رازهای سنجاقک

سنجاقک که بیشتر در نقاط خوش آب و هوا یافت می شود، حیوانی زیبا، زمینی، هوایی، آبی و زیرآبی است. سنجاقک بطور معمول تنها زندگی می کند. به جز چند روزی در تابستان که با جفت خود بسر می برد، در بقیه اوقات به تنهایی ادامه زندگی می دهد. سنجاقک ماده وقتی که باردار شده، با انبرک کوچکی که در انتهای دم دارد تنه یک ساقه نی را که در آب قرار دارد سوراخ می کند و چند دانه تخم بسیار ریز در میان نی می گذارد. پس از چند هفته نوزادهای سنجاقک سر از تخم بیرون می آورند و به ته آب می روند. آنها درست به اندازه سر یک سوزن می باشند. رنگشان، خاکستری است. دست و پایشان، بسیار کوچک می باشد. در پشت آنها برآمدگی هایی دیده می شود که بال های سنجاقک، در درون آنها ساخته می شود تا این جانورک آبی را روزی پرنده هوایی گردانند. نوزاد سنجاقک خود را در زیر گل ها و لجن ها پنهان می کند تا پیکر خود را از طعمه شدن حیوانات آبی محفوظ بدارد. نوزاد سنجاقک، وسیله مخصوصی برای شنا دارد که هیج شناوری چنین وسیله ای ندارد. بشر هواپیمای جت ساخته است ولی هنوز زیردریایی جت نساخته است، شاید در آینده بسازد. ولی نوزاد سنجاقک در شنای خود درست مثل زیردریایی جت می باشد. در پیکر سنجاقک نوزاد، کیسه کوچکی قرار داده شده که از آب پر می شود. آنگاه آب مانند فواره از انتهای شکم وی خارج شده و این نوزاد کوچولو را در آب بطرف جلو می راند. نوزاد سنجاقک شکارچی ماهر و قصابی چابک می باشد. او کرم های ته آب را شکار می کند. سپس با انبرک دم آنها را تکه تکه کرده و می بلعد. نوزاد که کمی بزرگ شد، پوست بدنش بزرگ نمی شود. لذا احساس تنگی و گرفتگی می کند. به پوست فشار آورده می شود، پوست کهنه از ناحیه سر و گردن شکاف خورده و حیوان با پوستی بسیار نرم و تازه از آن خارج می شود. نوزاد سنجاقک، مادامی که در آب زندگی می کند، چند پوست می اندازد. وقتی که پا به سن می گذارد، آب بر تنش سنگینی می کند. آرام آرام خود را به ساقه یک گیاه یا تنه می رساند و از آن بالا می رود و از دنیای آب خارج می شود و به دنیای هوا وارد می گردد و در حرارت آفتاب، در سایه برگی یا درختی، استراحت می کند و باز پوست کهنه را می اندازد و با پوست نوینی ظاهر می شود. در حالی که دو جفت بال کوچک و نرم بر پیکرش نمودار شده است، حرارت آفتاب، بال هایش را سخت می کند. بال ها به سرعت رشد می کنند و بزرگ و نیرومند می شوند و این زیردریایی جت، هواپیمایی بی پروانه می گردد که آماده پرواز است. بال ها که گشوده شد پرواز می کند.
چند سوال: این تحولات گوناگونی که در زندگی سنجاقک پیش می آید نشانه عقل و قدرت پدیدآورنده این حیوان نخواهد بود؟ چه کسی با ماده سنجاقک، در میان گیاهان، نی را به وی شناسانیده است که گیاهی است میان تهی که در آب می روید؟ قابل سوراخ شدن آن را سنجاقک از که آموخته است؟ سوراخ کردن را چگونه یاد گرفته است؟ و از کدام استاد آموخته است؟ پیش بینی بال، برای جانوری که در آب پدید می آید و سپس در آینده، پرنده می شود، نشانه عقل و قدرت و علم پدیدآورنده آن جانور نمی باشد؟ آیا تصادف بی شعور، می تواند پیش بینی کند یا پیش بینی در انحصار خرد می باشد و بس؟ وقتی که نوزاد سنجاقک رشد می کند. پوستش با سایر اعضایش هماهنگی نمی کند و رشد ندارد؟ آیا این استثنا»، نشانه حکومت عقل و علم، در پدیدآوردن این جانور نمی باشد؟ چرا بخش بالایی پوستش ضعیف تر از بخش پایین آن می باشد تا شکاف از آنجا پیدا شود و حیوان از آنجا بیرون آید؟ چه کسی به این حیوان راهنمایی می کند که در بالاتر گیاهانی که در آب می رویند هوا است تا از آنها بالا رود و به دنیای هوا داخل شود؟

منبع : روزنامه ابتکار