«شرایط» است که «هدف» راتعیین می کند

● درباره دیدارهای تداركاتی تیم ملی فوتبال ایران
با مبنا قرار دادن «هدف» می توان افراد را به ۳ دسته كلی تقسیم كرد. دسته اول كسانی هستند كه با انتخاب هدف های آسان و سهل الوصول همواره به دنبال پیروزی هستند. چون به هیچ وجه دوست ندارند شكست راتجربه كنند. برای آنها صرفاً موفق شدن مهم است و كسب نتایج كمی، اماكیفیت اینگونه موفقیت ها اصلاً مدنظرشان نیست.
دسته دوم افرادی هستند كه هدف های سخت، دور ازذهن و بعیدی را انتخاب می كنند تا خود را آدم مهمی نشان دهند و به همه بفهمانند كه چقدر شجاع، جسور و ریسك پذیر هستند و بالاخره گروه سوم هم كسانی هستند كه اهداف خود را با مطالعه شرایط موجود و براساس نیازهایشان انتخاب می كنند و برای دستیابی به آن ضمن این كه نهایت تلاششان را به خرج می دهند، از شكست هم نمی ترسند چون از قبل آمادگی آن را كسب كرده اند كه در صورت شكست، كدام مسیر را پیش بگیرند.
دنیای فوتبال به عنوان فضایی رقابتی، مملو است از پیروزی ها، شكست ها،انتخاب هدف ها و مواردی این چنینی كه دایماً هم در حال تكرار است. تیم ملی كشورمان در سال های اخیر و در زمینه انتخاب حریفان تداركاتی گرایش های متفاوتی داشته است كه در زیر موردتحلیل و بررسی قرار می گیرد.
۱) برانكو و پیروزی های آسان
دوره ۵ ساله حضور برانكو ایوانكوویچ در فوتبال ایران دوره ای توأم با انتقادات بسیار علیه او بود. این مسأله در كنار روحیه محافظه كار برانكو باعث شده بود كه این مربی كروات همواره تیم هایی را به عنوان حریف تداركاتی ایران انتخاب كند كه از لحاظ فنی در سطح بسیار پایین تری نسبت به تیم ماقرار داشتند.
بر این اساس پیروزی های سهل الوصولی هم كسب شد هرچند بنابرطبیعت فوتبال، بعضاً ناكامی هایی هم مقابل چنین حریفانی گریبان برانكو و تیم ملی راگرفت. بدون شك ترسیم چنین اهدافی از سوی برانكو در تمام مقاطع نه تنها باعث بهبود وضعیت فنی و رشد تیم ملی نشد بلكه عاملی مهم برای درجا زدن این تیم هم بود.
اتخاذ اینگونه تصمیمات در زمینه های گروهی اثرات تخریبی بسیار زیادی دارد. همان طور كه این اقدامات برانكو منجر به ناكامی تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان شد به نحوی كه این تیم حتی در حد استاندارد خود و انتظار عمومی هم ظاهر نشد. روش برانكو مطابق با انتخاب هدف همان افراد دسته اول است كه در مقدمه ذكر گردید.
۲) سنگ بزرگ
قلعه نویی برای آماده سازی تیم ملی فوتبال ایران جهت حضور در رقابت های جام ملت های آسیا، تیمی را به عنوان حریف تداركاتی انتخاب كرد كه سطحش از همه تیم های آسیایی بالاتر است. اگرچه این جسارت و بلندپروازی قلعه نویی را باید به فال نیك گرفت اما اگر بخواهیم از دیدگاهی منطقی و مبتنی بر شرایط موجود به ماجرا بنگریم بایدگفت این بازی هیچ ثمره ای برای ما نداشت.
همان قدر كه برگزاری بازی های دوستانه با تیم های سطح بالایی چون مكزیك قبل از رقابت های بین المللی و مهمی چون جام جهانی مفید و ضروری است، انجام آن برای بازی های جام ملت های آسیا حتی می تواند مخرب هم باشد. انتخاب حریفان سطح اول، زمانی مفید و مثمر ثمر است كه با شرایط موجود همخوانی داشته باشد، در غیر این صورت تبعات فنی و خصوصاً روانی بسیاری خواهد داشت. همان طور كه در حال حاضر شكست سنگین مقابل مكزیك روحیه تیمی ما را كاهش داده است.
سنگ بزرگی كه قلعه نویی برداشت رانمی توان علامت نزدن دانست چون باتوجه به شناختی كه از روحیه جسور او داریم می دانیم می تواند این اعتماد به نفس رادر سطح فوتبال ملی ما ایجاد كند كه ملی پوشانمان شانه به شانه بازیكنان درجه یك دنیا بسایند اما حرف اصلی این است كه این بازی در شرایط موجود كارایی لازم رابرای تیم ما نداشت.
۳) انتخاب هدف از نوع سوم
بعد از رویارویی بامكزیك بایدگفت انتخاب حریفانی چون مصر و جاماییكا (در صورت قطعی شدن) برای انجام بازی دوستانه با این ۲ تیم، نوعی گزینش از سوی قلعه نویی است كه انتخاب هدف از نوع سوم محسوب می شود. (پیش گفته در مقدمه مقاله) مصر و جاماییكا هر ۲ حریفانی هستند كه فوتبالی همسطح و شبیه به برخی تیم های آسیایی دارند و مسلماً رویارویی با این ۲ تیم می تواند محك و زمینه آمادگی مناسبی برای تیم ملی كشورمان باشد. انتخاب این ۲ تیم از سوی قلعه نویی نشان دهنده بررسی شرایط موجودتوسط او و انتخاب آگاهانه و معقول است.

جمشید محبی

منبع : روزنامه ابرار ورزشی