تضعیف ادوار، تضعیف کار تشکیلاتی

همه کسانی که با جنبش دانشجویی و فعالیت های دفتر تحکیم وحدت در طول دهه ۸۰ آشنا هستند قطعاً نام عبدالله مومنی را بیش از هر نام دیگری می شناسند، نامی که شاید بتوان به درستی نماد و سمبل سه نسل از جنبش دانشجویی از سال ۸۰ تاکنون دانست و امروز در زندان است. باز هم قصه تکراری. و چه تاسف بار که در بیرون زندان صداهایی چون مومنی، هاشمی، عربشاهی، هدایت، فیاضی، وفقی، نکونسبتی، یزدانی، حاج حیدری، بیات، خاندل، حسینی نیا، غیسوندی و مهرزاد که دلسوزانه به انتقاد از سیاست ها و رویه ها می پردازند، شنیده نمی شود.
عبدالله مومنی به همراه جمعی دیگر از اعضای دفتر تحکیم که به آرمان های خود در دوری از قدرت و نقد قدرت حاکم وفادار بودند و نمی توانستند شاهد بازگشت وابستگی این مجموعه به قدرت باشند به اتکای رای دانشجویان و همگامی و حمایت بیش از ۹۵ درصد اعضای دفتر تحکیم وحدت و انجمن های اسلامی دانشجویان دانشگاه های سراسر کشور، طی اقدامی هوشمندانه در زمستان سال ۸۰، با تشکیل نشست سراسری اتحادیه انجمن های اسلامی دانشجویان در دانشگاه علامه طباطبایی و برگزاری انتخابات شورای مرکزی، دفتر تحکیم وحدت را از درافتادن به دامان سهم خواهی ها و قدرت طلبی ها نجات دادند.
به این ترتیب اعتبار کسب شده برای این مجموعه در طول دهه ۷۰ حفظ شد تا نام دفتر تحکیم وحدت به عنوان یک تشکیلات مستقل و منتقد برخاسته از متن دانشگاه و مبتنی بر آرای دانشجویان دانشگاه ها، هر روز بیش از دیروز بر تارک جنبش دانشجویی ایران بدرخشد.
در همان نشست دانشگاه علامه طباطبایی بود که عبدالله مومنی، مهدی امینی زاده و جمعی دیگر از اعضای دفتر تحکیم وحدت به عنوان اعضای شورای مرکزی، سکاندار مدیریت این مجموعه دانشجویی با شعار نقد قدرت شدند. انصاف باید داد در طول این دوران که برای دفتر تحکیم وحدت محلی برای تشکیل جلسات باقی نمانده بود .
یکی از درخشان ترین دوران فعالیت این مجموعه در دفاع از آزادی، دموکراسی و دیده بانی حقوق بشر رقم خورد. همه اینها در پرتو صداقت و شجاعت دوستان حاضر در مجموعه دفتر تحکیم وحدت و پشتیبانی و حمایت تشکیلاتی اعضا میسر شد چرا که فعالان دانشجویی در طول این سال ها به خوبی دریافته بودند که موفقیت و پیشبرد اهداف با وجود همه فشارها تنها در صورت حمایت و ایستادگی از تشکیلات و انجام کار تشکیلاتی منسجم (و نه اقدامات فردی) میسر خواهد بود، تشکیلاتی که مسوولیت دبیری آن بر عهده عبدالله مومنی بود و چه مجدانه و دلسوزانه او در راه حفظ تشکیلاتی مجموعه در طول سال های فعالیت خود گام برداشت که اگر نبود جدیت و تلاش صادقانه مومنی و دیگر دوستان برای حفظ هویت تشکیلاتی مجموعه طی این سال ها، آن هم در شرایطی که از برگزاری حتی یک نشست و جلسه اعضا ممانعت به عمل می آمد، شاید الان دیگر نامی و نشانی از دفتر تحکیم وحدت به عنوان پیش قراول فعالیت های جنبش دانشجویی نبود. پس از پایان دوران دانشجویی عبدالله مومنی و مهدی امینی زاده، در شرایطی که مانند بسیاری دیگر از فعالان دانشجویی می توانستند با توجه به هویت کسب شده در طول سال ها فعالیت در جنبش دانشجویی، مستقلاً به عنوان یک فعال سیاسی در عرصه سیاسی ایران به ادامه فعالیت بپردازند ایشان دست به انتخاب فعالیت تشکیلاتی در قالب مجموعه سازمان دانش آموختگان ایران اسلامی (ادوار تحکیم وحدت) زدند.
مجموعه ای که با تلاش مجدانه و هوشمندانه مهندس علی اکبر موسوی خوئینی راه اندازی شد تا فعالیت تشکیلاتی دوستان عضو در دفتر تحکیم وحدت در پایان دوران دانشجویی نافرجام رها نشود و از پتانسیل هریک از اعضا برای انجام و ادامه کار تشکیلاتی استفاده شود و اتفاقاً از همین منظر بود که عبدالله مومنی به همراه جمعی دیگر از دوستان که دوران فعالیتشان در دفتر تحکیم وحدت به پایان رسیده بود هوشمندانه دریافتند که آنچه فضای سیاسی ایران در این ایام به آن نیازمند است نه حضور صرف نیروهای توانمند سیاسی و نه تنها بیان سخنان حق طلبانه و آزادی خواهانه که تقویت فعالیت تشکیلاتی است تا در این میان هم به تقویت سازمان ادوار تحکیم وحدت کمک شود و هم با بهره بردن از حمایت این سازمان بتوان محکم تر و استوارتر به فعالیت سیاسی پرداخت. تجربه بازداشت مهندس علی اکبر موسوی خوئینی دبیرکل سازمان دانش آموختگان (ادوار تحکیم وحدت) در خردادماه ۸۵ و دفاع جانانه سازمان ادوار تحکیم وحدت از ایشان بر همگان صحت این تحلیل را اثبات کرد و همه اعضا را نیز براین متفق کرد که برای حضور در فضای سیاسی ایران و ماندگار شدن در این عرصه علاوه بر تکیه بر رفتار صادقانه در دفاع از آزادی و حقوق شهروندی باید بر هویت تشکیلاتی خود پای فشرد تا بهره دوجانبه هویت فردی و تشکیلاتی در ارتقای مجموعه و فرد موثر باشد.
عبدالله مومنی که هم سمت سخنگویی سازمان و هم سمت مسوولیت کمیته تشکیلات سازمان دانش آموختگان (ادوار تحکیم وحدت) را در طول دو سال اخیر و در حال حاضر برعهده دارد، در این دو سمت نیز کارنامه قبولی دریافت کرد. اما نکته ای که در طول این چند روز به آن کمتر اشاره شده است، مسوولیت دیگر مومنی در جایگاه کمیته تشکیلات سازمان بوده است و اتفاقاً به نظر بنده درخشش فعالیت عبدالله مومنی در این سمت بیش از بقیه وجوه فعالیت وی نمایانگر است چراکه چنانچه پیشتر هم اشاره شد، مومنی می توانست فارغ از محدودیت ها و محذوریت های احتمالی کار تشکیلاتی به انجام فعالیت مستقل از منظر هویت برجسته فردی خود اقدام نماید اما در این میان موسوی، امینی زاده و مومنی و بسیاری دیگر از دوستان بستر فعالیت تشکیلاتی در چارچوب سازمان دانش آموختگان ایران اسلامی (ادوار تحکیم وحدت) را برای خود برگزیدند تا هم به تناور شدن و بارور شدن بیش از پیش تشکیلات ادوار تحکیم وحدت همت گمارند و هم به عنوان عضو این تشکیلات هویت محکم تر و قوی تری را برای خود رقم زنند و اتفاقاً سخنگویی سازمان نیز که عبدالله آن را بر عهده داشت در چارچوب تقید ویژه وی به کار تشکیلاتی بیش از پیش ارزشمند می نمود، تشکیلاتی که قائم به فرد نیست و در آن تنها، فرد تصمیم نمی گیرد و افراد در چارچوب تشکیلات و تقید تشکیلاتی و با بهره بردن از رای و نظر و مشورت دیگران و براساس تصمیم گیری دموکراتیک به تصمیم و موضع مشترک می رسند.
تصمیمی که هرچند شاید اندکی یا کلاً با نظر فرد متفاوت باشد اما هم افزایی آن قدرت و اثربخشی دوچندانی را نصیب فرد و تشکیلات خواهد کرد و به نظر بنده شاید مهمترین ویژگی عبدالله مومنی در کنار صداقت، شجاعت و صراحت وی در دفاع از آزادی و دموکراسی و حقوق شهروندی و پرهیز از منفعت طلبی و عافیت طلبی های رایج در میان بسیاری از سیاسیون، پایبندی و اهتمام وی به فعالیت تشکیلاتی و تقویت تشکیلات بود؛ تشکیلاتی که به طور نسبی بتواند آرمان های هریک از افراد عضو آن در تحقق آزادی و پیشبرد دموکراسی و دفاع از حقوق شهروندی را بیش از سایر تشکیلات تحقق بخشد و اتفاقاً اگر بر سخنگویی عبدالله مومنی در سازمان دانش آموختگان و مسوولیت کمیته تشکیلات بر خود می بالیم نه به جهت اینکه یک فرد در طول این مدت حرف های درست و بحقی زده که براین اساس است که وی سخنگویی تشکیلاتی را می نمود که این مجموعه هم به عنوان حامی این سخنان و هم به عنوان مطالبه کننده از وی او را اینگونه خواسته اند و او نیز توانسته به نحو احسن این مجموعه را نمایندگی و سخنگویی کند و از همین روست که در ارتقا و تعالی چنین تشکیلاتی، عبدالله مومنی یکی از برجسته ترین افراد این مجموعه بوده و خواهد بود.
درک این موضوع برای کسانی که کمتر فعالیت های سیاسی، صنفی و اجتماعی خود را در چارچوب کار تشکیلاتی تعریف کرده اند شاید دشوار باشد، اما برای کسانی که هویت سیاسی خود را در قالب هویت جمعی تشکیلاتی تعریف کرده اند و بر اثرگذار بودن کار تشکیلاتی در مقایسه با تک مضراب های فردی واقف هستند به خوبی این مساله قابل درک است و مومنی نماد روشنی از کار جمعی و تشکیلاتی چه در دفتر تحکیم وحدت و چه در سازمان دانش آموختگان است. از همین منظر است که دفاع از مومنی با تضعیف جایگاه تشکیلات ادوار تحکیم وحدت را به منزله ضربه به مومنی می دانم چرا که تضعیف ادوار تحکیم وحدت به معنی تضعیف تشکیلات و سازمانی است که وظیفه سخنگویی و نمایندگی تشکیلات آن را مومنی عزیز بر عهده داشته است و کوچک کردن این مجموعه، به منزله کوچک نمایاندن فعالیت تشکیلاتی آقای مومنی و سایر دوستان همراه ایشان است که این کار، به منزله بی پشتوانه کردن این عزیزان در این روزهای سخت زندان است.
اما بنده به عنوان عضو شورای مرکزی سازمان دانش آموختگان (ادوار تحکیم وحدت)، با توجه به شناختی که از این مجموعه داشته و دارم و با توجه به تجربه بازداشت چندین ماهه دبیرکل این سازمان مهندس موسوی خوئینی مطمئنم که درخت پربار این سازمان که با همت موسوی و جمعی از دوستان در فضای سیاسی ایران کاشته شد، با پشتکار و دلسوزی های ایشان و نیز سایر عزیزان از جمله عبدالله مومنی تقویت و رشد یافت به صرف آنکه تشکیلاتی است شکل یافته حول آرمان ها و اهداف متعالی ، می ماند و لذا به رغم همه ناملایمات چراغ سازمان دانش آموختگان هنوز پرنور و روشن است. ادوار تحکیم وحدت می ماند تا مومنی بماند و پس از زندان فیاضی و حاج حیدری، آرش خاندل، سعید غیسوندی، مرتضی اصلاح چی، حسین مهرزاد و حسینی نیا هم می مانند تا ادوار بماند.

حجت الله شریفی
رئیس شورای مرکزی سازمان دانش آموختگان(ادوار تحکیم وحدت)

منبع : روزنامه شرق