۳ مارس سال ۵۲ ـ برخی دلایل پیروزی ایرانیان در جنگ حران بر رومیان

یک قسمت از مذاکرات جلسه سوم مارس سال ۵۲ پیش از میلاد سنای روم حاوی اظهارات چند افسر رومی در باره شکستشان از ایران در جنگ کارهه ( حران ) که در بهار سال ۵۳ پیش از میلاد (حدود ۹ ماه قبل از آن) صورت گرفته بود و ضمن آن کراسوس کنسول روم کشته شده بود به این شرح است:
سپهبد سورنا فرمانده ارتش ایران در این جنگ از تاکتیک و سلاحهای تازه استفاده کرد. هر سرباز سوار ایرانی با خود مشک کوچکی پر از آب حمل می کرد و مانند ما دچار تشنگی نمی شد. به پیادگان با مشکهایی که بر شتر ها بار بود آب و مهمات می رساندند. سربازان ایرانی به نوبت با تاکتیک خاصی که برای ما تازگی داشت از میدان خارج می شدند وبه استراحت می پرداختند. سواران ایران قادر به تیر اندازی از پشت سر هستند که ما تجربه آن را نداریم . ایرانیان کمانهای تازه اختراع کرده اند که با آنها توانستند پای پیادگان مارا که باسپرهای بزرگ در برابر انها و برای محافظت از سوارانمان قلعه درست کرده بودیم به زمین بدوزند. ایرانیان دارای زوبین های دوکی شکل بودند که با دستگاه کاملا تازه ای تا فاصله دور پرتاب می شد. شمشیرهای آنان شکننده نبود. هر واحد تنها از یک نوع سلاح استفاده می کرد و مانند ما خود را سنگین نمی کرد. سربازان ایرانی حق عقب نشینی و تسلیم شدن ندارند و تا آخرین نفس باید بجنگند . این بود که ما شکست خوردیم و هفت لژیون را به طور کامل از دست دادیم و به چهار لژیون دیگر تلفات سنگین وارد آمد.

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز