حضور ”دیه‌گو“ زنگ خطری برای آرژانتین

تیم ملی آرژانتین در دومین بازی خود نمایشی به مراتب بهتری نسبت به دیدار نخست برابر ”ساحل عاج“ را از خود بروز داد تا کماکان به‌عنوان یکی از بخت‌های اصلی فتح جام از سوی کارشناسان معرفی گردد.
این تیم کلکسیونی از بازیکنان مطرح و مؤثر را در ترکیب خود دارد، ضمن اینکه روی نیمکت ذخیره‌ها هم مردانی مترصد حضور در میدان هستند که دست کمی از نفرات اصلی ندارند و این مسئله خشنودی ”خوزه پکرمن“ سرمربی تیم را به همراه داشته است. ”کامیباسو“، ”مسی“ و ”ته‌وز“ که هر ۳ نام خود را در لیست گلزنان دیدار مقابل ”صربستان“ قرار دادند در ابتدای این مسابقه به دستور ”پکرمن“ روی نیمکت نشسته بودند، اما به محض ورود به میدان تأثیر خود را نمایان ساخته و نشان دادند که این تیم چه نیمکت غنی و پرباری را در اختیار دارد که همین موضوع شانس آنها را در قیاس با تعدادی از تیم‌های مدعی بالاتر برده و امیدواری‌های دوستداران آرژانتین را برای فتح جام افزایش داده است.
بزرگترین حسن این تیم، بازی گروهی ستاره‌هائی است که هیچ کدام نسبت به دیگری احساس برتری نمی‌کنند. در بعضی از لحظات بازی مردان آرژانتین نزدیک به ۴۰ پاس صحیح بین یکدیگر رد و بدل کردند که حکایت از بازی منسجم و گروهی آنها دارد. نکته‌ای که در این مقاله قصد داریم به آن بپردازیم نقش مسائل خارج از چارچوب در نتیجه‌گیری تیم‌ها است که برای این تیم مدعی هم وجود دارد. ”دیه گو مارادونا“ اسطوره این کشور تاکنون هر دو دیدار هموطنانش را از نزدیک نظاره‌گر بود و یک دوربین تلویزیونی حرکات او را به تصویر می‌کشد. ”دیه گو“ با حضورش مردان این تیم و همچنان طرفداران حاضر در ورزشگاه را تهییج می‌کند و این مسئله قطعاً روی نتایج اخیر تأثیر بسزائی داشته، اما همگان واقف هستند که بین او و مسئولان فیفا و بعضی از چهره‌های مؤثر در تصمیم‌گیری‌های این مرجع رابطه مناسبی برقرار نیست. زمانی‌که در مراسم افتتاحیه جام، ”دیه‌گو“ از حضور در رژه تیمی سرباز زد به خبرنگاران گفت: ”به آلمان آمده‌ام تا فوتبال تیم کشورم را ببینم نه اینکه با ”لاتر“ ”پله“ و امثالهم دیدار کنم!“ این اظهارنظر از همان کینه قدیمی سرچشمه می‌گیرد، کینه‌ای که از اواسط دیدارهای جام جهانی ۱۹۹۴ با خروج او از عرصه جام شکل واقعی به خود گرفت و منجر به محو شدن کامل او از زمین‌های فوتبال شد. در ادامه ”دیه‌گو“ به دام اعتیاد افتاد و تا آستانه مرگ پیشروی کرد، اما توجه مردان سیاسی و غیرسیاسی به وضع و اوضاع او و تلاش پزشکان وی را از این دام بزرگ نجات داد و امروز سلامتی خود را بازیافته است و کاهش وزن و چهره بشاش او طی روزهای اخیر دوستدارنش را از نگرانی خارج ساخته است.
از آنجائی‌که دست‌های پشت پرده و مافیائی در فوتبال امروز نقش بسزائی را ایفاء می‌کند، شاید حضور ”مارادونا“ برای آرژانتین گران تمام شود.
قطعاً همان نفراتی که ”دیه‌گو“ دل خوشی از آنها ندارد، دوست ندارند دایم و تا پایان بازی‌ها شاهد حضور او در ورزشگاه‌ها باشند و با نگاهی بدبینانه می‌توان گفت شاید به دلیل خارج کردن از جریان دیدارها، زمینه حذف این کشور را از گردونه جام مهیا سازند.
خیلی‌ها شاید با این نظریه مخالف باشند، اما حکایت دست‌های پشت پرده کاملاً جدی است و وجود مارادونا هم برای عوامل پشت پرده غیرقابل تحمل است و شاید این چهره محبوب باز هم با حضورش در ورزشگاه‌ها برای آرژانتین دردسرساز شود و تیمی را که تاکنون چهره‌ای پرقدرت از خود به نمایش گذاشته وادار به خروج از جام نماید که در آن صورت باز هم این تیم مدعی باید حداقل تا ۴ سال دیگر در حسرت فتح جام بماند. این نگاه از پشت عینک بدبینی صورت گرفته، اما باوری است که در ذهن نویسنده وجود دارد و اگر آرژانتین با ناداوری یا عوامل دیگری از بازی‌ها حذف شود، حتم بدانید ردپائی از ”دیه‌گو“ دشمنانش در این رابطه به چشم خواهد خورد!

منبع : روزنامه ابرار ورزشی