چه کسی پرچم ها را جمع کرد

درحالی که حتی جراید ایرانی هم، که حسن نیت تام در حق کاندیدای دموکرات ها به خرج داده بودند از همان اول، با نگرانی نتایج نظرسنجی های اخیر را تیتر می کنند، و با برگزاری مجمع عمومی دو حزب اصلی حاضر در انتخابات نوامبر، در آستانه فصل مناظرات تلویزیونی نامزدهای نهایی قرار گرفته ایم؛ فصلی که، علی الخصوص از منظری مختصر که بر رصد سی ان ان در این ستون کوچک باز کرده ایم و بر سیاست ها و سلوک آن در ماه های اخیر، کم وبیش می شود آن را فصل نهایی و تعیین کننده تلقی کرد. بد نیست از این هوا از آرامش شکننده این یکی دو روز مانده تا توفان مناظرات استفاده کنیم و نظری به پوشش کنوانسیون ها و اگر شد حال حاضر صحنه، بیندازیم.
باری ایام کنوانسیون ها با یک جنجال رسانه یی در دنور کلید خورد و به جنجال رسانه یی دیگری در سنت پل منتهی شد. درست در آستان مجمع دموکرات ها پلیس سه مرد جوان مست و اصطلاحاً بی سروپا را به اتهام تهدید به قتل باراک اوباما بازداشت کرد. گزارش های بعدی نشان داد و البته از قبل هم مشخص بود که تهدیدی جدی در کار نیست. طبیعی بود که تدابیر امنیتی فوق العاده یی در هر دو شهر اتخاذ شده باشد و این قبیل بازداشت های پیشگیرانه آنقدرها عجیب نبود، اما سی ان ان این لنگه کفش پاره را مغتنم شمرد و البته تا سرحد توان بر این طبل توخالی کوبید. اگرچه آبشخور احتمالی این ماجرای مشکوک هرگز روشن نشد، اما هرچه بود برای این شبکه بستری مناسب فراهم شد برای تکرار همان شبیه سازی ها و تلمیحات تاریخی که مهم ترین تبلیغ دموکرات ها در کارزار ماه های گذشته بوده است. راستی که یک اسوالد جدید در دنور می توانست خاطره کشتن جان کندی را در غربت دالاس زنده تر کند و در تکمیل این شبیه خوانی که «جی اف کی رنگین پوست» نام درخوری برای آن می تواند باشد، به کار آید. مشابه نقشی که سر و وضع جدید میشل اوباما در این کارزار ایفا می کند (که به تدریج از شمایل آنجلا دیویس فعال و پرشور جنبش حقوق مدنی به هیات ژاکلین کندی رسیده است)، مشابه لحن و لهجه خود اوباما در سخنرانی که عندالاقتضا گاه به دکتر کینگ و گاهی به جی اف کندی فقید تشبه می ورزد. این جنجال ابتدای کار.
جنجال دوم که پس از پایان کنوانسیون جمهور یخواهان خبرش پیچید از این قرار بود که شایع شد شمار زیادی از پرچم های ملی استفاده شده در کنوانسیون دموکرات ها را دموکرات ها دور انداخته اند، که پرواضح است یعنی اهانت به پرچم ملی. و حدس بزنید چه کسانی پرچم ها را پیدا کردند؟ درست است، جمهوریخواهان. اما شاید ندانید که با آنها چه کردند. آنها پرچم ها را پیداکردند و بعد مدعی شدند از آنها در کنوانسیون خود استفاده کرده اند. تصویری از صرفه جویی و وطن پرستی به شیوه جمهوریخواهان اصولگرا. این یکی البته چندان باب دندان سی ان ان نبود، برخلاف جنجال قبلی که دو سه روزی مشغول اش بود و البته نتیجه خاصی هم برایش به بار نیاورد.
اما کنوانسیون حزبی در انتخابات امریکا اساساً چه جایگاهی دارد و این همه ارقام نجومی به هوای چه در آن ریخته می شود و این همه سازوبرگ رسانه یی با چه انگیزه یی سر از آن درمی آورد؟ از یک نظر می توان با خیال راحت جواب داد که هیچ و استدلال کرد که در طول قرن بیستم و جدی تر گرفتن کاکزها و رقابت های مقدماتی در ایالات، از نقش بی چون و چرای کنوانسیون ها در تعیین نامزد نهایی حزب کاسته شده است. امروز کنوانسیون در حقیقت بیشتر از هر چیز رخدادی رسانه یی و علی الخصوص فرصتی تلویزیونی است که هر کدام از نامزدها و احزاب متبوع شان سعی می کنند احسن استفاده تبلیغی را از آن ببرند. برای تجسم بهتر مطلب کافی است در نظر بگیریم هر کدام از کنوانسیون ها میزبان حدود دوهزار نماینده و ابرنماینده حزبی و بین ۱۵ تا ۲۰ هزار نفر از اصحاب رسانه بوده اند و این اعداد خود گویاست. در عین حال برای برگزاری کنوانسیون ها محدودیت های معمول قانونی در پذیرش کمک های مالی از میان می رود و این اسباب رونق بیش از پیش آنها را فراهم می آورد.
گفتیم «رونق»، و این واژه برای توصیف ضیافتی عظیم که در دنور کلرادو حزب یا ستاد او برای آقای باراک اوباما تدارک دیده بود، واژه یی حقیقتاً ناچیز است. دکور شاهانه با ستون ها و نمای رومی که بنا بوده گویا تداعی کننده کاخ سفید باشد، اما حریفان به طنز آن را معبد اوباما نامیدند تا یک بار دیگر بر کیش شخصیت و خودستایی نامزد دموکرات ها و بر ماهیت شیفته وار هواداران او تاکید کنند آش آن چنان شور شده بود که هوارد دین رئیس بزرگ دموکرات ها به جان استوارت «برنامه روزانه» اظهار بی اطلاعی کامل کرد، در حقیقت حاضر نشد مسوولیت دکور را برعهده گیرد. هفته آینده در کنوانسیون های هر دو حزب از نزدیک تر نظر خواهیم کرد.

هوشیار انصاری فرد

منبع : روزنامه اعتماد