استعداد سهرابی بی نظیر است

جوان ترین رکابزن تیم ملی دوچرخه سواری در پکن، امسال ۲۷ ساله می شود. مهدی سهرابی ۲۰ مهرماه ۱۳۶۰ در زنجان به دنیا آمد. کسی فکرش را نمی کرد که از یک خانواده غیر ورزشی، سهرابی در دوچرخه سواری سری در میان سرها در آورد. در ۱۶ سالگی کار سهرابی در دنیای دوچرخه سواری شروع شد. در کنار علاقه اش به خاطر استعدادی که داشت خیلی زود مورد توجه مسؤولان فدراسیون و تیم ملی قرار گرفت. موفقیت در مسابقات آموزشگاه های ایران باعث شد در کمتر از یک سال به اردوی تیم ملی جوانان دعوت شود. مهدی سهرابی آنقدر انگیزه داشت که در همان قدم اول کارش را محکم شروع کند. در اولین حضو۵۴۵۴۵۴ر ملی اش در مسابقات قهرمانی جوانان آسیا یک مدال طلا و سه برنز در دور حذفی، دور امتیازی، ۴ کیلومتر تیمی و استقامت گرفت. همین نتیجه خوب نوید روزهای خوب را به دوچرخه سواری در رشته پیست و جاده می داد. در کارنامه مهدی سهرابی ، ۲۰ مدال قهرمانی آسیا، بازیهای آسیایی به خود دید، در المپیک آسیایی پوسان در ۴ کیلومتر تیمی نقره گرفت مدالی که خودش می گوید چون در جوانی گرفته از همه افتخاراتش ارزشمندتر است اما سهرابی در دوحه هم ۲ نقره و یک برنز به نام ایران ثبت کرد. حالا او امسال قرار است در پکن در جاده رکاب بزند، خیلی دوست داشت در پیست ایران بدشانسی نمی آورد و در این رشته فرصت رقابت نصیبش می شد. حالا فقط می خواهد طوری رکاب بزند که بهترین نتیجه به ایران برسد، فرقی نمی کند چه کسی از خط پایان می گذرد.
● رکابزنی جوان اما باتجربه
به عشق بزرگی پا به رکاب شد. حتی مخالفت های خانواده هم نظرش را عوض نکرد. پسر زنجانی می خواست رکابزن معروفی شود و شد. خیلی زودتر از آنکه فکرش را می کرد. با اینکه ۱۷ سالگی روی زین نشست اما زود مثل چشم بر هم زدنی روی پله اول هدفش پا گذاشت. هنوز یک سال از استارتش در دوچرخه سواری نگذشته بود که اسمش در لیست تیم جوانان نوشته شد و زودتر از آن هم اسمش سر زبان ها افتاد. وقتی در مسابقه های جوانان آسیا و در اولین حضورش یک طلا و سه برنز گرفت کم کم به جمع دوچرخه سواران ملی پوش بزرگسال اضافه شد تا از تجربه قادر میزبانی حرفه ای ترین رکابزن ایران، حسین عسگری و ... استفاده کند اما تخصص او در پیست و جاده مهدی سهرابی را از بقیه همقطارانش متمایز می کند. دوچرخه سوار ۲۷ ساله زنجانی با اینکه جوان است اما به خاطر حضور در مسابقه های مختلف آسیا، جهانی و تورهای مختلف بین المللی به اندازه کافی تجربه دارد. تجربه ای با ارزش که او را از بقیه رکابزنان جلو انداخت و المپیکی کرد. هرچند او هم با گرفتن عنوان ۱۳۰ بین ۱۹۷ نفر در مسابقه های جهانی ۲۰۰۶ اسپانیا در اضافه شدن امتیاز و سهمیه المپیک ایران را جلو انداخت. او با اینکه در انتهای خط خوب پا می زند اما به خاطر آمادگی حسین عسگری کاپیتان تیم ملی، با قادر میزبانی می خواهند برای از خط رد شدن حسین پا بزنند. فداکاری که ایران را در المپیک سربلند می کند. سهرابی اما برای موفقیت در المپیک های بعدی لحظه شماری می کند حتی برای مدال پیست آن.
● کسب سهمیه یک سال خوب با امتیازات ارزشمند
تخصص اصلی اش در دوچرخه سواری، رکاب زدن در پیست است. اما در استقامت و در جاده هم حرف های زیادی برای گفتن دارد. خودش می گوید: تیم سه نفره ای که به پکن می رود جزو بهترین های ایران در جاده است. او به همراه حسین عسگری کاپیتان تیم ملی و قادر میزبانی در مسابقات مختلفی در سال ۲۰۰۷ میلادی شرکت کرد. از مسابقه های داخلی و باشگاهی گرفته، تا تورهای بین المللی. در مالزی، اندونزی و تایوان آنقدر خوب رقابت کرد که به کمک او و دیگر هم تیمی هایش در تیم ملی، امتیازات خوبی به حساب دوچرخه سواری ایران واریز شد. نتایج دوچرخه سواری ایران در سال ۲۰۰۷ در مسابقاتی که سهمیه المپیک داشت، آنقدر خوب بود که نام ایران در رنکینگ دوچرخه سواری آسیا به عنوان تیم اول و صدرنشین بر سر زبان ها افتاد. نتیجه هم آن شد که ایران با سه سهمیه در رشته جاده به المپیک برود. حالا از این نظر هم رکورددار می شوند و از آسیایی ها که یک قدم جلوتر هستند.

منبع : روزنامه ایران ورزشی