تخریب یا انتخاب، مسئله این است!

امسال و حال و هوای انتخاباتی‌اش را خوب می فهمم.چهار سال قبل و در اواسط دوران دانشجویی همین روزها و ماه‌ها تقریباً همین بحث‌ها در جامعه سیاسی کشور مطرح بود و مردم بی‌آنکه به این بحث و بعضاً جدل‌های حزبی و گروهی وارد شوند به کارو تلاش خود مشغول بودند مانند امسال.
بدون شک وظیفه مسلمانی ایجاب می‌کند که اگر در وجود خود خدمت به خلق و تلاش برای تعالی اسلام را احساس می‌کنیم بدون هیچ درنگی به صحنه اجرایی وارد شویم و حتی بدون هیچ چشم‌داشتی در این مسیر به کارو تلاش مشغول شویم.مسلماً چنانچه برای انجام فعالیت‌ها در جامعه متقاضیان زیادی وجود داشته باشد تلاش برای ورود به عرصه اجرایی به صحنه رقابتی سالم و سازنده تبدیل خواهد شد.برهمین اساس است که اصلاً مقوله‌های به نام انتخاب و انتخابات شکل می‌گیرند و تبدیل به صحنه ای برای مشارکت همه مردم در سرنوشت آینده خود می‌شود.
یک روی این مقوله‌ها تلاش برای کسب نظرات موافق مردم و روی دیگر آن رقابتی است که بین داوطلبان برای کسب آن موقعیت ایجاد می‌شود.آنچه واضح می‌نماید این است که در هر دو روی این سکه باید اخلاقی را رعایت کرد که از آن به اخلاق انتخاباتی نام می‌برند اما آیا این اخلاق تنها مختص داوطلبان است؟ واصلاً آیا این اخلاق تنها در زمان اوج تبلیغات و نزدیک به زمان رای گیری معنا پیدا می‌کند؟
برای رسیدن به این پاسخ بهتر است گوشه‌ای از فرمایشات رهبر معظم انقلاب را طی چند روز گذشته مرور کنیم. معظم له دردیدار کارگزاران فرهنگی و اجرایی حج با ایشان؛ خاطرنشان کردند:
"این دستاوردهای نظام اسلامی، به راحتی محقق نشده است که عده ای بخواهند به دلیل اغراض شخصی و دشمنی با دولت، در اصل نظام خدشه وارد کنند.این فضای بی بند و باری در حرف زدن و اظهارنظر علیه دولت، مسائلی نیست که خداوند به آسانی از آنها بگذرد.تفضلات و رحمت الهی تا زمانی است که ما مراقب گفتار، رفتار، و عملکرد خود باشیم زیرا خداوند با ما خویشاوندی ندارد.برخی کارها و ظلم ها، فتنه ای به پا می کند که دامن همه، اعم از ظالم و غیرظالم را می گیرد بنابراین همه باید مراقب اظهارنظرها، تبلیغات، و اقدامات خود باشند".
اگراز معنای ظاهری این فرمایشات دردمندانه، که همان هشدار جدی ایشان نسبت به وضعیت کنونی برخی رسانه‌ها و مطبوعات کشور است به لایه‌های پنهان و به عبارت دیگر معانی نهفته دراین جملات وارد شویم بدون شک می‌توان در همین چند جمله‌ برای دوپرسش بالا پاسخ‌هایی را یافت.
بهتر است برای رسیدن به این پاسخ‌ها ابتدا به این پرسش پاسخ دهیم که مگر در این "برخی رسانه‌ها و مطبوعات" چه می‌گذرد؟
دولت نهم از همان آغازین روزهای فعالیت خود در صحنه اجرایی با چیدمانی متفاوت به صحنه مدیریت کشور وارد شد و براساس بسیاری از مستندات که در حقیقت همان کارنامه درخشان این دولت است همه توان خود را صرف خدمت‌رسانی به مردم و بخصوص مناطق محروم کرد.به همین دلیل است که وقتی به آن مناطقی که دایره تلاش‌های دولت به آنجا رسیده است سفر می‌کنیم در مواجهه با مردم با ادبیاتی روبرو می‌شویم که شاید برای بسیاری تازگی داشته باشد وآن جملاتی است که ساکنان آن مناطق برای تشکر از خدمات دولت و بخصوص شخص رئیس جمهور استفاده می کنند.اتفاقی که چندین مرتبه برای نگارنده رخ داده و خود شاهد بسیاری از این تقدیر و تشکرها از دولت‌مردان بوده‌ام.
تبدیل شدن کشور به کارگاه عمرانی و آنهم با رویکرد به مناطق محروم و کمتر توسعه یافته از و حضور دولت‌مردان در همه استان‌های کشور در جریان سفرهای استانی اولین نتایج روی‌کار‌ آمدن دولت نهم بوده است.آمار و ارقام تقریبا در تمامی عرصه‌ها گویای بسیاری از مطالب است که قصد ندارم در این مجال به آنها اشاره کنم.
اما آنچه در کنار تمام تلاش‌های شبانه روز عمر چهل ماهه دولت نهم به چشم می‌آید خیل تهمت‌های ناروا و اظهارنظرهایی است که بدون ارائه مستندات و مهمتر از آن بدور از انصاف علیه دولت و متاسفانه حتی علیه رئیس جمهور مطرح می‌شوند.مطالبی که شاید تا چند سال قبل حتی نوشتن آنها در ستون طنز روزنامه‌ها هم دور از ذهن به‌نظر می رسید تا چه برسد به اینکه در متن اصلی نوشته شوند.
تصمیم شایسته و حتی مبتکرانه دولت در بی‌تفاوت بودن نسبت به این اتهامات ناشایست و تلاش برای ادامه خدمت‌رسانی به مردم باعث شد که از طرفی آماج این حملات علیه دولت گسترش یابد و از طرف دیگر در گوشه‌کنار کشور توسط همین روزنامه‌ها و رسانه‌ها اعلام شود که آزادی در بیان و اطلاع‌رسانی در کشور مناسب نیست و به همین بهانه از طرف جوامع بیگانه علیه نظام سخت‌ترین اتهامات مطرح وبه افکار عمومی دنیا تزریق می‌شود.
تا آنجا که حتی سازمانی موسوم به خبرنگاران بدون مرز! که اهداف و مقاصدش برای ما کاملاً روشن است، از اوضاع مطبوعاتی ایران ابراز نگرانی کرده و با بافتن آسمان ریسمان‌های فراوان و با تکیه بر برد رسانه‌ای خود در ارائه چهره‌ای مخدوش از نظام جمهوری اسلامی ایران در افکار عمومی جهان تلاش می‌کند.
بهرحال آنچه این مطلب را بدینجا رساند یافتن پاسخی برای این سئوالات بود که " آیا اخلاق انتخاباتی تنها مختص داوطلبان است؟ واصلاً آیا این اخلاق تنها در زمان اوج تبلیغات و نزدیک به زمان رای گیری معنا پیدا می‌کند" ؟
آنچه باتوجه به مطالب بالا می‌توان گفت این است که اگر قرار است براساس آن شرطی که ابتدا گفتیم یعنی تلاش برای تعالی اسلام و خدمت به مردم، کسی وارد صحنه اجرایی شود ایا نیاز است که برای کسب نظرات موافق به تخریب چره رقیب و آنهم با بی شرمانه ترین حالت ممکن روی آورد؟آیا در آموزه‌های دینمان آمده که باید برای کسب پست و مقام یکدیگر را تخریب کنیم؟مگر نه اینکه معتقدیم هرکس برای خدا کار می‌کند نباید انتظار پاداش بجز از جانب پروردگار داشته باشد؟
فراموش نکنیم که رئیس جمهور فعلی در شرایطی به صحنه اجرایی کشور وارد شد که شاید کمتر کسی می توانست این نتیجه شگفت‌آور را برای انتخابات پیش‌بینی کند؟چه بسا بسیاری از طرفداران رئیس جمهور در دور اول انتخابات سال ۸۴ به فردی دیگر رای دادند چون نزد خود مطمئن بودند که احمدی‌نژاد به دور بعد راه نخواهد یافت!باید بگویم که به سبب همین تصورات بود که وی از تخریب رقبا درامان ماند و در دور دوم آماج شدیدترین انتقادات و غرض‌ورزی‌ها قرارگرفت.
مسلما شما هم با بنده هم ‌عقیده‌اید که تخریب شخصیت علیه افراد با هرگرایش و تفکراتی که باشند زمان و مکان نمی شناسد و کاملا مذموم است. و مهمتر اینکه نه‌تنها خود فرد بلکه دارودسته و به اصطلاح حزب وی نیز به سبب مسلمانی و بهره بردن از آموزه‌های دین اسلام نمی‌توانند و نباید به تخریب شخصیت بپردازند، که اگر این چنین باشند چه تفاوتی بین ما و آنهایی است که در ینگه دنیا همین اعمال و حرکات را انجام می‌دهند؟
بهرحال در این ایام که رفته رفته به موسم انتخابات نزدیک می شویم هرچند فاصله نسبتاً طولانی است و باز هرچند که نیک می‌دانم که این متن هم اثری در روند فعلی این تحرکات نخواهد داشت اما لازم می‌دانم که تذکرات دلسوزانه رهبر عزیز را به عنوان پایانی براین چندخط ذکر کنم.
مقام معظم رهبری در دیدار جمعی از دانش‏آموزان و دانشجویان و تشکلهای مختلف دانشگاهی‏ در آستانه‏ی سالروز سیزده آبان فرمودند:
"بعضی از افراد از حالا مسائل انتخابات را شروع کردند - با اینکه هنوز خیلی هم مانده، عجله کردند - این مسائل انتخاباتی خیلی مهم است و اهمیتش در نزدیک انتخابات، از جهت حضور در عرصه‏ی انتخابات است؛ اما اهمیت امروزش از جهت مشغول کردن افراد به یکدیگر، گلاویز شدن با هم، بدگوئی کردن از همدیگر و منصرف کردن ذهن‏ها از مسائل اصلی است. مراقب باشید".

امیرحسین یزدان پناه
http://manzaban.persianblog.ir