از دوست بیادگار دردی دارم ...

مدتی بود با خود قرار گذاشته بودم تا مطلبی درباره یادگار دوست بنویسم . بسیار سعی کردم و نتوانستم آنطور که شایسته یادگار دوست است و درخور آن ؛ مطلبی را بنگارم ؛ اما جایش را بسیار خالی دیدم ، هرچه در دنیای مجازی و مجلات گشتم نتوانستم مطلبی را برایش پیدا کنم . بناچار تصمیم گرفتم خود با قلم نا زیبایم این اثر را با تمام توانم هرچه زیباتر بنویسم .
یادگار دوست شهرام ناظری اثریست بدیع ؛ زیبا و به یاد ماندنی که به اعتقاد حقیر هیچگاه مشابه آن را نخواهیم شنید . گرچه تمامی آثار استاد شهرام ناظری اینگونه اند و هیچ دو اثر مشابهی را در آثار این بزرگوار نخواهیم یافت امایادگار دوست چیز دیگریست ؛ آلبومی که در دهه شصت ضبط گردیده است و هنوز همان طراوت و تازگی را با هربار گوش فرا دادن به آن دارد .
زمانی که برای اولین بار به این اثر ( به اعتقاد بنده آلبوم با اثر تفاوت بسیار زیادی دارد ؛ آلبوم مجموعه آهنگهایی است که هنرمندی روانه بازار فروش میکند و ممکن است به مذاق هر کسی خوش نیاید اما اثر را نمیتوان در هر آلبومی یافت و به نظر بنده اثر ماندگار است همانند یادگار دوست و یا نوا مرکب خوانی استاد شجریان به همین دلیل درک یک اثر در وهله اول بسیار سخت است ) گوش دادم گویی درونم شعله ور گشت و سراپای وجودم را فراگرفت . آنان که با موسیقی سنتی پیوندی گره زده اند به قطع یقین حداقل یکبار این آلبوم را شنیده اند و خاطراتی فراوان با آن دارند .
اشعار و رباعیات پر مایه مولوی با دکلمه ای گرم و دلنشین از عبدالله آقازاده لذت دل سپردن به این اثر را با آواز شوالیه بزرگ موسیقی ایرانی دو صد چندان میکند . یادگار دوست غم فراق و دوری را در تنهایی و خلوت یادآور میکند ؛ و شنونده را مست موسیقی میسازد .
از ویژگیهای یادگار دوست اینکه در نقاطی کاملا آرام و دل نواز و در نقاطی همراه با شور وافر روح بسزایی را به این اثر میبخشد که بی شک این امر تنها با صدای شهرام ناظری محقق میگردد .
به جرات میتوان گفت کسانی که حتی دلی در گرو موسیقی سنتی ندارند نیز ارتباط عمیقی با این اثر برقرار کرده و دل بسته آن میشوند .
در یادگار دوست غمی زیبا نهفته است . غمی که روح آدمی را صیقل داده و تلطیفش میکند . پروازش میدهد تا ستارگان . موسیقی دلنواز یادگار دوست آنقدر زیبا است که هر شنونده ای را به سوی خود جذب کرده و وی را نا خود آگاه به گوش فرا دادن به این اثر دعوت می نماید .
این اثر بدیع در سال ۱۳۶۴ به مناسبت هشتصدمین سال تولد مولانا اجرا گشت . در توصیف این اثر همین بس که پس از گذشت حدود ۲۳ سال از اجرای آن هنوز همان تازگی و طراوت سالیان قبل را دارد و با هر بار گوش فرا دادن به این اثر زیبایی های آن را بیشتر میتوان احساس نمود
میتوان گفت که یادگار دوست جزو موفق ترینها در کارنامه کامبیز روشن روان آهنگساز این اثر است . استفاده از نوازندگانی چیره دست و انتخاب بجا و صحیح آنان در این موفقیت سهمی بسزا داشته است .
این آلبوم در دستگاه ماهور و با نوازندگی روح لطیف هنرمندانی چون حمید متبسم ( تار و سه تار ) ؛ محمد کیانی ( نی ) و مجتبی میرزاده ( کمانچه ) و گویندگی عبدالله آقازاده اجرا گشته است
که هر یک از نوازندگان در مقاطعی به عنوان سولیست هنر خود را به رخ میکشند . حمید متبسم در تصنیفهای در آمد داد , خاوران ؛ محمد علی کیانی در آواز راک عبدالله , راک کشمیر و مجتبی میرزاده در تصنیف راک کشمیر . ازجمله نقاط برجسته این اثرتصنیف غم عشق است که باشعری از مولانا اجرا میشود . به شما خواننده عزیز نیز توصیه میکنم به همراه خواندن این متن مروری داشته باشید بر این اثر تا لذت بیشتری را از گوش فرا دادن به این شاهکار موسیقی ببرید .
تا با غم عشق تو مرا کار افتاد / بیچاره دلم در غم بسیار افتاد
بسیار فتاده بود هم در غم عشق / اما نه چنین زار که این بار افتاد
سودای تورا بهانه ای بس باشد / مه گوش تو را ترانه ای بس باشد
در کشتن ما چه میزنی تیر جفا / مارا سر تازیانه ای بس باشد

محمد جواد صحافی