رمز فوتبال در مقابل پیشگویی های رایج

پایان هر رویداد و رخداد ورزشی چون درامهای نمایشی پیروزی و شكست، خنده و گریه، شیرینی و تلخی دارد. شكست در فوتبال به دلیل باقی ماندن این رویداد در تاریخ و اذهان مردم یك تراژدی نیست. اما بار ناكامی های مردمان را دارد كه بسیاری از كمبودهای خود را در پشت موفقیت قهرمانان خود جست و جو می كردند. این خواسته عمومی در كشورهای توسعه یافته جهان آن اندازه حسی و عاطفی نیست كه در نزد كشورهای جهان سوم و در حال رشد.
حذف آرژانتین در جام جهانی ۲۰۰۶ به مراتب برای مردم كشورش تلخ تر از یك شكست نظامی یا حتی اجتماعی بود، یا وداع برزیل كه الگوهای بین المللی چند نسل از قاره های مختلف اند به مراتب غم انگیزتر از حذف جمهوری چك بود. بطور كلی درامهای فوتبال تاثیر عمیقی بر جای نمی گذارد و این فرصت را به قهرمانان می دهد كه چهار سال دیگر به گونه ای دیگر آن را جبران كنند. اما طبیعت فوتبال هم به گونه ای است كه فرصت هایی را برای قهرمانان، كشورها و حتی دوستداران باقی می گذارد. طی ۷۲ سالی كه از عمر جام جهانی می گذرد ، شاهد حوادث بسیاری بوده ایم كه هر كدام برای خود تفسیر و تحلیل جداگانه ای دارد. در میان كشورهایی كه در جام جهانی همیشه یكپای قهرمانی بوده اند، خرافات نقش بسزایی دارد. برزیل و آرژانتین سرآمد این كشورها در جهانند. به ویژه برزیلی ها كه با اعتقاد به دعاها، برگزاری مراسم نیایش و حتی پیشگوها و جادوگرها همیشه به میدان می آیند. در سالهای اولیه فوتبال در برزیل این عادت و رفتار بسیار جدی تر از امروز بود. از دوران مربیگری مرحوم كوتینهو بود كه از نقش پیشگویی ها در فوتبال برزیل كاسته شد و براساس واقعیت های فنی، ارزیابی صورت گرفت. در جام جهانی ۲۰۰۶ برزیل برطبق برآوردها و پیش بینی های كامپیوتری بیشترین شانس را برای كسب مقام قهرمانی داشت، اما این اتفاق به وقوع نپیوست و سرانجام ایتالیا كه شانس ششم پیشگویی ها بود جام را به چنگ آورد. نوسان پیچیده و فنی فوتبال اجازه نمی دهد كه پیشگوها و كارشناسان بتوانند، داوری خود را در قالب استدلالهای فنی و حسی عنوان نمایند و خاصیت فوتبال و ماهیت درونی آن در همین غیرقابل پیش بینی بودن آن است.
جهانگیر كوثری

منبع : همشهری