سلامت خانواده بیمار - ضرورت یاری جستن از بیرون

تقبل مسئولیت ها و نقش های مختلف در آن واحد می تواند سلامت روانی و توان مقابله انسان ها را به خطر اندازد. برای حل این مسئله باید مشکلات را بر حسب اهمیت آنها طبقه بندی نمود و مسئولیت ها را بر اساس اولویت تقبل کرد و نیز وظیفه هر فرد را با توجه به توان و ظرفیت او تعیین نمود. بعنوان مثال شما می توانید برخی نکات خانه داری و یا طرز تهیه غذاهای ساده را یاد بگیرید.
اگر هنوز مشکل دارید می توانید و چه بسا باید از بیرون کمک بگیرید. پرستارهای حرفه ای می توانند به بیمار کمک نمایند، موسسه های نیکوکاری هم می توانند در این زمینه به شما کمک کنند. از مساجد پاک یا کلیساها نیز می توان برای کمک در پخت و پز، خرید، حمل و نقل و سایر کارهای منزل تقاضای یاری کرد. همچنین خانم های همسایه هم می توانند با به عهده گرفتن برخی از نیازهای خانواده بیمار هر چند اندک، کمک بزرگی در رفع مشکلات و کاهش آلام خانواده مزبور داشته باشند. در اروپا و آمریکا بعضی خانواده ها از پیشاهنگان کمک می گیرند که متاسفانه چنین نیروهای داوطلبی در جامعه ما حضور ندارد. بطور کلی بر حسب فرهنگ جامعه، از هر کس که در این زمینه می تواند مفید و مثمر ثمر باشد، می توان یاری طلبید.
اجازه دهید هر کس در کاری که قادر به انجام آن است مشارکت داشته باشد و وظایفی را به افراد محول نمائید که توانایی انجام آن را دارند. هزینه اقتصادی لازم جهت استخدام نیروهای مورد نیازتان را با زیان ناشی از تنها به دوش کشیدن بارهای فیزیکی و روانی مقایسه کنید. همواره به خاطر داشته باشید که خانواده یک کل واحد به حساب می آید، در صورتی که خانواده در فشار زیاد کارها و تحمل بارهای فراوان قرار گیرد، فرد مبتلا به سرطان نیز اذیت خواهد شد.
در یک تحقیق علمی چند نمونه از مشکلات خانواده بیماران سرطانی برشمرده شده که ذکر آنها در این جا خالی از فایده نیست :
وابستگان بیماران سرطانی اجازه، حق و مسئولیت دارند که به مشکلات خود نیز توجه داشته باشند. گاهی ممکن است کسی آنها را متهم به خودخواهی کند ولی آنها بایستی آنچه را که برای حفظ سلامت و آرامش روانی خود لازم است انجام دهند، چرا که در این صورت به گونه بهتری می توانند نیازهای بیمار را برآورده سازند و از وی پرستاری کنند.
هر فرد دارای نیازهای متفاوتی است که این نیازها بایستی برآورده شوند. بدیهی است که اگر اطرافیان بیمار در سلامت و خشنودی بسر برند بیمار نیز از این نعمت سود خواهد برد. گاهی اوقات لازم است که اطرافیان بیمار برای نگهداری وی از خارج کمک بگیرند، حتی اگر بیمار به این مسئله اعتراض کند. آنها باید در صورت لزوم این کار را انجام دهند، چرا که این حق را دارند که محدودیت های توان و تحمل خود را ارزیابی نموده و در موارد نیاز یک همکار به خدمت بگمارند.
در صورتی که احیانا بیمار سعی کند از بیماری خود بعنوان یک اسلحه استفاده کند، اطرافیان این اجازه را دارند که توقعات بی مورد حقیقی او را نادیده بگیرند و فقط انتظارات معقول و منطقی وی را برآورده سازند. اگر اطرافیان بیمار سرطانی به نیازهای خود و احتیاجات بیمار، به یک اندازه اهمیت دهند، فشار ناشی از بیماری به حداقل خواهد رسید. افزایش فشارها و تغییر مسئولیت ها به دنبال ابتلای یکی از اعضای خانواده به سرطان خواه ناخواه پیش می آید و فرق نمی کند که بیمار چه کسی باشد ( همسر، فرزند، والدین یا یکی از دوستان ). هر یک از اعضای خانواده بایستی به موازات توجه به خواسته ها و نیازهای بیمار، به نیازهای حیاتی ( Vital ) خود نیز توجه داشته باشند.
● کمک به بچه ها
هنگام ابتلای یکی از والدین به سرطان، ممکن است بچه ها درباره مبارزه و یا کنار آمدن با این حالت دچار مشکل شوند. مادر یا پدر از خانه رفته باشد ( به بیمارستانی کیلومترها دورتر از خانه ) ، یا در خانه بستری باشد، یا به وضوح دچار درد و ناراحتی باشد و یا شکل ظاهری وی کاملا تغییر کرده باشد.
علیرغم این مسائل، اغلب از بچه ها خواسته می شود که کاملا خوب رفتار کنند و منضبط باشند. مثلا به آنها گفته می شود که « آهسته بازی کنید »، یا تکالیف بیش از حد به آنها داده می شود یا از آنها خواسته می شود که موقعیت دیگران را که فراتر از درک سنی آنهاست درک کنند. این امکان هست که بچه ها از کاهش توجهی که به آنها می شود رنجیده خاطر شوند. بعضی بچه ها احساس می کنند که بزودی پدر یا مادرشان را از دست می دهند و از این مسئله دچار ترس، تشویش و نگرانی می شوند و حتی بعضی صحنه مرگ والدین را تجسم می کنند. برخی از بچه هایی که تا دیروز مستقل و اعتماد به نفس بالایی داشته اند اکنون هنگام ترک خانه یا دوری از بزرگترشان دچار اضطراب می شوند. چنانچه کودک احساس کند از توجه به وی کاسته شده، کمتر انضباط را رعایت می کند.
● راه حل :
اگر یکی از بستگان یا دوستان مورد علاقه بچه ها بتواند وقت بیشتری را صرف توجه به آنها کند، کمک موثری در ایجاد خشنودی، اطمینان، مهربانی، راهنمایی و انضباط بچه ها خواهد نمود. رفتن به پارک، قدم زدن باغ وحش و نظایر آن مهم هستند همینطور کمک در انجام تکالیف منزل و بازی کردن با بچه ها.
اگر تلاشهای شما در راه ایجاد حمایت روانی و اطمینان بخشی به بچه ها نتیجه بخش نباشد، مشورت با یک فرد متخصص در زمینه اطفال یا صحبت کردن بچه ها و والدین با یکدیگر می تواند مفید باشد و نباید از آن غافل بود.

Taking Time
Canadian Cancer Society
Translated By:
Koushiar Karimi Tari M.D
Jale Shariati M.D
Copyright ۱۹۹۳

منبع : پایگاه اطلاع‌رسانی سرطان