نبرد نمادها در انتخابات فرانسه

انتخابات ریاست جمهوری فرانسه که در ۲۲ آوریل برگزار می شود از نظر بسیاری از صاحب نظران شاهد تغییر چشمگیری در شیوه های تبلیغات انتخاباتی فرانسه است.
تاکید بیش از حد کاندیداها بر ویژگی های شخصیتی جای تاکید روی برنامه های متنوع سیاسی را پر کرده است. هر کدام از کاندیداها سعی دارند با تاکید بر آنچه آنها را از دیگری متمایز می کند گوی سبقت را بربایند. نیکولاس سارکوزی که تا به حال در تمامی نظرسنجی ها از سایر نامزدها جلوتر بوده است با تاکید بر نظم و انضباط و برتری های ملت فرانسه سعی دارد کلیشه رهبر فرهمند و مغرور فرانسه را زنده کند.
بی جهت نیست که آخرین شماره مجله اکونومیست چهره سارکوزی را روی نقاشی مشهور ناپلئون به عنوان عکس روی جلد انتخاب کرده است. در مقابل سگولن رویال با شعار انتخاباتی خود «فرانسه، ریاست جمهور زن» سعی دارد با تاکید بر اینکه می تواند اولین رئیس جمهور زن فرانسه باشد نقش مادری سختگیر را برای تمامی فرانسه ایفا کند. جمله مشهور سخنرانی انتخاباتی او «من آنچه را برای فرزندان خود می خواهم برای فرزندان فرانسه می خواهم»، نشان دهنده همین تمایل سگولن رویال برای ایفای نقش مادری در انتخابات اخیر فرانسه است.
در مقابل فرانسوا بایرو که ناگهان از ناکجا وارد صحنه انتخابات شد برگ برنده اش را در نفی دوگانه اش نسبت به گرایش های راست و چپ کلاسیک فرانسه می بیند. او با تاکید بر روحیه منتقد مردم فرانسه که با همه چیز سر ستیز دارد قصد کرده است تا هر دو رقیب سرسخت خود را از میدان خارج کند. شاید فرانسوا بایرو با درصد کمی از نظرسنجی ها که به خود اختصاص داده است شانس عمده ای برای تصرف کاخ الیزه بشمار نیاید، اما نباید فراموش کرد که حدود ۴۰ درصد مردم فرانسه هنوز تصمیم قطعی برای رای دادن اخذ نکرده اند.
بنابراین آرای مردد بیش شک می توانند نقش موثری در انتخابات آتی به عهده داشته باشند. رای دهندگانی که هنوز تصمیم قطعی نگرفته اند آشکارا به هیچ کدام از جناح های سیاسی سرسپردگی خاصی ندارند و بنابراین برای آنها ساده تر است تا به یک نامزد میانه رای دهند تا به هر کدام از دو سوی منتهی الیه مبارزه. در عین حال نباید از «طاعون لوپن» غافل ماند. اگرچه در مقابل آرای سایر نامزدها، درصد آرای ژان ماری لوپن، نماینده راست های افراطی به نظر ناچیز می رسد، اما بعضی منابع آگاه اعلام کرده اند که بر اساس بعضی شواهد پیروان راست افراطی برای مخفی کردن توانایی های انتخاباتیشان، خود را در پوشش رای سایر نامزده ها مخفی کرده اند.
خبرهایی وجود دارد که آنها در نظرسنجی ها به دروغ خود را طرفدار یکی دیگر از نامزدها معرفی می کنند تا در انتخابات شگفتی ساز شوند. اگرچه سردبیر روزنامه لوموند با تاکید بر بی برنامگی نامزده ها و تاکید بیش از حد آنها بر مسائل شخصی، این انتخابات را آمریکایی ترین انتخابات فرانسه معرفی کرده است، اما واقعیت اینجاست که بعد از سقوط آرمان های سوسیالیستی و آشکارشدن روزافزون توانایی های اقتصاد بازار، برنامه های اقتصادی چپ و راست دارای آنچنان تفاوت های بنیادی نیستند که بتوانند عامل بسیج رای باشند.
بنابراین با یکسان بودن کم و بیش برنامه های چپ و راست، تنها گزینه باقی مانده برای جلب افکار عمومی خصوصیات ظاهری کاندیداها است. باید به انتظار نشست و دید که مردم فرانسه چه نماد سیاسی را ترجیح می دهند؛ ناپلئون در کالبد سارکوزی، مادر متعهد فرانسوی در نقش سگولن رویال و یا کلیشه فرانسوی منتقد در قامت فرانسوا بایرو و شاید هم، هیتلر در نسخه فرانسوی به نمایندگی ژان ماری لوپن !

رسول نمازی

منبع : روزنامه کارگزاران