دعوت به رقص - Invitation To The Dance

سال تولید : ۱۹۵۴
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : مترو ـ گلدوین ـ مایر
کارگردان : جین کلی.
فیلمنامه‌نویس : جین کلی.
فیلمبردار : فردی یانگ و جوزف روتنبرگ.
آهنگساز(موسیقی متن) : ژاک ایبر، آندره پره‌وین، راجر ایدنز و نیکلای آندره‌ویچ.
هنرپیشگان : کلی، تامی رال، ایگور یوسکه‌ویچ، کار سومبر، کارول هینی، دیوید کسدی و کلود بسی.
نوع فیلم : رنگی، ۹۳ دقیقه.


سه اپیزود همگی توأم با رقص و پانتومیم و بدون آواز یا گفت‌وگو: اپیزود اول، سیرک: دلقکی (کلی) دل‌باخته ستاره سیرک می‌شود. اپیزود دوم، حلقه دور تسبیح: شخصیت‌هائی به گونه‌ای زنجیروار به یکدیگر دل‌بسته‌اند و طی ابراز محبت‌ها، دست‌بندی مرتب عوض می‌شود اپیزود سوم، سندباد ملوان: یک ملوان (کلی) با موجودات کارتونی از جمله دختری، "شهرزاد" (هینی) می‌رقصد.
٭ این موزیکال "هنری" چهار سال در مرحله ساخت بود و کلی ناگزیر شد به‌خاطرش با رؤسای نه‌چندان راضی کمپانی مترو ـ گلدوین ـ مایر کلنجار برود. نتیجه کشدار و یک‌نواخت به‌نظر می‌رسد و حس سرزندگی و پویائی یک موزیکال خوب در آن نیست. افراط کلی در میدان دادن به توانائی‌های رقصندگی خویش و حرکت‌ای باله‌وار، نقطه ضعف فیلم می‌شود و نقش مؤثر استنلی دانن در موزیکال‌های مشترک‌شان به‌عنوان کنترل کننده و توازن‌بخش را یادآوری می‌کند. به‌ویژه اپیزودهای اول (با موسیقی ایبر) و سوم (با موسیقی سوئیت شهرزاد ریمسکی کورساکوف) لطمه خورده‌اند. در سومی به رخ کشیدن تلفیق تکنیکی فیلم زنده و کارتون مزید برعلت می‌شود. تنها اپیزود دوم به‌خاطر معرفی شخصیت‌های مختلف و طراحی رقص متنوع‌تر (نه محدود به اله تک نفره) جذاب است.