حکومت بر فضای نمادین

چه کسی مسئول فضای نمادین است؟ از دیدگاه آنچه که اغلب یک دموکراسی غیرقابل کنترل به نظر می رسد پاسخ هیچ کس و همه کس وسوسه انگیز است. اما در پس پرده تجربه روزانه اینترنتی شما واضح است که بازیگرانی برای کسب میزانی از کنترل با یکدیگر رقابت می کنند.موسسات نظارتی همگی جوانب اینترنت را تعیین می کنند اما اخیراً حوزه ای از نظارت ایننرنتی بسیاری از افراد را به تشویش انداخته است. این حوزه مربوط به سازمانی است که دامنه ها را در اختیار دیگران قرار می دهد _ همان نشانی هایی که در هنگامی که ما آن لاین هستیم از آنان استفاده می کنیم.
مسئولیت فراگیر (کلی) در واگذاری نام های دامنه در اختیار سازمان اینترنتی نام ها و شماره های اختصاص یافته یا ICANN است. این سازمان غیرانتفاعی است و نه تنها دامنه های سطح بالایی مانندcom. ،.org را اداره می کند بلکه مراقبت از خدمات سرویس های اصلی را نیز برعهده دارد. ICANN این مسئولیت را از سوی دولت ایالات متحده برعهده گرفته ولی حتی امروزه نیز بسیاری از کشورهای کمتر توسعه یافته می گویند که ICANN، زاده وزارت بازرگانی ایالات متحده است. اما آیا کسانی هستند و یا می توانند نام ها و نشانی هایی که ما به صورت آن لاین استفاده می نماییم را کنترل کنند؟
پروفسور ریچارد کالینز که آثار زیادی در مورد حاکمیت اینترنتی نوشته است می گوید که کشورهای در حال توسعه قطعاً احساس می کنند که از دایره تصمیمات کلیدی کنار گذاشته شده اند.
یکی از چیزهایی که هم اکنون در حال پیشرفت است مقدمات طولانی اجلاس جهانی جامعه اطلاعاتی است که در ماه نوامبر در شهر تونس برگزار می شود. گای کوئینی که سالیانی طولانی ناظر فناوری است اذعان دارد که وضعیت کنونی ضدیت های زیادی را ایجاد کرده است.همانگونه که ریچارد می گوید برای چنین گردهمایی هایی شما خود را در نقاط گران قیمت دنیا می یابید.اینجا مکانی است که بسیاری از کشورهای فقیرتر احساس می کنند که از حقوق خود محروم شده اند و از آنجا که تعدادی از دیگر بازیگران کوچکتر توان حضور در پنج جلسه متوالی اجلاس را ندارند نیز چنین احساسی دارند. آنها بودجه انجام چنین کاری را ندارند ولی بازیگران بزرگ آن را در اختیار دارند. پروفسور کالینز تصدیق می نماید که ایالات متحده احتمالاً توافقات تونس را نادیده خواهد گرفت.
ایالات متحده دست بالا را دارد. این کشور فایل های اصلی ریشه، خدمات رسان ها و زیر ساختی که حقیقتاً در هسته نشانی دهی اینترنتی قرار گرفته است را در مالکیت خود دارد.
از سوی دیگر هنوز در حدود نیمی از کاربران اینترنت دنیا در ایالات متحده هستند. بیشتر باقی ماندگان نیز در اروپای غربی و ژاپن و مناطق مجاور توسعه یافته آسیایی قرار گرفته اند.برای آن مکان هایی که بیشترین کاربران اینترنت در آنجا هستند، سیستم جاری کم و بیش خوب و کافی عمل می کند. اما گای کوئینی باور ندارد که سیستم گسستی نداشته و بنابراین بی نیاز از هرگونه ساماندهی است.
وی می افزاید: آنچه ریچارد می گوید آن است که بخش هایی از اینترنت قطعات ضروری دستگاهی هستند که به خوبی روغن کاری شده و به راحتی کار می کنند، اما همانگونه که ایشان به درستی تمام اشاره کردند، هیچ موتور واحدی در آن وجود ندارد. پست الکترونیکی نابسامان است. بیان این مسئله کار ساده ای نیست.کل سیستم spyware و کنترل های آن و سیستم نظارت دولتی بر اینترنت نه تنها نابسامان بلکه پاره پاره است.
● زبان و جهان سوم
اینترنت شبکه ای از شبکه ها است و همگی این شبکه ها برای صحبت کردن با یکدیگر به سخت افزارهایی مانند فیبرنوری، روتر و دیگر تجهیزات نیاز دارند. اما چه کسی دسترسی افراد را به این سخت افزارها کنترل می کند و بنابراین اینکه چه کسی و به چه قیمتی می تواند آن لاین باشد یا از شبکه بهره ببرد.اینجا در سطح اولیه بازیگران کلیه شرکت های بزرگ ارتباطات راه دور قرار گرفته اند که برای گذاردن کابل های داده در زمین هزینه می کنند. سپس آنها می توانند از فراهم آورندگان خدمات اینترنتی - ISP- برای پهنای باندی که استفاده می کنند هزینه مطالبه نمایند. تصمیم آنان بر انتخاب مکانی که برای مازه (ستون فقرات) اینترنتی سرمایه گذاری می کنند تاثیری مستقیم از لحاظ سرعت ارتباط و هزینه بر ما دارد.
با رقابت قابل ملاحظه ای که در میان ISPهای ایالات متحده، اروپا و آسیا جریان دارد میلیون ها کاربر از طریق مازه اینترنتی بسیار سریع از هزینه های پایین و سرعت بالا بهره مند هستند.
اما اگر در ناحیه ای خاص مانند آفریقا جمعیت قابل ملاحظه ای از کاربران وجود نداشته باشد سرمایه گذاری نیز صورت نخواهد گرفت. گای کوئینی تصدیق می کند که در اتصال به اینترنت رفتاری غیرمنصفانه نصیب کشورهای در حال توسعه می شود که لزوماً قصور شخص خاصی نیست.آنچه که باید دریابید این است که تعداد زیادی از کشورهای در حال توسعه فاقد شبکه تلفن هستند و ما اینترنت را براساس شبکه تلفنی از سیم های مسی یا فیبرنوری در زمین و ایستگاه های هدایت رادیویی مایکرویو ساخته ایم.من روستاهای زیادی را می شناسم که ایده داشتن یک و تنها یک کامپیوتر مستلزم نصب تجهیزاتی است که در اختیار ندارند، آنها امکان تولید الکتریسیته را ندارند.همانگونه که پروفسور کالینز می گوید مشکل تنها نبود این امکانات نیست بلکه نبود رقابت نیز است.وی اعتقاد دارد موضوع، رقابت، آزادسازی بازار و فضاسازی برای به میان آمدن راهکارهای خلاقانه فناورانه (تکنولوژیک) است.
و گای کوئینی می افزاید: موضوع دیگری که قابل بررسی است پرداختن به زبان انگلیسی در کشور های جهان سوم است. این کشورها حس می کنند که از حقوق خود محروم شده اند. ما طبیعتاً به زبان انگلیسی صحبت می کنیم و همگی برنامه های کنترلی در اینترنت به زبان انگلیسی نوشته شده اند.
شما اگر انگلیسی روان و عالی نداشته باشید از گردونه آن خارج هستید. نمی توانید بازی کنید و مجبورید بنشینید و بگذارید دیگری آن را برای شما انجام دهد.
● جنون دات کام
شاید یکی از برجسته ترین تحولات اینترنت، چگونگی تغییر آن از ابزاری که دانشگاهیان آن را به کار می گرفته اند به دنیایی است که هم اکنون در سیطره کسب و کارهای بزرگ است.
بدیهی است که جنون دات کام وجود داشته و از میان رفته است اما اکنون که انتظارات کاربران تعدیل شده و درس ها فراگرفته شده است، بار دیگر اینترنت به عنوان وسیله ای تلقی می شود که در کنار اطلاعات، سود نیز ایجاد می کند.ما در نتیجه شاهد شکل گیری شرکت های نام آشنای چند میلیارد دلاری اینترنتی مانند گوگل، یاهو و ای اوال هستیم.ما در برنامه های اخیر دیده ایم که چگونه بازیگران اصلی صحنه وب با ارائه برنامه های کمکی رایگان سعی می کنند نظر ما را به خود جلب کرده و امیدوارند این امر وفاداری مشتری را افزایش داده و باعث تداوم بازگشت ما شود.
اما شرکت هایی مانند مایکروسافت که فراهم آورنده رابط یا ویترین دنیای اینترنتی ما هستند چطور؟ مایکروسافت برای مدتی مدید نیروی حاکم در فضای مرورگرها بوده است.
در حالی که ما اخیراً بازیگران قدیمی و تازه ای را در صحنه می بینیم که ثابت می کنند می توانند موج هایی ایجاد نمایند ولی آنجا (صحنه رقابت) اقیانوس بزرگی است. مایکروسافت با محصول اینترنت اکسپلورر، هنوز از هر ده مشتری اینترنتی ۹ نفر را در اختیار دارد که رابط این شرکت را تحت سیستم عامل آن به کار می گیرند.ممکن است افرادی بیل گیتس را متهم کنند که می خواهد اینترنت را تصاحب کند ولی او می گوید خواهان کنترل نیست و تنها می خواهد بهترین سیستم تحویل اطلاعات را ارائه نماید.
پروفسور کالینز موضوع را اینچنین نمی بیند. او اعتقاد دارد: من گمان نمی کنم که مایکروسافت، سازمان های خبری، اوراکل، گوگل و سایرین سازمان هایی باشند که کسی در مورد آنها نگرانی جدی داشته باشد. اما بیایید از این موضوع نهراسیم زیرا ما همچنین موارد بسیار مهمی از دخالت های نظارتی موثر را دیده ایم. اما گای کوئینی اعتقاد دارد: مشکل در این است که افراد سعی ندارند سطح جاده را در کنترل داشته باشند بلکه موضوع وضع عوارض ترافیکی (جابه جایی اطلاعات) است که در آن جاده جریان دارد.تا آنجایی که به مایکروسافت، اوراکل، گوگل و سایرین مربوط می شود ترافیک بیشتر در اینترنت به معنای کسب درآمد بیشتر از آن است و بنابراین آنان تلاش خواهند کرد تا در چگونگی کارکرد این زیرساخت دخالت نکنند.
آنچه را که گوگل دریافت تقریباً هیچ کس دیگری به آن توجه نکرد. این است که اینترنت یک سیستم تبلیغاتی که مانند تلویزیون کار می کند نیست. در تلویزیون ما تصمیم می گیریم که چند نفر بیننده داشته باشیم و بر روی بزرگترین بخش آنها تمرکز خواهیم کرد، مثلاً این یک مسابقه کریکت است و ما تعداد زیادی بیننده از این جامعه اقتصادی و یا طبقه اجتماعی به دست آورده ایم. شما می توانید به بیننده ای بگویید نه، من می دانم امروز صبح چه می خواهی بخری زیرا من به عادات تو آشنایی دارم، من تمام پیام های پست الکترونیک تو را در اختیار دارم، من تمام پیوند های اینترنتی تو و چیزهای واقع بر روی نوار ابزار برنامه ات را در اختیار دارم و اتفاقاً می دانم که هم اکنون به یک فنجان چای میل داری و در بالای صفحه پیوندی به این شرح قرار می دهد: یک فنجان چای؟
پروفسور کالینز موافق است که این کار ایرادی ندارد و در ادامه می افزاید: من تصور می کنم که شما می توانید آن را به عنوان خدمتی به مشتری در نظر بگیرید. این سیستم زندگی را آسان تر می کند.مادامی که افراد بدانند که این اتفاق رخ می دهد و موضوع به خوبی معرفی شده باشد و آنان در مورد آنچه در حال رخ دادن است به خوبی مطلع باشند مشکلی وجود نخواهد داشت.

مترجم: مجید وحیدمسعودی

منبع : شبکه فن آوری اطلاعات ایران