قمرالملوک وزیری

مجموعه های تمدنی در طول دوران حیاتشان چهره هایی را تربیت می كنند تا با استفاده از استعدادهای گوناگون خود به تعریف و تبیین بایسته های تمدنی بپردازند.به هر ترتیب موسیقی ایرانی در دوران طلایی اش همواره زایش چهره هایی را به همراه داشته است كه ماندگاری شان تداوم ساختاری را كه موضوع آن بوده اند موجب شده است. از این چهره ها می شود به قمرالملوك وزیری اشاره كرد. خواننده ای كه سخت كوشید، تلخ جان داد و غریبانه به آغوش خاك آرمید تا چند دهه بعد و به پاسداشت تمام خوبی هایش بزرگداشت باشكوهی به پاسداشت هنر جاودانه اش برگزار گردد، در ظهیر الدوله. در تهران و در سال ۱۲۸۴ خورشیدی به دنیا آمد، پدر و مادرش را در كودكی از دست داد و تحت سرپرستی مادربزرگش كه روضه خوان بود قرار گرفت. در مورد قمر گفته اند كه در نوجوانی با استاد مرتضی «نی داوود» آشنا شد تا در مسیر پرفراز و نشیب نت و ساز و صدا قرار بگیرد.در مسیر روبه رشدش قمرالملوك وزیری هیچ گاه به تقلید از گذشتگانش نپرداخت و همواره به آینده خلاق می اندیشید، این مسئله را راز ماندگاری این بانوی ایرانی در تاریخ موسیقی ایران دانسته اند.وی اولین كنسرتش را در سالن «گراند هتل» در سال ۱۳۰۳ برگزار كرد. قمر عواید كنسرت اول را به امور خیریه اختصاص داد. وی همچنین در خراسان و همدان كنسرت داد. گشایش رادیو در سال ۱۳۱۹ صدای قمر را به عموم رساند. آخرین حضور قمرالملوك وزیری در رادیو ایران به تیر ماه سال ۱۳۳۳ برمی گردد.اولین خواننده زن ایرانی پس از گذراندن یك دوره طولانی از مشقت و آسودگی در ۱۴ مرداد ۱۳۳۸ درگذشت. پیكر او در قبرستان ظهیر الدوله در میان دیگر بزرگان ایرانی آرمیده است.
روح الله خالقی درباره او می نویسد: «هنرمندی كه تمام ثروتش را به فقیران بخشیده بود در گوشه انزوا درگذشت و آنهایی كه ادعای هنردوستی داشتند حتی در تشییع جنازه او هم شركت نكردند.»
ملك زاده
منبع:
آوای مهربانی، زهره خالقی، نشر دنیای ما در ۱۳۷۳ از صبا تا نیما، یحیی آریانپور

منبع : روزنامه شرق