دشواری های جانشین کاپلو

وقتی فابیو كاپلو از مادرید اخراج شد انگار تاریخ دوباره تكرار می شد. رئالی ها كه ۹ عنوان قهرمانی اروپایی را در كارنامه خود دارند در حالی دن فابیو را از این باشگاه جواب كردند كه در چهار سال گذشته ۶ مربی دیگر را هم اخراج كرده بودند.
آنها وقتی این تصمیم را گرفتند كه تنها یك هفته از كسب عنوان قهرمانی لالیگا به رهبری كاپلو می گذشت، این امر نشان می دهد كه شغل مربیگری رئال مادرید از نامطمئن ترین مشاغل در فوتبال اروپاست.
كاپلو برای دومین بار باشگاه رئال را كمی پس از كسب عنوان قهرمانی ترك كرد. اما در سال ۱۹۹۷ این خود كاپلو بود كه تصمیم گرفت سفیدپوشان را به مقصد آث میلان ترك كند. پس از او یوپ هاینس به همین سرنوشت مبتلا شد و جانشین او خوزه آنتونیو كاماچو، تنها ۲۲ روز هدایت این تیم را به عهده داشت و در پی عدم توافق با لورنزوسانتز رییس باشگاه رفتن را به ماندن ترجیح داد.
رئالی ها گاس هیدینگ را كمتر از یك فصل تحمل كردند و عذر او را هم خواستند پس از او جان توشاك هم با جنجال و سر و صدای زیاد از این تیم رفت.
تنها كسی كه توانست چرخه استخدام و اخراج های رئال را متوقف كند، بازیكن سابق این تیم وینسنت دل بوسكه بود كه موفق شد سه سال و نیم در این سمت باقی بماند و تیم را به دو عنوان قهرمانی برساند. وی چند روز پس از این كه رئال را به قهرمانی رساند تنها به این دلیل كه تفكر قدیمی داشت و با رویاهای بلند پروازانه فلورنتینو پرز هماهنگی نداشت، رفت.
رفتن دل بوسكه چهار سال بی ثباتی و شكست را برای رئال به ارمغان آورد. پس از آن وظیفه سنگینی برعهده كارلوس كوئیروز گذاشته شد. او موظف بود تیم را بسازد و به قهرمانی برساند در حالی كه بازیكنان دفاعی كلیدی این تیم مثل هیرو، كلود ماكه له له دیگر در اختیار تیم نبودند و ذهن هافبك های این تیم تنها مقهور تفكرات تهاجمی شده بود. رئال مادرید در آن فصل از لحاظ تهاجمی خیلی خوب بازی كرد ولی باز هم توقعات پرز برآورده نشد، بنابراین مربی معتبر پرتغالی هم به دلیل این كه عنوان مهمی كسب نكرده بود اخراج شد. جانشین او كاماچو هم اخراج شد چون وقتی در تلاش برای ساخت تیم بود پرز از او حمایت نكرد. پس از او ماریانو گارسیار مون بر سر كار آمد ولی فقط سه ماه وقت كافی بود تا تحمل پرز تمام شد.
و اندرلی لوكزامبورگو، مربی برزیلی و بسیار مطمئن این تیم در فصل ۲۰۰۵-۲۰۰۴ هدایت این تیم را به دست گرفت و در حفظ روحیه تهاجمی تیم موفق عمل كرد ولی برای رفتن او هم دلیلی مثل این كه «رئال فوتبال جذابی بازی نمی كند» كافی بود. پس از او خوان رامون لوپز كارو سمت مربیگری سفیدپوشان رئالی را به عهده گرفت ولی عملا به او فرصتی داده نشد تا موفق شود.
سپس رئالی ها دوباره در فصل اخیر به كاپلو روی آوردند تا او تیمی را كه چه در زمین و چه خا رج از آن از هم پاشیده شده بود دوباره كنار هم جمع كند و ضمن رهایی تیم از این وضع اسفناك آن را به روزهای قهرمانی بازگرداند.
به دن فابیو ماموریت دادند كه بازیكنان را دور هم جمع كند و تیمی كه در طول ۵ سال بدترین نتایج را گرفته بود درمان كند. او از انجام هر دو وظیفه سربلند بیرون آمد اما از طرفی زمزمه های اخراج را هم می شنید.
اما دلیل اصلی اخراج او از رئال چه بود؟ رئالی ها، هواداران و رسانه های مادرید می خواستند كه تیم نه تنها پیروز باشد بلكه سبك بازی خاصی هم داشته باشد.
سیاست های كاپلو نتیجه داد و این تیم در فصل ۲۰۰۶-۲۰۰۵ به قهرمانی لالیگا رسید اما موفقیت رئال بیشتر وابسته به اعتماد و روحیه تیمی سفیدپوشان بود و كمتر از مهارت و هوش فردی بازیكنان بهره می برد.
مشكل جانشین كاپلو این است كه او باید تاثیرگذاری ایتالیایی مربی سابق را در قالب كسب عنوان با نیازهای سران سانتیاگو برنابئو مبنی بر راضی كردن هواداران با سبك بازی خاص تطبیق دهد.
اگر جانشین كاپلو كمتر از این به دست آورد بدون شك مقامات رئال با این سوال روبه رو می شوند كه چرا كاپلو اخراج شد؟

مونا گل نبی

منبع : روزنامه جوان