اصلاح جهان با دستهای خالی

می گویند کشیشی انگلیسی در خاطرات خود نوشته بوده است که: من در دوران کودکی آرزو داشته ام که جهان را اصلاح کنم، بزرگتر که شدم آرزویم ساختن کشورم بود و در دوران میانسالی دلم می خواست که تنها شهر خودم را اصلاح کنم و در پیری خانواده ام را! و متاسفانه نشد! آره! نتوانستم! این کشیش وصیت می کند که روی سنگ قبرش بنویسند هر کس برای ساختن دنیا باید از خود شروع کند تا دنیا خودبخود ساخته شود! طرح اصلاح جهان از جانب آقای احمدی نژاد به عنوان یک دغدغه جهت متعالی کردن دنیا شاید آرمان بسیاری از ایده آلیست ها باشد که تلاش می کنند مدینه ای فاضله بر اساس ارزشهای تبین شده، دنیایی پر از محبت، معنویت، شجاعت، انساندوستی، امنیت، بنا نمایند. تا در سایه چنین شاخصهایی این انسان هبوط کرده دوباره به معراج باز گردد! باشد که چنین شود! اما پیش از هر مطلبی لازم است بدانیم هدف از طرح این یادداشت یادآوری وظایف یک رئیس جمهور در منطقه سرزمینی که بر اساس قانون اساسی در آن مسوولیت دارد نیست، بلکه اشاره به مسائلی است که رئیس یک دولت، می تواند ایرادکند. جناب آقای رئیس جمهور; بی انصاف خواهد بود کسی، در نیت و اندیشه شما در ارتباط با سالم سازی محیط سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی ایران و به تبع آن اصلاح امور جهان شک نماید، زیرا بیان همین مسائل خود شجاعتی طلب می کند که شما از آن به وفور بهره مند هستید. مدتی است که شما در سخنرانی های خود از باندهای مافیایی قدرت وثروت یاد و تهدید به افشای نام آنها می کنید یا اعلام می دارید، نمی گذارند و مانع ایجاد می کنند در پیشبرد اهداف دولت شما.به واقع همان گله هایی که آقای خاتمی از همین افرادی که مد نظر شما هستند، در دولت هشتم داشتند. لازم به یادآوری است، هر جا قدرت و ثروت باشد قطعا گروهای فاسدی هم شکل پیدا می یابند که آبشخورشان می تواند به بعضی از افراد یا گروهایی در حکومت متصل باشند، که حتما فریاد واعتراض شما هم به دلیل همین افراد یا گروهای ذی نفوذ است و صد البته این نوع از فساد در بیشتر کشورهای جهان، کم یافت نشود.! در ضمن شما دائما می گویید نمی گذارند! چوب لای چرخ دولت می گذارند! پر مسلم است با این فسادی که شما از آن یاد می کنید، نگذارند شما موفق شوید آنها را رسوا کنید. انتقادی که به شما در امر مبارزه با این افراد یا گروه ها وارد است اتفاقا همین شیوه مبارزاتی شماست، که این شیوه یعنی «افشاگری و تهدید من غیر مستقیم بدون ابزار» نه تنها موفق به محدود ساختن آنها نشده، بلکه باعث فربه تر شدن آنها و در موضع ضعف قرارداد ن خود و دولت خویش شدید. انتخاب و انتظار از یک رئیس جمهور در چنین جوامعی همانند جامعه ایران «حد اکثری» نیست و مردم از او قصد فیل هوا کردن ندارند، بلکه با شیوه صحیح بازی از او انتظار حداقل کسب یک سنگر از این مافیای قدرت را به نفع ملت دارند که خود این مبارزه، کم از اصلاح جهان نیست! جناب آقای رئیس جمهور; تورم، فقر، نا امنی، فساد، بی اعتمادی در تمام حوزهای اجتماع هر یک مانع بزرگی شده اند برای حتی یک زندگی بسیار معمولی در این سرزمین ثروتمند، شما با نامه هایتان به سران بعضی از کشورهای بزرگ جهان آنها را به معنویت فراخواندید و از غرق شدن در مادیات را فساد دانستید. و به گونه ای مطرح شد که گویی مردم ایران جدا از جامعه جهانی به دور از هر مشکلی در کمال آسایش وغرق در معنویت در حال گذران عمر خویش می باشند! آیا چنین است؟ خیلی از کشورهایی که شما آنها را محکوم می کنید و قصد صادر کردن معنویت به آنجا را دارید امروزه آرمان و آرزوی تعدای از افراد همین ملت شده که حتی برای دیدن آنجا خانه و کاشانه خود را چوب حراج می زنند تا آن ناکجاآباد را ببینند! آیا بهتر نیست ما هم برای خلق زیبایی که همان زدودن فقر، تعصب، توهم و خرافه زدایی از داشته هایمان است، به وصیت آن کشیش عمل کنیم تا سازندگی از همین نقطه آغاز گردد و نگاه جهانیان را اینگونه به خود جهت صادر کردن ارزشهایمان معطوف نماییم!؟. آیا این عمل شدنی تر نیست؟ و همچنین بهتر نیست چینش اعضای کابینه به گونه ای باشد که وزرای شما بعدا مجبور به استعفا یا به عدم همکاری با شما محکوم نشوند و این گونه آفتش به جامعه سرریز نگردد تا این همه نا بسامانی پدید نیاید؟ حتما می دانید تعدادی از کارگران بعضی از کارخانجات ۴ تا ۶ ماه است که حقوق نگرفته اند و هر از گاهی به عنوان اعتراض باعث مسدود شدن بعضی از خیابانها می شوند و آیا با رفع مشکل اساسی آنها نمی توان ابتدا اخلاق و معنویت را در این سرزمین حفظ و اگر زیاد آمد به دیگر کشورها ارسال کرد؟ و حتما می دانید انسان یک موجود دو طبقه است و همه بزرگان اهل دیانت، علم اخلاق و سیاست معترفند تا نیازهای انسان در طبقه اول مرتفع نگردد از محالات است به طبقه بالاتر و لطیف تر به نام معنویت و اخلاق بروند. جامعه از شما تقاضامند است برای اصلاح جهان از رفع همین مسائل ذکر شده که دغدغه ذهن شما نیز هست اقدام نمایید، شاید این گونه یک بخش از این کره خاکی آباد و اصلاح گردد. و نکته دیگر طرح موضوع هلوکاست می باشد. ما و مردم ایران هم با شما در ارتباط با رد این واقعه موافقیم، هرچند مستندات تاریخی هم وجود دارد برای این ادعا، ولی به واقع چه چیزی نصیب مردم ایران شد از بیان چنین مطلبی؟ استراتژی شما از طرح این موضوع چه می توانست باشد؟ اگر بگویم این واقعه صد در صد غیر واقعی بود، می بایست راهکار نتیجه گیری صحیح به نفع جامعه را تبیین می کردید،نه اینکه باعث صف آرایی کشورها علیه مردم ایران می شد. البته ما در تاریخ کم نداریم از این گونه بیانات که هیچ دستاوردی برای مردم نداشته است.
از جمله پهلوی دوم بعد از بازگشت ازاولین کنفرانس اوپک در همین ورزشگاه یکصد هزارنفری گفت: «ما به چشم آبی ها باج نمی دهیم، ما به دروازه بزرگ تمدن جهانی رسیده ایم، ما نفت را در سبد می فروشیم» آیا چنین شد؟ جز اینکه بسیج جهانی علیه منافع مردم ایران از طرف قدرت های بزرگ و فرصت طلب شکل گرفت؟! و مثال بارزش کتاب رمان «سقوط ۷۹ می باشد» که غرب جهان را از حمله ایران به کشورهای نفت خیز، به جهت دستیابی ایران به بمب اتم هراسان کرد و اعلام نمود در سال ۷۹ میلادی ایران به هژمون نظامی تبدیل و هچنین تسلطش به خاورمیانه و چاه های نفت باعث عدم ارسال سوخت به مغرب زمین خواهد شد و غرب در اثر سرما یخ خواهد زد و این گونه اجماع جهانی جهت محدود کردن ایران صورت پذیرفت و سال ۷۹ به جای غرب، پهلوی سقوط نمود و این بدلیل انتخاب نوع بد بازی بود، یعنی همان تهدید، و نتیجه اش هم که مشخص شد.! آیا ما نمی خواهیم از تکرار فجایع تاریخی که هزینه اش بسیار گزاف است پیشگیری نماییم؟ جناب آقای دکتر احمدی نژاد; شما نماد یک ملت با پیشینه تاریخی و فرهنگی بسیار کهن در قالب رئیس جمهور هستید و لازم است عرف دیپلماتیک و رویه ای قضایی جهت حفظ حداقل منافع مردم رعایت گردد و اینگونه خود و ملت و فرهنگ یک جامعه را در سطح نظام بین الملل به چالش نکشید زیرا زیاد نمی تواند دستاورد مثبتی داشته باشد و همچنین امروزه جهان، جهان تعامل است و نه تقابل و کشورها در سایه همکاری، معنی، رنگ وهویت می یابند و این گونه منافع ملی خویش را تامین می سازند. امیدواریم جهت رشد چنین شاخص هایی اساسی و ضروری تلاش، تا ایرانی با امنیت و با ثبات به جهان معرفی نماییم. شاید با این شیوه علمی بتوانیم قدرت مردم این سرزمین را به گوش مردم جهان با آهنگی خوش نجوا کنیم.

نویسنده : محمودرضا یافت آبادی

منبع : روزنامه مردم سالاری