۳۰ شهریور ۱۳۸۶ ــ ۲۱ سپتامبر ــ چه کسی باید روزنامه نگار شود

« ارنستو تئودورو مونه تو Ernesto Teodoro Moneta» روزنامه نگار میهندوست ایتالیایی ۲۰ سپتامبر۱۸۳۳ به دنیا آمد و ۸۵ سال عمر کرد. او که یکی از چند روزنامه نگار بزرگ اروپا در قرن ۱۹ بشمار می رود در ۱۵ سالگی به ناسیونالیستهای ایتالیا پیوست و با نظامیان اشغالگر اتریشی به جنگ پرداخت و سه نظامی دشمن را کشت. از ۱۸۴۸ تا ۱۸۶۶ از جمله مبارزان خط اول تامین وحدت ایتالیا بود و در کنار گاریبالدی جنگید . چون پاپها را از عوامل از هم پاشیدگی ایتالیا در طول ۱۴ قرن پیش از آن می دانست ، با روحانیون کاتولیک میانه خوبی نداشت و خواهان دین بدون روحا نیون درگیر درسیاست بود. او در این دوره ملقب به " بزرگترین کارشناس تهییج مردم " شده بود.
مونه تو " روزنامه نگاری را حرفه مادام العمر خود انتخاب کرده بود و پس از سالها خبرنگاری ، ۲۹ سال سردبیر روزنامه Il Secolo بود که در سال ۱۸۶۶ تاسیس شده بود. او در عین عین حال که یک ملی گرای ثابت قدم بود ، در مقالاتش برادری جهانی ،حذف جنگ و لغو محدودیت های مسافرت و اقامت در کشورهای دیگر را تشویق و برای تحقق این اصول مبارزه می کرد.
او در مصاحبه ای گفته بود که تنها دارای دوعشق و اشتیاق است : روزنامه نگاری و عظمت ایتالیا.
" مونه تو " در کتاب درسی مقدمات روزنامه نگاری نوشته است : ژورنالیسم هر انگیزه ای را تامین می کند و برای عاشقان این حرفه
" ایده آل " است . روزنامه نگار از تلاش باز نمی ایستد ، بنابراین همیشه درگیر است و گذشت زمان را حس نمی کند . روزنامه نگار واقعی " خواهان سعادت و نشاط " مردم و به دور از هر گونه آزمندی و تنگ نظری است. در این کتاب ، «مونه تو» شرایط روزنامه نگار شدن را از این قرار نوشته است:
شجاعت ، استقلال ، بی طرفی ، مدافع حق و حقیقت بودن ، داشتن نیروی خلاقیت و اراده ای خلل ناپذیر ، بنیه قوی ، هوش سرشار ، خستگی ناپذیر بودن و روزنامه را بر هر چیز حتی فرزند ترجیح دادن.
باز کردن یک " صفحه در باره تندرستی" در ایل سوکولو و انتشار مطلب در باره مزایای پیاده روی ، کیفیت غذا و ... ابتکار مونه تا در حرفه روزنامه نگاری است.
وی کتاب دیگری تحت " قدرت قلم " تالیف کرده است که در ترجمه انگلیسی عنوانش را " پاور پرس " قرار داده اند که عمدتا سیاسی است تا روزنامه نگاری. کتاب معروف دیگر او " چه زیبا ست در کنار گاریبالدی بودن" که زمینه میهندوستانه دارد و حماسه مانند است.
مهمترین و مفصلترین اثر او کتاب چهار جلدی " جنگها ، شورش ها و صلح و سازشها در قرن ۱۹ " است که از سال ۱۹۰۳ تا ۱۹۱۰ آن را نوشت. " مونه تا " در کنار روزنامه نگاری و تالیف ، به تدریس روزنامه نگاری در دانشگاه نیز اشتغال داشت و سران دولت ایتالیا که احترام خاص نسبت به او داشتند در موارد متعدد نظر مشورتی او را جویا می شدند. مونه تا بابت تدریس و مشورت مزد دریافت نمی کرد و آن را تکلیف ملی هر شهروند می دانست.
در زمان سردبیری او، ایل سوکولو موثق ترین و نافذ ترین روزنامه اروپا بود.
وی که برنده جایزه نوبل سال ۱۹۰۷ شده بود چند سال آخر عمر به سبب ابتلا به گلاکوما نابینا بود ، ولی تا آخرین روز عمر مقالاتش را دیکته می کرد و انتشار می یافت. « مونه تو » پس از باز نشسته شدن از سردبیری ایل سوکولو به انتشار مجله "بین الملل" که متعلق به خود ش بود پرداخت که دفتر آن را در خانه اش دایر کرده بود. این روزنامه نگار دهم فوریه سال ۱۹۱۸ فوت شد.

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز