این پیراهن به من می آید

●● بیوگرافی: اشلی كول
● متولد: ۲۰ دسامبر ۱۹۸۰، لندن
● باشگاه ها: ۲۰۰۰ ۱۹۹۹: كریستال پالاس قرضی: ۱۴بازی، ۱ گل
● ۲۰۰۰ ۱۹۹۹: آرسنال: ۱ بازی
● ۲۰۰۱ ۲۰۰۰: آرسنال: ۲۴ بازی، ۳ گل
● ۲۰۰۲ ۲۰۰۱: آرسنال: ۴۰ بازی، ۲ گل
● ۲۰۰۳ ۲۰۰۲: آرسنال: ۴۴ بازی، ۱ گل
● ۲۰۰۴ ۲۰۰۳: آرسنال: ۴۷ بازی، ۱ گل
● ۲۰۰۵ ۲۰۰۴: آرسنال: ۴۷ بازی، ۲ گل
● ۲۰۰۶ ۲۰۰۵: آرسنال: ۱۵ بازی
● ملی:چهار بازی در تیم زیر بیست و یك سال انگلیس
● ۵۲ بازی در تیم ملی انگلیس
«خیانت، حرص، دروغ، ریا». اینها بیشتر به اجزای تشكیل دهنده سریال های سطحی تلویزیونی می خورد و هر چه باشد، اشلی كول «شماره ۳» جدید چلسی می گوید هیچ یك از این خصلت ها در او وجود نداشته است. با این حال خود او نیز معترف است كه زندگی او طی یك سال اخیر به طرز غریبی پرحادثه بوده است. ارائه درخواست انتقال به آرسنال، رسیدن به فینال فوتبال جام قهرمانان باشگاه های اروپا، شكست در جام جهانی، عروسی با یك هنرمند پاپ و در نهایت انجام انتقال دلخواهش به استنفورد بریج.
بنابراین از كول نپرسید كه این بهترین سال عمرش بوده یا بدترین آنها چون خودش هم نمی داند. او فقط این را می داند كه وقتی اولین روز از دالان ورودی ورزشگاه استنفورد بریج عبور كرد و ژوزه مورینیو سرمربی و رومن آبراموویچ صاحب بیش از حد پولدار چلسی را در انتظار خود دید، متوجه شد كه مسائل امنیتی در آنجا از فرودگاه هیت رو هم جدی تر و وسیع تر است و تعدادی پلیس مسلح و ماموران امنیتی محیط را زیر نظر دارند.
آنجا پیراهن شماره ۳ باشگاه را كه در انگلیس مختص مدافع چپ ثابت است، به او دادند. تكلیف وین بریج چه می شود این را هم كسی نمی داند، اما نزدیكان كول می دانند كه پیشتر هم یك پیراهن چلسی در خانه این بازیكن ۲۵ساله چپ پا وجود داشته و آن، پیراهنی بود كه در پایان مسابقه فصل پیش چلسی با آرسنال جو كول مهاجم چلسی به رسم معمول مسابقات فوتبال به وی هدیه كرد.
اشلی كول كه هیچ نسبت فامیلی با جو كول ندارد و حالا همبازی اوست، از بچگی در هایبری بوده است و پس از ۱۵ سال قرمز پوشیدن، پیراهن آبی چلسی را بر تن كرده است. «نمی دانم، برای خودم نیز بغرنج است. فكر می كردم هیچ وقت این اتفاق نیفتد. تا سه چهار روز قبل از انتقال هم حس می كردم كه باید شال و كلاه كنم و به امارات ورزشگاه جدید آرسنال بروم و آنجا كلی متلك بخورم، ولی یك دفعه اوضاع عوض شد. پیراهن جدیدم را امتحان كردم و دیدم به من می آید و در آن احساس راحتی می كنم.»
اولین و جدی ترین باور كول این است كه با چلسی می تواند افتخارات و جام های بیشتری را ببرد و چنین چیزی در جمع شاگردان آرسن ونگر برای او امكان پذیر نبوده است. با این كه توپچی ها فصل پیش به فینال جام قهرمانان قاره رسیدند و فقط با اختلاف یك گل به بارسلونا باختند، كول همیشه مدعی بوده كه این تیم هیچ گاه خودش را به اندازه كافی تقویت نكرده است. با این حال او مسائلی شخصی هم در آرسنال داشت و بیش از آن كه بتواند كسی را متهم كند، انگشت اتهام به سمت خودش گرفته شده است.
ماجرا از وقتی شروع شد كه او پیتر كنیون را در یك رستوران در لندن ملاقات كرد. آن قضیه ۲۰ ماه پیش اتفاق افتاد و در یكی از احمقانه ترین توضیحات ممكن چلسی مدعی شد كه دیدار مدیر اجرایی اش با كول صرفا تصادفی بوده و آنها آمده بودند كه غذا بخورند و یك دفعه همدیگر را دیدند از همان موقع مشخص شد كه دو طرف به طور جدی مایل به همكاری اند و برچسب خیانتكار از همان جا بر روی پیشانی كول خورد و چسبید و هر روز محكم تر شد. با این كه فقط ۱۰ روز از انتقال كول به چلسی می گذرد. از حالا كتاب او تحت عنوان «اشلی كول دفاعیه من» روانه بازار شده تا بگوید كه چرا از آرسنال رفت، اما اگر تصور كرده اید كه او در این كتاب به شدت به یاران سابقش تاخته و آنها را خوار و خفیف كرده، اشتباه بزرگی كرده اید. او فقط ماجرا را آن طور كه خودش دیده و به سامان رسانده، برای خواننده های كتاب شرح داده است.
● او كجا، بكام كجا
اما «تضاد» واژه ای است كه هم در این كتاب به چشم می خورد و هم برای توصیف كاراكتر كول مناسبت دارد. او در ۲۵سالگی ۵۴ بازی ملی انجام داده، اما كمترین شهرت و بنیه تبلیغاتی و كسب درآمد را در میان ستاره های تیم ملی انگلیس دارد و هر جور هم كه به قضیه نگاه كنید، او را یك سوپراستار نمی یابید. خودش می گوید جان كنده، اما هیچ كس متوجهش نبوده، زیرا پز تبلیغاتی بكام و جذابیت كودكانه اوون بیشتر از او بوده است.
بدتر از همه این كه به ادعای این پیستون چپ تند و تیز، آرسنال هم هیچ گاه بهای لازم را به او نداده بود. این طوری بود كه حوصله اش سر رفت و رفت توی آن رستوران تا غذا بخورد و البته نه به تنهایی، بلكه با پیتر كنیون.
حتی استیل بازی و شیوه های جنگجویانه او نیز بسان سوپراستارها نیست و با روش شاهزاده وار دیوید بكام فرق می كند و در آن صورت باید حق بدهید كه چرا عوامل تبلیغی و صاحبان كالاها برای تبلیغ پیرامون اجناس خود به سراغ بكام می روند و نه او. حتی در مراسم عروسی اش كه اخیرا برگزار شد، كول به آن چه می خواست نرسید، زیرا مطبوعات انگلیس به جای توجه به ازدواج وی با یك هنرمند و تبدیل كردن آن به یك عامل تبلیغی برای كول، به كت و شلواری كه مدافع چپ سابق آرسنال بر تن داشت، اشاره كردند و نوشتند كه لباس او به قدری نازك و شل بوده كه می شد از آن به عنوان آینه استفاده كرد.
كول در طلیعه پاییز ۲۰۰۶ می گوید: «نمی دانم چه چیزی را نشانه شكوه و زرق و برق می دانند یك خانه مجلل، ماشین شیك و یا یك ساعت ظریف شاید هم دوست دارند كه آدم یك كشتی یا هواپیما داشته باشد. اصلا به دیگران چه مربوط هر جور كه دلم بخواهد پولم را خرج می كنم. مشكل اضافی من این است كه مردم فكر می كنند من در بیرون از میدان نیز همان بازیكن پربرخورد و اهل دعوایی باشم كه طی مسابقات هستم. با خودشان می گویند: این آدم غیرقابل تحمل است، حال آن كه هدف و خواست من فقط پیروز شدن است. در بیرون از میدان من آدمی كاملا متفاوت هستم و احساس اطمینان و خوشی و اعتماد می كنم. زیاد با دیگران نمی جوشم و شاید این تصور به وجود آمده باشد كه آدم مغروری هستم در حالی كه این طور نیست. من فقط دلم می خواهد كه تیم و باشگاه محل بازی ام من را حقیقتا بخواهد و احترام بگذارد و چنین چیزی در آرسنال برایم وجود نداشت.»
● فقط یك كارگر
پس پول چه قضیه حرص و پول خواهی دیوانه وار او چه او حالا مزدبگیر پولدارترین مرد زیر ۴۰ سال جهان آبراموویچ است. آیا می تواند انكار كند «نه، نه، انتقال من به چلسی فقط برای پول نبوده است. خودتان هم می دانید موقعی كه در آرسنال بودم، برای این تیم جان می دادم و هر چه داشتم عرضه می كردم. من می خواستم كه آنها نیز همین برخورد را با من داشته باشند، اما نداشتند. از دید آنها من فقط یك كارگر بودم كه انجام وظیفه می كردم و نه فوتبالیستی كه بی نهایت فداكاری می كند.»
او از یاد نبرده است كه پس از پخش شدن شایعات علاقه مندی او به چلسی، فصل پیش كه برای مسابقه آرسنال چلسی به استنفورد بریج رفت، طرفداران تیم مورینیو حسابی برای او كف زدند. چه وسیله و بهانه ای بهتر از این برای هواداران آرسنال تا یقین بیاورند كه او واقعا خائن است توپچی ها حالا واقعا از وی بدشان می آمد. حتی در مورد زندگی خصوصی كول نیز طی ۵ ، ۶ ماه گذشته اخبار بدی پخش می شد و به نظر می رسید كسانی آن را دامن می زنند كه از انتقال قریب الوقوع او به اردوی دشمن چلسی ناراحت اند. با این حال نشریاتی كه آن اخبار منفی را درباره وی درج كرده بودند مجبور شدند غرامت بپردازند. مدتی پس از خوابیدن غائله و مشخص شدن این كه زندگی خصوصی كول آنقدرها هم بی نظم نبوده است، كول می گوید: «واقعا حرف های چرت و پرتی می زدند و شاید عجیب ترین ادعاهایی كه طی عمرم شنیده ام. واقعا حالم به هم خورد.
به این خاطر بود كه شكایت كردم و كار را به دادگاه كشاندم. الان كه فكر می كنم می بینم خنده دار است اما آن موقع اصلا به نظرم خنده دار نمی آمد. دیدم ماجرا دارد روی كل خانواده ام اثر منفی می گذارد. از خودم پرسیدم آیا ممكن است چیزی بدتر از این را در مورد من بنویسند»
آنها ننوشتند، زیرا فرصت آن را نیافتند. در عوض كول این فرصت را پیدا كرده كه در كتابش جواب اتهامات وارده به خود را بدهد.
اشلی كول در این كتاب جواب خیلی ها را داده، اما به سمت آرسن ونگر نرفته است. فقط احترام مربی فرانسوی آرسنال برای او ضروری بوده است. به خصوص كه كول به درست یا غلط معتقد است مربی سابق موناكو همیشه حامی او بوده است. كول نوشته است: «در جلسه هیات مدیره آرسنال ونگر به اعضای هیات گفته بود كه فقط به خاطر ۴ ، ۵ هزار پوند حقوق اضافی در هر هفته و چیزهایی از این دست نباید من را از دست بدهند. او اصرار كرده بود كه من بمانم. بعضی های دیگر چنین اصراری نداشتند. من صداقت وی را حس می كردم.»
● چرا نروم
امروز كه ویلیام گالاس با كول معاوضه شود و با طی كردن راهی بر عكس از چلسی به آرسنال رفته، پول هفتگی كه او از تیم پیتر هیل وود و ونگر می گیرد ۲۰ هزار پوند بیشتر از حداكثر پولی است كه كول در زمان اقامتش در آرسنال طلب می كرد. كول می گوید: «همین حالا هم می گویند كه من فقط به خاطر پنج هزار پوند پول هفتگی بیشتر كه چلسی به من می دهد، به آنجا رفته ام. چرا نروم صحبت پنج هزار پوند نیست، بلكه صحبت این است كه آنها چلسی ارزش بیشتری برای من قائل بوده اند. كار آرسنال خیلی مسخره بود. آنها حتی حاضر نشدند به حرف مربی شان ونگر گوش كنند و یك ذره بیشتر پول بدهند. حالا نشسته اند و همه جا می گویند كه من آدم حریصی بوده ام. كجای این كار حرص و طمع است»
● اما هواداران چه آیا ترك آ رسنال پشت كردن به آنها به حساب نمی آید
«اصلا این طور نیست. آنها می گویند چون من از كودكی در این تیم بوده ام باید می ماندم و حتی اگر می گفتند كه مجانی بازی كن رایگان بازی می كردم. برعكس من باید می ایستادم و برای ستاندن حقم مبارزه می كردم و این كاری بود كه دقیقا انجام دادم.»
یكی از اتفاقات خبرساز دو سال اخیر ملاقات كول با ژوزه مورینیو بوده است و آن هم در زمانی كه وی رسما در استخدام آرسنال بود و نباید با مربی چلسی دیدار می كرد. كول به خاطر چنان ملاقات بی وقتی ۷۵ هزار پوند جریمه شد، اما امروز هم حاضر نیست توضیح دقیقی در این باره ارائه بدهد. «چه نیازی هست چرا به گذشته بازگردیم بگذارید به مسائل فنی بپردازیم و بگوییم كه او مربی بزرگی است و من امیدوارم كه همكاری نزدیك و موثری در این فصل داشته باشیم. همین كه او تا این حد خواهان من بوده، مسئله ای بسیار مهم است و نشان می دهد كه این باشگاه بسیار بیشتر از آرسنال طالب من بوده است. قبلا هم گفتم دوست دارم با كسانی كار كنم كه واقعا مایل به همكاری با من هستند. می دانم كه عده ای تمام توضیحاتی را كه من درباره ملاقات های قبلی ام با سران چلسی داده ام باور نخواهند كرد، اما حقیقت همانی است كه گفتم. من حتی تا یكی دو هفته بعد از اتمام جام جهانی حس می كردم كه به یك باشگاه خارجی خواهم رفت. شاید رئال مادرید، شاید هم جایی دیگر. فقط در آخرین روزها ونگر رو به من كرد و گفت: اشلی تو راهی چلسی هستی، توی دلم خوشحال شدم، چون تازه ازدواج كرده ام و نمی توانستم همسرم را بلافاصله به خارج ببرم.»
● مثل یك غریبه
به ادعای كول روزهای آخر حضور او در آرسنال كاملا غریبه وار و مثل یك بیگانه بوده است.
او از اینكه پاتریك ویرا تابستان سال پیش به یوونتوس رفت او حالا عضو اینتر میلان است، ناراحت شد و بیش از هر زمانی حس كرد كه آرسنال ضعیف تر و از امكان فتح عناوین بزرگ دور شده است امسال هم او پس از جدایی از آرسنال و در بدو ورود به چلسی احساس غریبگی می كرد و فراتر از آن حس می كرد كه به اردوی رقیب آمده است، اما مردان چلسی و به ویژه ملی پوشان انگلیسی آن تری و لمپارد او را در میان گرفتند و این احساس را زدودند. «پس از گذشت ۱۰ روز احساس بسیار خوبی دارم و فكر می كنم كه صاحب جام های ارزشمندی خواهیم شد. به هر حال چلسی برای همین منظور و هدف بسیج شده است.
البته منكر این نیستم كه دوران پرباری را در آرسنال گذراندم و مطمئن باشید كه هر چه داشتم ارائه كردم. به رغم بالا گرفتن اختلاف ها نه حرف بدی زدم و نه اعتصاب كردم. الان هم این را می دانم كه هیچ گاه بابت این انتقال پشیمان نخواهم شد. ۲۵ سال بیشتر ندارم و اگر كارم جور نشد می توانم یكی دو سال بعد به تیم دیگری بروم. عده ای فكر می كنند الان باید مثل یك خیانتكار بزرگ خودم را پشت عینك دودی پنهان كنم تا در خیابان ها كسی مرا را نشناسد، برعكس با سری افراشته راه خواهم رفت و با صدای بلند هم خواهم گفت كه من همان اشلی كول هستم كه از آرسنال به چلسی رفتم. اصرار ندارم كه آرسنالی ها هنوز مرا دوست داشته باشند و كافی است كه احساس و كار مرا درك كنند، همین.»

منبع: Times
مت دیكینسون
ترجمه: وصال روحانی

منبع : روزنامه شرق