ادامه ابهام در اردوی آبی ها

استقلال پس از شکست خانگی صفر/۱ در برابر پاس همدان در هفته پانزدهم لیگ برتر فوتبال ایران انواع بهانه ها را برای این قضیه ردیف کرد که شماری از آنها حقیقی و قابل درک و برخی دیگر عادی و معمولی و از قماشی بودند که برای هر تیمی متصور است و نمی توان (و نباید) آنها را فقط به آبی ها ارتباط داد.
این که فقط دو روز از دوران سرمربیگری کریمی در استقلال می گذشت و با این شرایط نمی شد امید زیادی به وی و بهره دادن کار وی در روز مسابقه با پاس همدان داشت، توجیهی منطقی بود، اما هیچکس توضیح نداد که اگر کار آبی ها در روز مسابقه با پاس بازتاب و جلوه ای دیگر از ایام سرمربیگری ناصر حجازی بوده است،پس چرا این تیم یک بار دیگر لنگیده است و اگر سه برد متوالی قبلی این تیم نشانگر بهبود کارها و رفع عیب ها بوده و سندی بر جواب دادن (ولو دیرهنگام) سیاست های ناصر حجازی به شمار می آمده، چرا تیم مجددا لنگیده است و اگر قبل از آن واقعه تیم خوب نتیجه می گرفته به چه سبب بر جذب فیروز کریمی از استقلال اهواز پافشاری صورت پذیرفته است؟
بازی جمعه گذشته استقلال با پاس بر همین اساس مجموعه ای از تضادها بود و به رسم و سیاق فصل جاری، آبی ها باز هم یک بازی از هم گسیخته و نسبتا بی نظم را ارایه دادند و با این که حملات زیادی را روی دروازه رقبا بردند، اما در اکثر موارد حملات شان زهر نداشت و اگر هم در برخی موارد داشت، بازی پیوسته و حضور قوی مدافعان پاس و درخشش دروازه بان این تیم مانع از رسیدن استقلال به گل مساوی و فرار از شکست شد. چیزی که آبی ها تا حدی سزاوار آن بودند، اما مسایل حاشیه ای و روحی- روانی مثل اکثر اوقات در طول فصل اجازه تحقق این امر را نداد و افسوس ها و اعتراض ها را در جمع هواداران این تیم بیشتر کرد.
● ارادت ها و تعارف ها
در حالی که شایعه بروز اختلاف سلیقه بین ناصر حجازی به عنوان مدیر فنی و فیروز کریمی به عنوان سرمربی در باشگاه استقلال دایما فزونی می گیرد (و دو طرف مکررا اصرار می ورزند که ارادتمند و شیفته یکدیگر هستند و تعارف تکه پاره می کنند!) هیچ کس نمی داند مسوولیت مربیگری سرانجام با کیست و چه کسی خط و ربط اصلی کار در این تیم را تعیین می کند. درست است که کریمی فعلا حرف اول را از نظر ارنج و تعیین ترکیب تیم می زند، اما احتیاط او برای شریک و سهیم کردن حجازی در هر یک از تصمیم های فنی اش و تمایل حجازی برای حفظ بخشی از قدرت گذشته اش (و به تبع آن قبول تعارفات کریمی) فقط بر ابهام های موجود افزوده است.
این که استقلال جمعه این هفته در مسابقه با ذوب آهن در اصفهان در هفته شانزدهم لیگ برتر کشور چه می کند و حاصل بازی اش با این حریف تشنه امتیاز (و متحول شده زیر نظر بیژن ذوالفقارنسب) دقیقا چیست، اهمیتی حیاتی ندارد، زیرا هنوز تمامی نیم فصل دوم رقابت های لیگ برای آبی ها مانده است و باید برای هر یک از بازی های پر شمار تیم برنامه ای دقیق داشت و این همان چیزی است که گمان می رود استقلال با غریبه بودن نسبی کریمی در این باشگاه و مشخص نبودن دقیق حوزه وظایف حجازی (به رغم صدور اطلاعیه اخیر باشگاه در این زمینه) چندان در آن پیشرفت و حرکت موثری نداشته است.
● بدون پشتوانه علمی
حرف های کریمی مثل همیشه عجیب است، مانند «در نیم فصل دوم قهرمان می شویم!» و یا «اگر باختید، مهم نیست، فدای سرتان» و اظهارات حجازی از آن هم عجیب تر اگر پیشنهادی به کادر فنی می دهم، با نیت خیر و برای بهبود وضعیت تیم است و حتما کریمی می پذیرد» و البته صحبت های مدیر عامل استقلال نیز بیشتر به شعار می ماند (خواهید دید که بهترین زوج کاری تاریخ بین حجازی و کریمی شکل خواهد گرفت) هیچ کس نمی خواهد احتمال وقوع این اتفاقات را به کلی رد کند و آن را کاملا نامحتمل بداند، اما به نظر می رسد در فضا و شرایطی گفته و عنوان می شود که نه پشتوانه علمی دارد و نه دلیلی فنی و تاکتیکی (و یا استحکام لازم) پشتوانه آن است. به واقع آبی ها از تمامی تزلزل های فنی و غیرفنی ممکن رنج می برده اند، اما در حرف هایشان چنان این مسایل را رد می کنند و منکر آن هستند که انگار فقط مشتی شایعه و احتمال و مخالف خوانی از جانب رقبا پایه گذار آن بوده است و همین جای کار است که ایراد دارد، زیرا اولین اصل پیشرفت قبول ضعف ها و حرکت برای رفع آن است و نه انکار آنها از ریشه و بن.
● مشکل حل نمی شود
به این دلیل است که می گوییم بازی روز جمعه با ذوب آهن مشکلی را به طور خاص از آبی ها حل نمی کند و حتی پیروزی هم می تواند بی تاثیر باشد، زیرا نیاز اصلی آبی ها یافتن یک بافت و روال و استراتژی محکم فنی است؛ روالی که از ابهام سازی های مستمر حجازی و شوخی های پایان ناپذیر کریمی مبرا و دور باشد.

وصال روحانی

منبع : روزنامه جوان