۱۲ ژانویه ۲۰۰۶ ـ واکنش غرب به موضوع ازسرگرفته شدن پژوهش های اتمی ایران

تا پایان روز ۱۲ ژانویه ۲۰۰۶، واکنش غرب به از سرگیری پژوهش های هسته ای ایران به صورت خبر در رسانه های این کشورها منعکس شده بودکه کلیشه تیتر و قسمتی از مطلب یکی از روزنامه های آمریکا در زیر آمده است:
نیویورک تایمز نیز در گزارش خود در این زمینه نوشته بود: وزیران امور خارجه آلمان، انگلستان و فرانسه درپایان مذاکرات خود در برلین ضمن اعلام به «بن بست» رسیدن گفتگوهایشان با ایران، مشترکا گفته بودند که خواستار ارجاع قضیه به شورای امنیت سازمان ملل هستند تا این شورا در قبال فعالیت های اتمی ایران تصمیم بگیرد و افزودند که ممکن است با وارد آوردن فشار بیشتر، ایران از ادامه تحقیقات هسته ای منصرف شود.
«فرانتس والتر ستاینمایر» وزیر امورخارجه آلمان در این باره گفته بود که به نظر ما (وزیران امور خارجه سه کشور به علاوه سولانا رئیس دیپلماسی اتحادیه اروپا که در مذاکرات برلین شرکت داشت)، آن زمان فرارسیده است که شورای امنیت درگیر این قضیه شود.
همزمان در جای دیگر، «رایس» وزیر امورخارجه آمریکا با لحنی تندتر گفته بود: دولت ایران (با شکستن قفل آژانس بین المللی انرژی اتمی) علنا دست به مبازرطلبی زده است، اعتنا نمی کند و ما باید به شورای امنیت برویم.
در این میان، در مسکو وزیر امور خارجه روسیه گفت که در مذاکرات پنج عضو دائمی شورای امنیت (فاتحان جنگ جهانی دوم و دارندگان حق وتو) که ۱۶ ژانویه (۲۰۰۶) در لندن برگذار می شود قضیه باید قبلا از جنبه های مختلف مورد رسیدگی قرار گیرد.
اندکی بعد یک مقام وزارت امور خارجه روسیه گفت که این دولت تنها با مذاکرات دولتهای عضو آژانس موافقت کرده و نظر خود را در صورت ارجاع مسئله به شورای امنیت روشن نساخته است. وعده روسیه تنها مربوط مذاکرات آژانس است.
روش چین هنوز به درستی روشن نیست و در حالی که معاون وزیر امور خارجه چین به دیپلمات ایرانی مقیم پکن گفته است که جانب ایران را رها نخواهد نساخت، یک مقام دیگر گفته است که چین نگرانی غرب را از بابت تلاشهای اتمی ایران درک می کند. چین که در افریقا و آمریکای لاتین دارد جای غرب را می گیرد و وزیر امور خارجه اش هم اکنون در آفریقا سرگرم جلب آفریقاییان است، و از «قرن بیست و یکم » به عنوان قرن آسیا نام می برد گمان نمی رود که در شورای امنیت تسلیم نظر غرب شود مخصوصا که رابطه بازرگانی گسترده با ایران دارد و می خواهد در صحنه خاور میانه رقیب غرب شود و لذا به ادامه دوستی با ایران نیاز دارد.
طبق اعلامیه مشترک چین و هند که ۱۲ ژانویه ۲۰۰۶ انتشار یافت، دو کشور موافقت کرده اند که در همه زمینه ها استراتژی مشترکی داشته باشند و بنابراین، تردید است که این بار هند در قبال ایران جانب غرب را بگیرد و به همین سبب است که دولت آمریکا «نیکلاس برنز» معاون وزارت امور خارجه این کشور را روانه هند ساخته تا نظر این دولت را نسبت به خود جلب کند. در پی رای گیری قبلی آژانس بین الملی انرژی اتمی، دولت ایران در قبال دولت هایی که جانب غرب را گرفته بودند واکنش شدید نشان داد و تهدید به قطع داد و ستد کرد (استفاده از حربه اقتصادی) و دولتهای ۳۵ گانه عضو آژانس، این را می دانند.
به هر حال، روند این فعالیت ها تا ماه فوریه روشن نخواهد شد. باید منتظر شد و دید که جورج بوش رئیس جمهوری آمریکا در نطق سالانه خود در جلسه مشترک کنگره در این زمینه چه خواهد گفت.
هنوز مسئله ارجاع قضیه ایران به شورای امنیت از حالت حرف و صحبت تجاوز نکرده است که روی بورس نیویورک تاثیر گذارده و ۱۲ ژانویه ۲۰۰۶ آن را که اخیرا پس از سه سال مرز یازده هزار واحد را شکسته بود به سقوط کشانده بود زیرا که جبران نفت ایران در بازار امروز و با عرضه ناکافی، بسیار دشوار است.

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز