پژوهشی پیرامون موانع پذیرش زنان در پُست‌های مدیریت آموزش و پرورش

با شروع قرن بیستم، تعداد زنانی که وارد نیروی کار شده‌اند، افزایش یافته است. به‌علاوه، در سراسر دنیا ثابت شده است که زنان در مقایسه با مردان ساعت‌های بیشتری کار می‌کنند و به‌خصوص مادران در مقایسه با هرکس دیگر ساعت‌های بیشتری کار می‌کنند، زیرا پدران در وظایف اولیهٔ والدین و تکالیف خانه‌داری مشارکت یکسانی ندارند. توجه به موقعیت زنان به‌عنوان نیمی از منابع انسانی جامعه از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. اگرچه رشد شاخص‌های مربوط به توسعهٔ مشارکت زنان در چند سال اخیر بسیار قابل توجه است، لکن در مقایسه با توانمندی‌های زنان همچنان فاصلهٔ قابل توجهی وجود دارد؛ زیرا حضور آنها در بخش وسیعی از فعالیت‌های جامعه، از جمله مدیریت و تصمیم‌گیری با تنگناهائی همراه بوده است. معضلی که در طی سال‌های گذشته در ایران همواره مطرح بوده فقدان حضور مؤثر زنان در عرصه‌های مدیریتی است؛ یعنی قاعدهٔ کلی که در همه جای دنیا کم و بیش وجود دارد: ”آنجا که قدرت هست زنان نیستند.“

رمضان حسن‌زاده
استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری و عضو انجمن پژوهش‌های آموزشی ایران
نرگس حشمتی
کارشناس ارشد مدیریت آموزشی

منبع : پژوهشنامه علوم انسانی و اجتماعی