مارکو فان باستن

▪ تولد: سی و یکم اکتبر ۱۹۶۴
▪ محل تولد: اوترخت - هلند
▪ باشگاه ها: اوترخت(۱۹۸۱-۱۹۸۰)، آژاکس(۱۹۸۷-۱۹۸۱) و میلان(۱۹۹۳-۱۹۸۷)
▪ افتخارات: قهرمان جام ملت های اروپا ،۱۹۸۸ آقای گل یورو ،۸۸ قهرمان جام باشگاه های اروپا ۱۹۸۹ و ،۱۹۹۰ قهرمان جام بین قاره ای ۱۹۸۹ و ،۱۹۹۰ قهرمان جام برندگان جام اروپا ،۱۹۸۷ قهرمان سری A ایتالیا ۱۹۸۸ ، ۱۹۹۲ و ،۱۹۹۳ مرد سال فوتبال اروپا ۱۹۸۸ ، ۱۹۸۹ و ۱۹۹۰ و مرد سال فوتبال جهان ۱۹۹۲
تیم ملی۵۸: بازی، ۲۴ گل
▪ حضور در جام جهانی: یک دوره (۱۹۹۰)- ۴ بازی
او پس از کرایف شایسته ترین محصول باشگاه آژاکس است و بزرگترین مهاجمی است که تاریخ فوتبال هلند تا به حال داشته است. مارکو فان باستن، فوتبال حرفه ای را از سال ۱۹۸۰ در باشگاه اوترخت آغاز کرد و در سال ۱۹۸۱ در حالی که تنها ۱۷ سال داشت به آژاکس پیوست و۷ فصل رؤیایی را در این تیم گذراند. فان باستن در آژاکس به ۳ عنوان قهرمانی لیگ هلند و ۳ جام حذفی دست یافت و در سال ۱۹۸۷ با هدایت این تیم به مقام قهرمانی جام برندگان جام اروپا رسید. مارکو اولین بازی ملی خود را در هفتم اکتبر ۱۹۸۳ مقابل ایسلند انجام داد و در همان سال اولین گل ملی خود را وارد دروازه بلژیک کرد.پس از درخشش وی در آژاکس،سیلویو برلوسکنی، مالک میلان او را به جوزپه مه آتزا آورد و پس از اضافه کردن گولیت و ریکارد، مثلث تیم ملی هلند را در باشگاهش ایجاد نمود.این مثلث رؤیایی موفق شد طی سال های ۱۹۹۰-۱۹۸۸ ، ۲ قهرمانی سری A، ۲ قهرمانی جام باشگاه های اروپا و ۲ قهرمانی جام بین قاره ای برای میلان به ارمغان آورد و این تیم را تبدیل به مطرح ترین باشگاه جهان فوتبال کند. فان باستن به همراه گولیت، ریکارد، کومان و ون بروکلن در جام ملت های اروپا در سال ۱۹۸۸ بازی هایی را به نمایش گذاشتند که یادآور خاطراتخوش دهه ۷۰ و کرایف بزرگ بود.رینوس میشل که اوایل دهه ۷۰ باستارگانش انقلابی در فوتبال به پا کرده بود، نسل جدید فوتبال هلند را به سمت فتح یورو ۸۸ رهنمون کرد. فان باستن ۵ گل در این رقابت ها به ثمر رساند (از جمله گل استثنایی اش در دیدار پایانی مقابل شوروی) و همراه هلند قهرمان اروپا شد. در این سال او موفق شد عنوان مرد سال اروپا را هم به دست آورد؛ عنوانی که در سال های ۱۹۸۹ و ۱۹۹۲ هم تکرا ر شد تا از این نظر در کنار یوهان کرایف و میشل پلاتینی که هر یک صاحب ۳ توپ طلایی اروپا شده اند، قرار گیرد. در میلان، هلندی های این تیم تمامی افتخارات را طی ۳ فصل به دست آوردند اما در تیم ملی هلند مثلث طلایی آنها چندان موفق نبود و در جام جهانی ۱۹۹۰ و یورو ۹۲ ره به جایی نبرد. البته مارکو در میلان چنان درخشید که عنوان بازیکن سال جهان را در سال ۱۹۹۲ کسب کرد اما متأسفانه این پایان دوران پرشکوه مهاجم جوان هلند بود. وی در سال ۱۹۹۳ و در جریان دیدار پایانی جام باشگاه های اروپا مقابل مارسی که به شکست میلان انجامید، آسیب دید و چنان این آسیب دیدگی شدید بود که ناگزیر در سن ۲۹ سالگی برای همیشه از فوتبال کناره گیری کرد. وی پس از سال ها دوری با قبول پست سرمربیگری تیم ملی هلند به عرصه جهانی بازگشت و هر چند در جام جهانی ۲۰۰۶ در مرحله یک هشتم نهایی توسط پرتغال حذف شد اما بازی های جالب توجه شاگردان جوانش باعث ابقای او در این سمت شد.

منبع : روزنامه ابرار