ارتباط با رنگ ها

برای اکثر والدین همیشه این سؤال پیش می آید که آیا نوزاد من قادر به دیدن، شنیدن و لمس همان چیزهایی که ما درک می کنیم، هست یا نه.
● بینایی
حقیقت این است که در اولین هفته زندگی، کودک دید محدودی دارد. او قادر است بر اشیایی متمرکز شود که حداکثر ۲۴ الی ۳۰ سانتی متر با چشمان او فاصله دارند. (این همان فاصله ای است که کودک را برای شیر دادن در آغوش خود می گیرید، بین صورت شما و او ایجاد می شود)‎. در چند هفته بعد میدان دید او گسترش یافته و قادر است اشیای دورتر را مشاهده کرده و روی آنها تمرکز کند. حتی احتمالاً او هیجان خود را از مشاهده اشیا و صورت های آشنا، با ایجاد حرکات خاص در چهره بروز می دارد. اکثر کودکان همچنین توانایی تمایز قائل شدن بین اشیا با شکل های متفاوت را قائل هستند.
آنها دوست دارند به چهره های مختلف نگاه کنند و با افراد تماس چشمی برقرار کنند. برای امتحان این نکته به چشمان کودکتان نگریسته و به او لبخند بزنید او نیز در پاسخ بلافاصله به شما نگریسته و لبخند خواهد زد. اکثر نوزادان بخوبی قادر نیستند حرکت اشیا را با سر و چشم خود دنبال کنند و تنها در مسافت های بسیار کوتاه این کار را انجام می دهند، آن هم به آرامی. پس باید دانست بازی هایی مثل «دالی - موشه» (پنهان کردن صورت پشت دست) در این سن برای او جذاب نیست، زیرا به محض این که صورتتان را پشت دستتان پنهان کنید، او گمان خواهد کرد شما رفته اید. برای تقویت حس بینایی او اتاق او را با رنگ های متضاد و شکل هایی با رنگ تند تزئین کنید. خواهید دید که او به مرور به این شکل ها نگریسته و حتی به آنها لبخند می زند.

[صفا ساروی]

منبع : روزنامه ایران