باخمینی(ره) بخوان با خامنه‌ای بمان

امروز خورشید هم غمزده است، پای رفتن ندارد و هنوز به غروب نرسیده پا پس می کشد. انگار مرثیه جدایی بر لب دارد و ساز فراق می نوازد، نه این که فردا نیاید...! فردا باز هم خورشید از مشرق سر برمی آورد و روز دیگری آغاز می شود و این آمد و شد ادامه می یابد. اما، امروز، روز دیگری است، متفاوت با همه روزها، امروز با غروب آفتاب، ماه میهمانی خدا به پایان می رسد و آفتاب در مغرب زمین از ماه ترین ماه خدا، جدا می شود. فردا، باز هم روز دیگری از راه می رسد، غیر از روزهای ماه مبارک رمضان... امروز، جان های روزه دار، قرار از کف می نهند، دل های بی قرار، روی به قبله می نشینند و نه به میل که به اجبار با ماه خدا، و همه خوبی ها و زیبایی های آن خداحافظی می کنند،... لب ها با زمزمه امام سجاد(ع) به ترنم می آیند و سرود خداحافظی می سرایند... خداحافظ ای ماه خدا، خداحافظ ای ماه مهربانی ها، دعای سحرها، شب قدرها، خواندن ها و لبیک ها، در سوگ علی(ع) اشک ریختن ها، به شوق حسن(ع) شادی کردن ها، در روز قدس علیه مستکبران خروشیدن ها، نیمه شب ها به استغفار برخاستن ها و... اگر فردا عیدرمضان و امید به عیدی گرفتن از خدای مهربان نبود، دل های بی قرار به قرار نمی آمدند و جان های شیفته آرام نمی گرفتند و...
امام راحل ما(ره) در وصف ماه رمضان و عید آن می فرمود؛
«من فکر می کردم این ضیافتی که شما مومنین به آن دعوت شده اید و ضیافت الله است، این چیست؟ دعوت شدیم به ضیافت الله و ضیافت الله در عالم ماده عبارت از این است که ما را پرهیز بدهد از تمام شهوات دنیوی، این مرتبه مادی ضیافت الله است که همه کسانی که دعوت شده اند به این ضیافت، بدانند که ضیافت خدا در این نشئه، چشم پوشی از شهوات است و ترک آن چیزی که قلب انسان یعنی روح طبیعی انسان به آن مایل است، آن را باید ترک کند. این ضیافت خداست و ا ین ضیافت سایه ضیافت هایی است که در طول عالم وجود تحقق دارد. منتها در عالم ماده به این صورت است که ترک شهوات طبیعی است، شهوات جسمانی است و در عالم مثال، ترک شهوات خیالی است و در عالم بعد از مثال، ترک شهوات عقلانی است» صحیفه امام(ره) ج۲۰ص۲۶۶
ما-منظور نگارنده و امثال نگارنده- از مراتب و مراحل والا و بالایی که حضرت امام(ره) درباره ماه میهمانی خدا و ترک شهوات عالم مثال و بعد از مثال می فرمایند بی خبریم و مصداق «دست ما کوتاه و خرما بر نخیل»... ولی دراین وجیزه، اشاره به نکته ای ملموس و محسوس در حد و اندازه خویش خالی از لطف نیست. نکته ای شنیدنی برای ما «کوتاه آستینان» که فرصت «درازدستی»نداریم.
حضرت امام(ره) در جای دیگری و باز هم به مناسبت عیدسعید فطر می فرمایند؛
«این ماه رمضان با آن همه برکاتی که دارد، ما نمی توانیم از عهده شکر یکی از آنها نیز برآئیم. ولی باید کوشش کنیم دراین ماه مبارک رمضان که بر ما گذشت، اگر حالی پیدا شد، این حال را تا ماه رمضان دیگر نگه داریم و اگر حالی پیدا نشد، متاسف باشیم و کوشش کنیم که پیدا کنیم. این هیاهوها همه رفتنی است، تمام شدنی است، آنچه که هست، آنی است که پیش خود ماست، آن باقی است و با ماست.»
و اما آن چیست؟... امام راحلمان(ره) دراین باره با اشاره به معنویت کسب شده در ماه مبارک رمضان می فرمایند؛
«باید کوشش کنیم که این معنویت را تقویت کنیم و این نفسانیت را هرچه می توانیم سرکوب کنیم اگر این حل بشود همه چیز حل است. اختلافات روی همین معناست. هیچ اختلافی در عالم واقع نمی شود الا اینکه مبنایش این است. شیطان هم روز اول گفت «خلقتنی من نار و خلقته من طین- مرا از آتش آفریدی و آدم را از خاک» پس، من از او بهترم، تخلف خدا را کرد... این ارث شیطانی است» ... صحیفه امام جلد ۱۷ ص۵۳۱
«معنویت» از دستاوردهای برجسته ماه مبارک رمضان است و از سوی دیگر به قول امام راحل(ره) و خلف حاضر او، اگر معنویت در جامعه اسلامی و در میان مسئولان نظام-در هر مرتبه و مقام-حاکم شود، بسیاری از اختلافات که بازهم به فرموده امام(ره) ریشه در هوای نفس دارد، فرصت بروز و ظهور پیدا نمی کند و ماه مبارک رمضان نمونه ای مثال زدنی و تجربه ای محسوس از این واقعیت ملموس است.
ما، روزنامه نگاران که به اقتضای حرفه خویش در جریان مسائل سیاسی و اجتماعی روز قرار داریم و رخدادهای این عرصه ها را رصد می کنیم، به وضوح می بینیم که روند امور سیاسی و اجتماعی در ماه مبارک رمضان با سایر ماه ها و روزهای سال تفاوت چشمگیر و غیرقابل انکاری دارد. در این ماه، گروهها و احزاب و شخصیت های سیاسی علی رغم تفاوت نظرها و اختلاف سلیقه هایی که دارند و این اختلافات گاه در ایام دیگر سال-غیررمضان-به درگیری های سخت لفظی و قلمی و بعضاً حذفی می انجامد، در ماه مبارک رمضان فرصت بروز نمی یابد و یا در یک سطح حداقلی بروز پیدا می کند، در این ماه، علاوه بر کاهش چشمگیر جرایم اجتماعی که کاملاً محسوس است، شخصیت ها و گروهها و احزاب سیاسی نیز به یکدیگر نزدیک می شوند و از پرخاشگری های متداول به شدت پرهیز می کنند.
امام راحل ما (ره) می فرمود«اگر تمامی انبیاء الهی در یک کشور حضور داشته باشند هرگز با یکدیگر اختلاف پیدا نمی کنند، چرا که از خواهش های نفسانی دورند» ( نقل به مضمون)
مردان و زنان خدایی، همه چیز را برای خدا و سعادت مردم می خواهند آنها نه در سر سودای سود دارند و نه در دل غم بود و نبود و چنین است که کارهای خوب و مفید دیگران را حتی اگر رقیب سیاسی آنها باشد به دیده تحسین می نگرند و اشتباهات و خطاها را نه با هدف مچ گیری و تضعیف رقیب، بلکه به قصد تصحیح امور و از دریچه خیرخواهی، به نقد می کشند. به این کلام از زبان مبارک حضرت امام(ره) توجه کنید؛ این سخن نیز در عید سعید فطر آمده است؛
« ما هرچه می خواهیم، برای خودمان می خواهیم. ما عدل را ]هم[ برای عدلش دوست نداریم، اگر این عدل برای ما جاری بشود و خلاف ما باشد، دشمن آن عدل هستیم. اگر یک ظلمی به نفع ما باشد، دوست آن ظلم هستیم. همه اینها ریشه اش در خود انسان است، اگر این ریشه کنده بشود و لااقل تضعیف بشود، کارها حل می شود، همه با هم دوست می شوند، ایراد به هم نمی گیرند، کمک هم می کنند. اگر یک کسی قیام به یک امری کرد، دیگران زیر بغلش را می گیرند، وقتی می بینند می خواهد یک کاری بکند. اگر یک ارگانی یک تصمیم مثبتی بگیرد، دیگران که می بینند این خوب است می روند دنبالش...» صحیفه امام(ره) ج۱۷ ص۵۳۲
و اما، گره گشا چیست و راه کدام است؟... با خمینی(ره) خواندن و با خامنه ای ماندن.
به امید آن که چنین باشد و چنان باد انشاءالله...

حسین شریعتمداری

منبع : روزنامه کیهان