مهابادی ایستاده نگاه کرد و باخت

داوود مهابادی مربی جوان و بی تجربه راه آهن بازی برده مقابل استقلال را دو بر یک باخت تا تیمش در قعر جدول چشم به بازیهای آینده داشته باشد، البته اگر او همچنان سرمربی لوکوموتیورانان باقی بماند، چرا که احتمال حضور فرشاد پیوس به جای او این روزها شدت گرفته است.
مهابادی گناه بزرگی را مرتکب نشده است، چرا که در ورزشگاه آزادی و با آن همه ستاره ریز و درشتی که استقلال دارد، باختن به تیمی با این خصوصیات چندان گناه نابخشودنی نیست، آن هم با اختلاف یک گل که پیروزی خفیفی تلقی می شود، اما چگونه باختن مهم است.
راه آهن را تا قبل از دریافت گل اول و بعد از آن مقایسه کنید تا متوجه شوید این تیم بعد از دریافت گل چقدر افت کرد. شاگردان مهابادی که تا دریافت گل اول پرس را به خوبی انجام می دادند و برتری محسوسی نسبت به استقلال داشتند و به سه گل هم رسیدند که دو گل از آنها را داور مردود اعلام کرد، چطور به یک باره و پس از دریافت گل اول از هم پاشیدند و گل دوم را هم در کمال خونسردی پذیرفتند؟
نقش مربی در این زمانها که فشار حریف و تماشاگرانش زیاد می شود، چیست؟ وظیفه مهابادی به عنوان مربی راه آهن، ایستادن کنار زمین و نگاه کردن بود؟ تا شاگردانش به یک باره اینقدر افت کنند و طراوت و شادابی قبل از گل خورده را از دست بدهند؟ یا اینکه او باید سریع وارد عمل می شد و اجازه نمی داد که بازیکنانش روحیه شان را ببازند و مثل ۳۰ دقیقه اول بازی بجنگند و گل دوم را دریافت نکنند و حتی به گل برتری برسند؟
مهابادی گناهی ندارد؟ چرا که او فقط یک مدت کوتاه دستیار اکبر میثاقیان بود و غیر از آن هم سابقه مربیگری نداشت تا بتواند در چنین شرایطی تیمش را هدایت کند و از گلی که زده بود، مراقبت کند. البته او اگر در همین مدت کوتاه ضد فوتبال را هم یاد گرفته بود، در این شرایط می توانست گلیم تیمش را از آب بیرون بکشد و روحیه جنگندگی و برتری طلبی یا حداقل حفظ مساوی را در تیمش زنده نگه دارد، اما مهابادی جوان و کم تجربه فقط کنار زمین ایستاد و نگاه کرد تا راه آهن بازی برده را با شکست عوض کند و بدون امتیاز ورزشگاه آزادی را ترک کند.
واقعاً نمی دانیم چرا راه آهن پس از دریافت گل اول به این شدت افت کرد و بازی بی برنامه و بدون انگیزه ای را به نمایش گذاشت.
ای کاش مهابادی جواب قانع کننده ای برای این بازی ضعیف تیمش بعد از دریافت گل و پس از آن ۳۰ دقیقه تحسین برانگیز داشته باشد. به هر حال از قدیم گفته اند: «بسیار سفر باید تا پخته شود خامی» مهابادی هم نیاز به تجربه و دانش بسیار بیشتری دارد تا بتواند در چنین شرایطی تیمش را از زمین سربلند خارج کند.

منبع : روزنامه قدس