سقوط دیجیتال

در سال ۱۹۵۸، جك كیلبی از شركت Texas lnstruments به همراه باب نویس از شركت Fairchild Semiconductor اولین Lc جهان را ساختند كه اكنون اساس كار بازار جهانی بوده و درآمد سالانه حاصل از آن ، حدود ۱۵۰ میلیارد دلار است ؛ اما اختراعی كه كیلبی به خاطر آن جایزه نوبل سال ۲۰۰۰ را دریافت كرد ، با تراشه های دیجیتالی امروزی متفاوت بود ، زیرا این تراشه به صورت آنالوگ كار می كرد .
تراشه های آنالوگ ، به كامپیوتر ها امكان می دهند تا پیش از آنكه اطلاعات به زبان صفر و یك خاص كامپیوتر تبدیل شود ، با جهان فیزیكی تقابل داشته و به عبارتی ببینند ، بشنوند و لمس كنند .
آنالوگ مكمل دیجیتال بوده و قادر است جریان پیوسته اطلاعات ، امواج نور و صدا را كنترل كند . تا مدت ها ، تمامی تلاش ها و توجهات به پیشرفت معجزه آسای تراشه های دیجیتالی بوده است ، اما در ده سال آینده ، بر فناوری های آنالوگ تاكید بیشتری خواهد شد . اخیرا شركت های بزرگ مانند Foveon ، نوع جدیدی از تراشه های آنالوگ را ساخته اند كه می تواند تصاویر را با درجه وضوح و میزان رنگ بالا ضبط كند .
برای رسیدن به مرز نهایی پردازش كامپیوتری در كلیه زمینه ها باید پیشرفت هایی مشابه هوش مصنوعی در زمینه های بویایی ، چشایی و لامسه نیز صورت می گیرد . « در حالی كه پوست انسان به میلیونها سنسور مجهز است ، یك روبات ممكن است تنها ۲۰ سنسور داشته باشد ، از این رو اغلب حس ها در دنیای كامپیوتر بسیار ضعیف پیاده سازی می شوند . روبات ها قادر به درك اطلاعات آنالوگ فیزیكی كه برای انسان ها به راحتی قابل فهم است ، نیستند .»

منبع : مرکز اطلاع‌رسانی خانواده شمیم