تا کی می توانیم؟

مگر ساختمان ها جزیی ازمحیط نیستند؟ محیطی که حاصل دستاوردهای فکری، جسمی و برگرفته از طبیعت است. طبیعتی که بر آن چیره و غلبه کرده ایم تا امروزمان را بسازیم ولی بهای آن را آیندگان باید بپردازند آن هم آیندگانی که مورد نکوهش آیندگانشان قرار می گیرند چون طبیعت زیبایشان تخریب شده است.سنگ، چوب و ... را از دل طبیعت جدا می کنیم و در خانه هایمان به بند می کشیم و ظاهرا لذت هم می بریم. پس چرا از جایگزین ها استفاده نکنیم، مگر نمی توانیم؟ مگر نمی شود؟مگر علم و فناوری پیشرفت نکرده؟ مگر ادعا نمی کنیم که اشرف مخلوقات هستیم؟ طبیعت پایه و اساس است، عرصه آموزش و درس گرفتن که از آن بیاموزیم و بسازیم و خراب نکنیم. اگر نتوانیم پس ادعا چه سودی دارد؟به راستی تا کی می توانیم طبیعت را واکاویم و از آن در جهت مقاصد فردی استفاده کنیم، بدون این که متوجه فردا و فرداها باشیم.

مدیر یک شرکت بازرگانی

منبع : روزنامه خراسان