بررسی رابطه اختلالات سلوکی با مشخصات فردی و خانوادگی کودکان دبستانی شهر ساری

شناسایی کودکان دارای اختلال سلوک در مدارس ابتدایی و بررسی عوامل موثر در بروز این گونه رفتارها می تواند در برنامه ریزی برای آموزش والدین و اولیای مدارس جهت پیشگیری از بروز رفتارهای بزهکارانه نقش به سزایی داشته باشد.
در این بررسی تعداد ۲۵۴ دانش آموز دارای اختلال سلوک دختر و پسر دبستانی از پایه های مختلف تحصیلی بر حسب موقعیت جغرافیایی و تراکم جمعیت به صورت نمونه گیری چند مرحله ای انتخاب گردید و به همان اندازه نمونه های فاقد اختلال سلوک به طور تصادفی مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای بود که بخشی از آن توسط معلمین و بخشی دیگر توسط والدین تکمیل گردید. دو گروه مورد مطالعه از نظر سن،جنس،پایه تحصیلی و وضعیت اقتصادی مشابه سازی شده بودند.
تجزیه و تحلیل یافته ها نشان داد که بیشترین درصد کودکان دارای اختلال سلوک را پسران (۷۱.۶%) تشکیل می دهند. در این میان بیشترین فراوانی پسران در پایه پنجم ابتدایی (۳۷.۳%) و از نظر سن بیشترین فراوانی در گروه سنی یازده سال (۲۱.۲%) بود. بیشترین درصد معدل کودکان در هر دو گروه مورد (۲۶.۸%) و شاهد (۵۷.۱%) بین ۱۸-۲۰ بود.
۳۴.۶% کودکان مورد و ۲۲.۴% کودکان شاهد سابقه ابتلا به بیماری داشتند. میزان تحصیلات پدران کودکان مورد در حد بی سواد و ابتدایی (۵۰.۸%) و در کودکان مورد شاهد در حد دیپلم به بالا (۴۰.۹%) بود. والدین کودکان مورد به میزان بیشتری (۷۲.۸%) از تنبیه بدنی استفاده کرده بودند. آزمون آماری کای دو، اختلاف معنی داری بین دو گروه مورد و شاهد از نظر معدل، ابتلا کودک به بیماری، سطح تحصیلات والدین، جدایی والدین از یکدیگر، نحوه ارتباط والدین با کودک، استفاده از تنبیه های بدنی و نحوه ارتباط کودک با همسالان نشان داد.

زهره ترقی
محترم احمدی

منبع : پایگاه اطلاعات علمی