سید ضیاءالدین محمد ضیاء نخشبی بدایونی

جنسیت: مرد
تخلص: نخشبی یا ضیاء نخشبی
تولد و وفات: ( ... - ۷۵۱ - ۷۵۰) قمری
محل تولد: مشخص نیست.
شهرت علمی و فرهنگی: نویسنده و شاعر
از مردم نخشب (نسف) سمرقند بود. به‌ روزگار جوانی از ایران به هندوستان رفت و در آن‌ سامان به‌ یادگیری زبان سانسکریت پرداخت و آثاری چند از آن زبان به فارسی ترجمه کرد. او شاگرد نظام‌الدین اولیاء‌ بود و با پادشاهان خلجی هندوستان رابطۀ نزدیکی داشت. ضیاءالدین برخی از آثار خود را به‌نام قطب‌الدین مبارک‌‌‌شاه خلجی تألیف کرده است. او مردی زاهد و صوفی مشرب بود و در بعضی از آثار او نشان‌هائی از افکار صوفیانه دیده می‌شود. وی در دهلی درگذشت. از آثار وی: "سِلکِ سلوک"؛ "طوطی‌نامه"؛ "کلیات و جزویّات" ، که مجموعه‌ای از مقالات آمیخته از نثر و نظم دربارۀ جسم آدمی است؛ داستان "گلریز" ، کتابی است در سرگذشت معصوم شاه و دختری به‌نام نوشابه ، که از جملۀ‌ کتب بسیار معروف ضیاء شمرده می‌شود؛ "لذهٔ‌النساء"؛ "عشرۀ مبشّره".

منبع : مطالب ارسالی