همه چیز علیه بوش

ناكامی سیاست خارجی جمهوریخواهان حاكم بر كاخ سفید در مورد جمهوری اسلامی ایران، بحران عراق و شكست تاریخی اسرائیل در برابر حزب الله لبنان عواملی هستند كه دولت بوش را با چالش جدی مواجه كرده اند. بر این فهرست می توان نام بحران های كره شمالی، افغانستان، فلسطین و ... را اضافه كرد.
چندی قبل وزیر خارجه آمریكا اظهار داشت: «اكنون دوره ای فوق العاده برای نقش آفرینی آمریكا فراهم آمده است كه در تاریخ سابقه نداشته است. سیاست آمریكا، رهبری جهان برای رشد حركت های دموكراسی خواهی(!) در سراسر جهان است...» دولت آمریكا در سال ۲۰۰۷ بودجه ای معادل ۳ میلیارد دلار اختصاص داد تا طرحی كه خانم رایس از آن سخن گفت در ۲۳ كشور جهان دنبال شود كه این رقم البته علاوه بر بودجه اختصاصی به برنامه هایی همچون حمایت از مبادلات آموزشی و فرهنگی، بورسیه های تحصیلی، مبارزه با تروریسم، ایجاد مؤسسات دموكراتیك سازی(!) در خاورمیانه و ... می باشد. اما سؤال این است كه آیا نتیجه حاصل از این سرمایه گذاری ها نیز مطابق میل و خواسته نومحافظه كاران است؟
چنانچه این روزها به اخبار و مباحث محافل داخلی آمریكا رجوع شود با واقعیات قابل تأملی مواجه می شویم. روی گردانی و سرخوردگی بخش قابل توجهی از مردم نسبت به سیاست های دولت بوش، تنها یكی از ردیف های ناملایمات جمهوریخواهان حاكم به حساب می آید. انتخابات اخیر و شكست جمهوریخواهان كنگره ابعاد جدیدی از شكست های گروه جورج بوش را افشا كرد. در این میان دموكرات های این كشور حول عراق به عنوان نقطه برجسته افتضاح استراتژیك جمهوریخواهان دست گذاشته اند. آنها (دموكراتها) نیز معتقدند دولت بوش، آمریكا را وارد مردابی كرده كه هر روز بیشتر از پیش در آن فرو می رود. توصیه هایی كه این روزها بیشتر به نومحافظه كاران می شود بر این مبنا است كه كاخ سفید بیش از این وارد عرصه های چالش انگیز و پرخطر نشود، زیرا كه شرایط برای جبران ناكامی ها و شكست های فوق الذكر به هیچ وجه مهیا نمی باشد.
اما عراق تنها كانون مشكل ساز برای دولت بوش نیست چالش بزرگ آنجا است كه سیاهی فروریختن ارتش اسرائیل در مقابله با حزب الله، حتی با تصرف كامل لبنان و چند كشور دیگر هم برطرف نمی شود، انتفاضه فلسطین، كه هر روز قویتر از قبل، سنگ نفرت خود را بر پیشانی اشغالگران نشانه می رود، حتی با ترور و دستگیری همه رهبران مبارزه، از حركت باز نمی ایستد.
اكنون با تحولاتی كه در نقاط استراتژیك خاورمیانه صورت گرفته، می توان گفت: تهران و واشنگتن در دو موقعیت كاملاً متفاوت قرار دارند، از آمریكا تصویر یك نیروی درمانده در اذهان منطقه جاری است اما از جمهوری اسلامی تصور یك نیروی فعال و مؤثر. در چنین فضایی است كه در پس پرده، گویا حزب دموكرات تلاش می كند حركتی نوین را آغاز نماید. بدون شك هر رفتار و نشانه ای از سوی كاخ سفید در شرایط امروز ریشه ای در ناكامی های كاخ سفید دارد.
سیاست های خسارت بار دولت بوش پیامدهای منفی خود را در انتخابات كنگره به اثبات رسانید. حداقل پیامدهای چنین سیاستی افزایش اعتراضات به گروه جنگ افروز كاخ سفید، تغییرات در سیاست خارجی و بخصوص تحركات نظامی و بالاخره تغییر الگوی رفتار استراتژیك آمریكا از اقدامات مستقیم به سوی اقدامات غیرمستقیم و تردید در سیاست های یكجانبه گرایی در ارتباط با بحران های بین المللی و منطقه ای خواهد بود. به این مسائل تعدادی از شركای آمریكا نیز پی برده اند.
در این وضعیت، بی گمان ادامه سیاست های مدبرانه و توأم با عزت و استقلال جمهوری اسلامی ایران، دامنه آسیب پذیری سیاست های غیرمنطقی واشنگتن را بالا خواهد برد و اقدامات فرافكنانه سران واشنگتن اعم از بداخلاقی ها، تحریم ها و زدوبندهای سیاسی آمریكا با شركایش چیزی جز سنگ بر هاون كوبیدن نیست.

سیدمسعود جزایری

منبع : روزنامه ایران