مشکل معدنچی چیست؟

«پرسپولیس تا كی باید جوركش معدنچی باشد كه فرصت های گلزنی را یكی پس از دیگری از دست می دهد؟» این حرف و این نگاه در اولین برداشت كاملاً صحیح است. به واقع اگر فقط یك نگاه ساده به معدنچی و پرسپولیس داشته باشیم متوجه می شویم كه مهرزاد بیشترین موقعیت گل را در این تیم از دست داده و نه امسال و بلكه پارسال هم چنین شرایطی بر این تیم حاكم بود و این حكم تا جایی پیش رفت كه حتی علی پروین به رسم و عادتی همیشگی مهرزاد را عامل شكست های زنجیره ای پرسپولیس قلمداد می كرد و او را با انگشت نشان می داد! اما واقعیت چیست؟
دوباره به نوع بازی مهرزاد نگاه می كنیم. معدنچی بیشتر از آنچه كه یك هافبك مهاجم چپ پا باید بدود، می دود. او به لحاظ كیلومتری از همه بازیكنان پرسپولیس بیشتر می دود و به لحاظ استارت زدن و كورس بستن نیز از همه سرخ ها بیشتر چنین می كند و دقیقاً به دلیل همین كیفیت بازی است كه بیش از دیگران آنجا در پرسپولیس صاحب موقعیت گلزنی می شود و البته آنها را از دست می دهد!به خلق موقعیت های مهرزاد نگاه كنید.
او پس از یك كورس سنگین كه بعد از پرس حریف ایجاد شده با حریف و دروازه بانش تك به تك می شود و همین اتفاق (پرس كردن، توپ گرفتن و كورس بستن) همه انرژی مهرزاد را می گیرد و معدنچی را در حالی با دروازه بان تك به تك می كند كه خالی از انرژی است و فرمانبر خوبی از مغزش نیست و دقیقاً به همین دلیل ساده است كه توپ های ارسالی مهرزاد معمولاً به سر و سینه دروازه بان می خورد و یا اینكه به خارج از چهارچوب سوق پیدا می كند!
● در چنین شرایطی چه باید گفت؟
نقص دقیقاً كجاست كه مهرزاد (نیكبخت،كعبی و بادامكی هم تقریباً با چنین شرایطی مواجه هستند اما چون كمتر می دوند و در پی این كمتر دویدن كمتر موقعیت خلق می كنند،كمتر نیز آنها را از دست می دهند) این همه به چشم می آید و آن همه توپ را از دست می دهد؟دوباره به پرسپولیس نگاه می كنیم.
آنها هافبك كارگر ندارند، هافبكی كه هم دونده باشد، هم توپگیر باشد و هم جنگنده. به واقع باید گفت نقص دقیقاً همین جا است كه همه فشار روی شانه های معدنچی و دیگر مهاجمان می افتد تا خودشان برای پرس و توپگیری اقدام كنند و انرژی صرف كنند و در چنین شرایطی هم هست كه یكی مثل معدنچی كه ذات وجودی اش دونده تر از دیگر مهاجمان پرسپولیس است آن همه به چشم می آید و این همه موقعیت گل می سازد و البته آنها را خراب می كند!به استقلال نگاه كنید!
آنجا هم سیاوش اكبرپور موقعیت خراب می كند اما كمتر از معدنچی! این در حالی است كه سیاوش هم ذاتاً یك دونده است، دونده ای كه سال گذشته می دوید تا عنایتی گلزنی كند و آقای گل شود و در آن آقای گل شدن شاید باید جایزه ای هم به سیاوش تعلق می گرفت كه دوبرابر دیگران آنجا در استقلال دوید و نصف دیگران هم سودش را نبرد!
با این وجود اما در استقلال به طور كلی كمتر دوندگی هرز توسط مهاجمان صورت می گیرد و در غالب موارد این حسین كاظمی است كه به عنوان بازی خراب كن با حریفش درگیر می شود و مبحث توپگیری در آن بخش را انجام می دهد نه علیزاده و فرزاد مجیدی و نوازی و سیاوش اكبرپور...شاید اگر پرسپولیس هم یك حسین كاظمی داشت كه در نقش پررنگ هافبك كارگر نقش آفرینی می كرد حالا این همه معدنچی مجبور به دویدن، پرس كردن و توپ گرفتن نبود و فقط در مبحث كورس بستن بود كه انرژی صرف می كرد و به هنگام تك به تك شدن با حریف آن همه خسته و بی اختیار نبود!
پرسپولیس اگر حفره میانه میدانش را كه خلاء یك هافبك دفاعی قلدر و جنگنده است را به وضوح حس می كرد پر كرده بود شاید نیمی از موقعیت های خلق شده توسط همین معدنچی تاكنون این تیم رابه صدر جدول سوق داده بود اما نقص در بسته بودن پرسپولیس دقیقاً به همین مناطق می رسد و همین پست ها است كه پرسپولیس را آزار می دهد و دیگر بازیكنانی مثل معدنچی و حالا بادامكی را هم تحت فشار و انتقاد قرار داده است. باید دید پرسپولیس در نهایت چه می كند؟ و آیا می تواند راهی برای فرار معدنچی بسازد یا اینكه...

منبع : روزنامه ابرار ورزشی