۲۶ مهر ۱۳۸۶ ــ ۱۸ اکتبر ــ این تنبلی است و یا بی اعتنایی به حفظ روند درست حرفه روزنامه نگاری؟

شانزدهم اکتبر ۲۰۰۵ «دانیل هارویتسDaiel Horowitzl » حقوقدان ۵۰ ساله آمریکایی (عکس مقابل) یک وکیل دعاوی که در شبکه های تلویزیونی این کشور به پرسشهای حقوقی مردم پاسخ می دهد و چگونگی دادرسی ها را به زبان ساده برایشان بیان می دارد و به علاوه مردم را از دست زدن به قانونشکنی و جرم باز می دارد هنگامی که از کار روزانه به خانه اش در حومه شهر سانفرانسیسکو بازگشت با جسد زنش «پاملا Pamela» رو به رو شد که کشته شده بود. از قاتل هنوز خبری در دست نیست. همان روز هارویتس در جلسه یک محاکمه شرکت کرده بود که مربوط به قتل خانوادگی بود.
رسانه های آمریکا همان شب و روز بعد همگی این خبر را منتشر کرده بودند ولی بدون عکس بانو پاملا، که مدیر یک کمپانی و فردی نسبتا سرشناس بود. مخاطبان رسانه هنگام مشاهده چنین خبری، نخستین چیزی را که جستجو می کنند و انتظار دارند ببینند؛ عکس مقتول است.
و به این دلیل، ضعف مطبوعات در همه جا دیده می شود و با این تنبلی و بی اعتنایی به پیشبرد حرفه و تامین نظر و خواست مردم، تازه ناشران روزنامه ها انتظار جلب مخاطبان بیشتری را هم دارند!. باید اضافه کرد که دو روز بعد (۱۸ اکتبر) بالاخره دو سه روزنامه محلی کالیفرنیا عکس پاملا را از اداره صدور گواهینامه رانندگی به دست آوردند و چاپ کردند (عکس مقابل)، کاری که همان روز اول باید می کردند.
نگارنده این سایت به خاطر دارد؛ در سال ۱۳۴۹ زمانی که معاون سردبیر روزنامه اطلاعات بود به خبرنگار وقت این روزنامه، بهروز بهزادی سردبیر فعلی روزنامه اعتماد (سردبیر پیشین روزنامه ایران و مدیر پیش از انقلاب اخبار رادیو دولتی) ماموریت داد که پیش از بسته شدن صفحات روزنامه در آن روز ( حد اکثر ساعت یکی و نیم بعد از ظهر) عکس فردی را که همان بامداد در تهران به قتل رسیده بود تهیه کند و به روزنامه برساند. بهروز گفت که اگر موفق نشود چه باید بکند. نگارنده به او گفت: روزنامه نگاری، «نه» نمی شناسد، اگر موفق به یافتن عکس نشوی بهتر است که به روزنامه باز نگردی و سراغ کار دیگری بروی!. و به این صورت بود که یک خبرنگار جوان به صورت یک روزنامه نگار ماهر حرفه ای در می آمد.

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز