نظامیان و سیاست در ایران بعد از مشروطیت

و حالت نظامیان در سیاست در سطوح و درجات مختلفی می پذیرد. آنچه در جامعه شناسی سیاسی مهم است نقشی است كه نظامیان به عنوان واسطه میان طبقات و گروه های اجتماعی از یك سو و حكومت از سوی دیگر ایفا می كنند. برای فهم این نقش بایستی میان شعارهای ایدئولوژیك اعلام نشده از جانب نظامیان با انگیزه های واقعی و پشت پرده تمایز قائل شد. نحوه حضور نظامیان در عرصه سیاست در سال های پس از مشروطه را می توان طی چند دوره مورد بررسی قرار داد. دوره میان پیدایش ارتش مدرن در ایران تا شهریور ۱۳۲۰، سال های ۱۳۲۰ تا ۱۳۳۲، سال های ۱۳۳۲ تا ۱۳۳۹، سال های ۱۳۳۹ تا ۱۳۵۷، سال های نخست انقلاب و قبل از شروع جنگ، سال های جنگ و سال های پس از جنگ تا پایان دوران خاتمی و سال های پس از خاتمی. درك رفتارهای نظامیان در سال های اخیر می تواند با كمك مفاهیمی چون «در حال گذار بودن سپاه پاسداران» و «گرایش نظامیان بر ارتقای منزلت صنفی و رفاه پرسنلی» و «بهره گیری نیروهای سیاسی از نظامیان در رقابت های سیاسی» صورت گیرد.

منبع : روزنامه شرق