چه کسی را می پرستیم ؟

یادم هست در پوستری خواندم "امام زمان (عج)، از رگ گردن به ما نزدیکتر است". اما خود می دانید که "خداوند از رگ گردن به ما نزدیکتر است". جملات و تعابیری از این قبیل بسیار است، تا جائی که آیت الله مکارم شیرازی و سایر مجتهدین، قبل از ایام سوگواری محرم، بیم خود را از بیان خرافات و غلّو های بی مورد بیان داشتند.افراط و تفریط
عبارت غریبی است، ولی نه، آشناست. آشنای ما ایرانیان، البته نه همه ما بلکه اکثر ما بدان متهم می شویم. کاربرد واژه به گستردگی زمین تا آسمان است و معنی خودمانی آن این است که می گویند: "نه به این شوری شور و نه به آن بی نمکی".
نیاز به شرح و بسط ندارد و بگذارید حداقل در همین یک مورد هم که شده دچار افراط نشویم.
● یک اتفاق ساده، آن سوی مرز ولی پر معنا، چه کسی را می پرستیم ؟
اجازه می خواهم در این قسمت از کلامم ماجرای جالب و معنا داری را برای شما نقل کنم. همسر یکی از دوستانم که در قالب فرصت کوتاه مدت مطالعاتی به یکی از کشورهای اروپایی رفته بود، نقل می کرد که یکی از اساتید کالج، که خانمی مسیحی بود به ایشان گفته بود که شما ایرانیان مسلمان، حضرت محمد (ص) را می پرستید!! این سخن آن چنان به ایشان گران آمده بود که بر من و البته شما در حال حاضر !
هر چند ایشان در مدتی که آنجا حضور داشتند این سوء تفاهم را از بین برده بودند.
▪ ریشه این سخن
قبول داریم که تبلیغات غربی ها و آمریکا علیه ایران و ایرانی مسموم است، ولی بد نیست کمی هم به خود، رفتارهای اجتماعی و گفتار و نوشتار خود توجه کنیم و به دیگر بیان، سر در جیب خود فرو بریم، شاید خود نیز، از چیزی غافلیم ؟ آیا ممکن نیست در مسائل دینی و عبادی خود نیز دچار غفلت و یا افراط و تفریط شده باشیم ؟ اما چگونه ؟
● خدا یکی است
شاید ارادت بی شائبه و بیش از پیش ما به ائمه اطهار (ع) باعث شده باشد که نعوذبالله از خدای خویش غافل شده باشیم ؟ هم او که سرچشمه همه نیکی ها و برکات است.
یا در ادعیه و خواسته هایمان به جای اینکه ائمه (ع) را به دلیل معصومیت و وارستگی شان واسطه شفاعت و رسیدن به خواسته هایمان از خداوند متعال قرار دهیم، خدای ناکرده به پرستش ایشان بپردازیم ؟!!
یادم هست در پوستری خواندم "امام زمان (عج)، از رگ گردن به ما نزدیکتر است". اما خود می دانید که "خداوند از رگ گردن به ما نزدیکتر است". جملات و تعابیری از این قبیل بسیار است، تا جائی که آیت الله مکارم شیرازی و سایر مجتهدین، قبل از ایام سوگواری محرم، بیم خود را از بیان خرافات و غلّو های بی مورد بیان داشتند.
▪ چرا این واژه ها را بکار می بریم ؟
می دانیم که همه این کارها ان شاءالله از سر ارادت به آن بزرگواران است، اما این را نیز بدانیم که آن چنان این عزیزان بزرگ هستند و آن چنان زندگی ایشان اسوه حسنه هست که نیازی به تعابیری این چنین نیست.
راستی از خود پرسیده اید که به نماز، به عنوان فریضه واجب بیشتر اهمیت می دهیم یا به مراسم مذهبی ؟ کدام یک واجب است ؟ و به چه علت ؟
شاید هنوز، افرادی باشند که در به کاربردن القاب و واژه ها دقت کنند و برای صفاتی همچون "عظیم" که فقط شایسته خداوندی خداست حرمت نهند و برای دیگران بکار نبرندش! همو که در رکوع نماز می گوئیم : "سبحان ربی العظیم و بحمده".
پروردگار من، من را به خود وا مگذار، حتی برای یک لحظه
همیشه و همه جا خواهم گفت: به نام او، به یاد او و برای او

سید فخر الدین افضلی

منبع : دو هفته نامه الکترونیک شرقیان