردان استاد محسوب می شود و از سال ۱۳۳۸ تا زمانی که من در تهران بودم اشعار متعددی بر روی آهنگ های او ساختم. آخرین شعر من بر روی آهنگِ همایون از ساخته های اوست که به شب جاویدان (سکوت جاویدان) معروف است و توسط خانم مهستی اجرا گردیده است: (قصه شمع – خاطرات هنری نواب صفا، نشر البرز، ص ۵۸۸).
در سال ۱۳۴۷ این آهنگ به وسیله ارگ خود انوشیروان با خوانندگی مهستی اجرا شد و یکی از کارهای مورد علاقه من است:(همان، ص۵۸۹). یکی دیگر از آثار مشترک ما روز بی فردا نام دارد که آن را در دماوند به پایان رسانیده ایم و در آن سال روحانی از همسر خود خانم گیتی که تازه با او ازدواج کرده بود، دارای نخستین دخترش به نام ندا شد. به نظر من انوشیروان یکی از پاکترین و فعالترین هنرمندانی است که در طی همکاری خود با موسیقی دانان معاصر دیده ام: (همان، صص۵۸۹- ۵۹۰). استاد روحانی در سال های اخیر در خارج از ایران اقامت دارند و به عنوان آهنگساز و رهبر ارکستر با ارکسترهای معروف جهان همکاری نزدیک دارند، که این امر نشان دهنده تسط ایشان بر سبک های جهانی موسیقی از جمله موسیقی کلاسیک دارد. از آخرین آثار استاد روحانی می توان به آهنگ Maybe I Maybe You از آلبوم Unbreakable گروه Scorpios اشاره کرد که حاصل همکاری استاد روحانی با این گروه در اواخر سال ۲۰۰۳ می باشد.
پانزدهم نوامبر ۲۰۰۴ آلبوم جدید اسکورپیونز (SCORPIONS) با آهنگسازی انوشیروان روحانی توسط یک شرکت فرانسوی روانه بازار شد. قطعه (MAY BE I MAY BE YOU) در سال ۲۰۰۳ در آخرین اجرای این گروه معروف در راک هال (ROCK HALL) در آلمان اجرا شد، که باعث شد این گروه علاوه بر این قطعه، دو قطعه دیگر را در آلبوم جدید خود از روحانی خواستار باشند.
نکته جالب توجه در این قطعه استفاده از تم های ایرانی است که در حال حاضر درجدول تاپ تونتی (TOP ۱۲) در رده نهم قطعات موسیقی دنیا قرار گرفته است. لازم به ذکر است حضور انوشیروان روحانی در آلمان و اجراهای متعدد وی در فرانسه و آلمان و آمریکا باعث شده است، نگاه موزیسین های بزرگ دنیا به موسیقی ایرانی و ملودی های وی جلب شود.
قابل توجه است که سبک کار این گروه Alternative Rock (که بین Soft Rock و Metal Rock متغیر است) می باشد، سبکی که مطمعنآ برای آهنگسازی باید تسط زیادی روی اصول کار داشت، که استاد روحانی به خوبی از عهده آن بر آمده اند و به جرأت می توان گفت آهنگ استاد روحانی زیباترین آهنگ این آلبوم می باشد و نکته آخر اینکه باید دست پنجه چنین استادی را بوسید کسی که نه تنها اهل فن است بلکه علم موسیقی روز دنیا را می داند و از سنتی گرفته تا کلاسیک و Rock حرف برای گفتن دارد و جای بسی تأسف که باید چنین مردانی در عرصه موسیقی داشته باشیم اما مشکل عدم خلاقیت و افول در موسیقی ایرانی مطرح باشد و این گناه کسانی است که باید زمینه فعالیت اساتید طراز اول ایرانی را در داخل کشور فراهم کنند نه اینکه ما در آلبوم گروه های خارجی به دنبال نام اساتید ایرانی باشیم و از طرفی برخی اساتید داخلی که غیر از خود کسی را قبول ندارند و وسعت فکرشان از دسته سازشان فراتر نمی رود و کسانی که هنوز سر مکتب اصفهان و تهران دعوا دارند باید کمی به اطراف نگاه کنند و ببیند که در موسیقی دنیا در چه جایگاهی قرار داریم.

منبع : ایران ملودی