۲۶ آذر ـ ۱۷ دسامبر ـ بقراط تاریخنگاری که تاریخنگاران و روزنامه نگاران جوان باید به ادامه روش او تعهد بسپارند

۱۷ دسامبر سال ۱۲۱ میلادی سوئه تونیوس Suetonius تاریخنگار مشهور روم باستان و مولف كتاب ۱۲ جلدی « زندگانی سزار ها » این كتاب خود را به پایان رسانید و تصمیم گرفت كه پس از یك استراحت چند ماهه ، به كارخود درباره سایر مقامهای رومی با استفاده از آرشیو دولتی روم ادامه دهد كه هادریانوس ( هادریان ) امپراتور وقت چنین اجازه ای را به او نداد ، زیرا سوئه تونیوس در كتاب خود مطالبی در باره رفتار خصوصی زن او نوشته بود. سوئه تونیوس قبلا دوست و مشاور هادریانوس بود و هنگامی كه مورد اعتراض وی قرار گرفت گفت كه دوستی جای خود دارد و حاضر است در راه آن جانش را نثار كند ، ولی نمی توانست به «تاریخ» كه انبار بایگانی( گنجینه ) حقایق كارهای انسانها از هر مرتبه و مقام است خیانت كند كه خیانت به بشریت است و مجازاتی تخفیف ناپذیر دارد و این ، مجازاتی است كه وجدان به جسم وارد می آورد .
سوئه تونیوس معاصر پلوتارك(نویسنده یونانی و متوفا در سال ۱۲۵ میلادی ) و تاسیتوس مورخ رومی بود .
چون تاسیتوس تاریخ خود را اختصاص به رویدادهای سیاسی و كارهای دولتی امپراتوران روم و مذاكرات سنا داده بود ، سوئه تونیوس عمدتا درباره زندگانی خصوصی و عادات خوب و بد از جمله آزمندی ها ، قساوتها ، هرزگیها و ... و وضعیت خانوادگی و رفتار و زندگی داخلی آنان نوشت و تا توانست حقایق و واقعیات را گفت و چیزی را صیقل نزد، رنگ آمیزی نكرد و ناگفته نگذارد .
وی از زیر پا گذاردن و نقض حقوق مردم و لهو و لعب و خوشگذرانیهای امپراتوران نوشت به گونه ای كه در قرن ۱۹ و تا مقطعی از قرن ۲۰ و در موارد معدود تا زمان حاضر، پیش از دادن گواهینامه تحصیلات دانشگاهی در تاریخ و بعدا در روزنامه نگاری به افراد آنان را متعهد به رعایت اصول و روش حرفه ای « سوئه تونیوس » می كردند كه برای این فارغ التحصیلان برابر و مثابه با سوگندنامه بقراط برای فارغ التحصیلان پزشكی بود و كسانی كه این تعهد را می سپردند نباید زیر بار سانسور و از جمله خود سانسوری می رفتند و هنوز هم چند دانشكده روزنامه نگاری وجود دارد كه فارغ التحصیلان خود را سوگند می دهند كه در نشریات تحت سانسور كار نكنند.
درتالیف بزرگ سوئه تونیوس در جلد مربوط به زندگی كراسوس كه در جنگ سال ۵۳ پیش از میلاد با ایران در منطقه « حران » كشته شد آمده است كه كراسوس مردی آزمند و زر دوست بود . هنگامی كه سر او را به تیسفون نزد « ارد Orode » شاه وقت ایران بردند ، دستور داد مقدار زیادی سكه طلا بیاوردند و مقابل سر كراسوس قرار دادند . سپس «ارد» خطاب به سر كراسوس گفت : حالا از این سكه ها هرچه دلت می خواهد بخور تا سیر شوی . ژنرالهای اسیر رومی شاهد این صحنه بودند.

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز