مدیر فنی، قاتل جان یا قاتق نان؟

خیلی ها در این فوتبال به ظاهر حرفه ای اعتقاد دارند که شرح وظایف افراد مختلف در آن تعریف نشده است. یکی از عناوین که در فوتبال ما هنوزتعریفی برای آن صورت نگرفته، حکم مدیر فنی است، مدیری که به ظاهر قرار است تنها بر امور فنی تیم نظارت داشته و دخالتی در کار سرمربی تیم نداشته باشد، غافل از اینکه در این فوتبال همه دوست دارند در کارهای یکدیگر دخالت کرده و راه را برای خود باز و هموار نمایند. از آن دوران که برای تیم ملی فوتبال ایران در بحبوحه رقابت های جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان مدیر فنی تراشیدند و او را به ظاهر در بالای سر برانکو ایوانکوویچ قرار دادند، مشخص بود که این مسئولیت در فوتبال ما فقط یک اسم است و در زمره تجملات آن به حساب می آید. مدیر فنی آن روزهای تیم ملی عملاً کارهای سرپرستی انجام می داد و هیچ گاه نتوانست نقشی در امورات فنی تیم ملی داشته باشد. تاریخ لیگ فوتبال ایران نشان می دهد که هیچ گاه مدیران فنی در تیم های ما موفقیتی نداشته اند، یعنی عمر مدیران فنی در تیم های لیگ ما بعضاً به یک فصل هم نمی رسد و همین مسأله باعث شده است تا مربیان کمتر تن به کار با مدیران فنی خود بدهند.
حال اگر این مدیر فنی کوچکتر از سرمربی تیم هم باشد که دیگر وضعیت کاملاً مشخص است. مدیران فنی فوتبال ما را بعضاً از روی روابط انتخاب می کنند، کسانی که قرار است فقط مسئولیتی ظاهری داشته باشند و از قبل آن مبلغی را دریافت کنند وگرنه تجربه ثابت کرده آنها چیز تازه ای هم ندارند که به تیم های خود اضافه کنند و در اغلب اوقات هم با دخالت های بی جای خود اساس ناآرامی را در تیم ها رقم می زنند. قصد برگشت به عقب را به هیچ وجه نداشته و نداریم و از همین لیگ هفتم در این خصوص مثال می آوریم.
اکثر قریب به اتفاق تیم های فوتبال لیگی ما تیم هایی هستند که بدون مدیر فنی کار می کنند، تیم هایی که در زمره تیم های موفق لیگ هم به حساب می آیند اما بوده و هستند تیم هایی که برای خود مدیر فنی اختیار کرده و تیم خود را با چالش های بسیاری مواجه ساخته اند. شیرین فراز کرمانشاه یکی از آن تیم ها بود. تیمی که لیگ را با ترافیک مسئولان بسیار آغاز کرد و مدیر فنی آن هم مسئولیت های بسیاری را برای خود ردیف ساخته بود اما همین که تیم نتیجه نگرفت و مدیران آن حکم مدیر فنی را ملغی اعلام کردند و به نوعی اطراف سرمربی تیم را خلوت ساختند، شیرین فراز هم نفس کشید و یسیچ هم توانست با آسودگی بیشتر کارش را در این تیم کرمانشاهی دنبال کند. حکایت امروز راه آهنی ها نیز چنین است.
مدیر عامل این تیم که گویا نمی خواهد حرفی را در خصوص تیمش به زبان بیاورد و با تقسیم کارها اصولاً خود را فارغ از مسئولیت های مدیر فنی کرده است به تازگی برای آنکه کادر فنی تیمش را محدودتر از پیش کرده باشد، برای آن مدیری را انتخاب کرده است، مدیریتی که قرار است بر امورات تیم نظارت داشته باشد. اما خبرهای رسیده از این باشگاه بیشتر حکایت از دخالت های بی مورد مدیر در امورات تیم دارد. گویا مدیر فنی این تیم که قرار بود کمک حال سرمربی این تیم شود، حالا در انتظار گرفتن یک نتیجه بد از سوی لکوموتیورانان است تا محترمانه عذر سرمربی تیمش را بخواهد، هرچند که مشخص نیست که آیا مدیر عامل راه آهن چنین حقی را برای او قائل شده است یا نه!
راه آهن به نسبت سال های گذشته خود تا این جای کار خوب نتیجه گرفته است و همین مسأله دست مدیر فنی آن را برای تغییر زودهنگام سرمربی تیم بسته نگاه داشته است. شاید مدیر فنی لکوموتیورانان خبر ندارد که قرارداد میثاقیان با باشگاه به ثبت رسیده و اگر باشگاه بخواهد چنین کاری را انجام دهد، بر اساس قانون باید تمام حق و حقوق او را بدهد اما هرچه که هست، شاید انصاری فرد به دلیل مشغله های بسیار در جریان امور نیست و اگر هم هست چندان آن را جدی نگرفته است.
در پاس همدان نیز تقریباً وضعیت مشابهی حاکم است. منصور پورحیدری در آن تیم حکم مدیر فنی را دارد اما همانطور که همگان می دانند اوست که در این تیم حرف اول و آخر را می زند و این را بگوویچ هم خوب می داند و همین مسأله باعث شده است تا وینکو کمتر در این تیم احساس امنیت شغلی کند. امنیتی که لازمه کار یک مربی در تیمش می باشد.
پیکان هم از آن دسته تیم هایی است که حمید درخشان را به عنوان مدیر فنی بر بالای سر خود می بیند. مدیری که قرار است فقط یک مدیر فنی باشد اما از این تیم هم خبر می رسد که ساموئل دارابینیان که در ابتدای فصل خوب نتیجه می گرفت، از وقتی سایه درخشان را بر بالای سر خود دید، اندکی انگیزه اش دستخوش اتفاقاتی شد که حالا حاصل آن را به چشم می بینیم.
پیکان روز به روز تضعیف شد تا جایی که حالا خبر برکناری مربی اش بیش از پیش به گوش می رسد و این در حالی است که ۱۴ تیم دیگر لیگ فوتبال ایران برای آرامش بیشتر خود پستی به نام مدیر فنی را برای خود نتراشیده اند و همین مسأله باعث انسجام بیشتر آنها شده است. مدیری که هنوز که هنوز است در فوتبال ما تعریف جامعی از آن نشده است و همین مسأله باعث شده تا بیشتر آنها قاتل جان مربیان باشند تا قاتق نان آنها!

محمدرضا برزی

منبع : روزنامه ابرار ورزشی