پایان داستان بکام

استیو مك لارن، آب پاكی را روی دست بكام و هوادارانش ریخت و جان تری را به عنوان كاپیتان جدید تیم ملی انگلیس معرفی كرد. بكام حتی كاپیتان دوم هم نبود.
استیون جرارد، پسرك ساده لیورپولی، جانشین تری در تیم ملی است. اما موضوع حادتر از این حرف هاست. مك لارن، نام بكام را در لیست تیم ملی برای دیدار مقابل یونان قرار نداد و حتی در گفت وگو با سان اعلام كرد كه با بكام صحبت كرده و به او گفته كه در برنامه های او جایی ندارد.
او اعلام كرد كه قصد دارد با جوانان، تیم جدیدی بسازد و از مهر ه های قدیمی همچون او و سول كمپل استفاده نكند.
اما كیست كه تفاوت بكام و سول كمپل را نداند. كمپل حتی دیگر در آرسنال هم جایی نداشت و نهایتا به تنها انتخاب اش یعنی پورتس موث پیوست. اما بكام، ابر ستارهٔ كهكشانی رئال مادرید و شاید مشهورترین چهرهٔ انگلیسی، همچنان در عالی ترین سطح باشگاهی مشغول بازی است. مك لارن در واقع، بكام را به این دلیل از تیم ملی كنار گذاشت تا جو معمولی انگلیس را به نفع خود تغییر دهد.
جوی عموما ضد بكام. رسانه ها و به ویژه گاردین به شدت منتقد بكام و اریكسون بودند و حالا خوشحال اند كه به سیبل زده اند و هر دو هدفشان را ناك اوت كرده اند. سان هم كه بهترین مرجع برای دنبال كردن اخبار جنجالی و ساخت حاشیه های ناتمام است.
به همین دلیل هم در این مقطع، روزی نیست كه عكس و خبری از بكام در صفحهٔ یك سان دیده نشود. به هر حال، او زمانی محبوب ترین بود و حالا...
تمام برش های جذاب زندگی دیوید بكام، مردی كه فقط یك پا دارد
دیوید بكام در ۲ می ۱۹۷۵ در لیتون استون به دنیا آمد. او در سال ۱۹۹۱ به مدرسه فوتبال منچستریونایتد پیوست. در سال ۱۹۹۳ با یك قرارداد حرفه ای دو ساله به لوآن پرستون رفت و تا سال ۱۹۹۶ كه مجددا به منچستریونایتد بازگشت، در این تیم بازی كرد. در همان سال، او با منچستر قهرمان جام خیریه شد و برای مسابقه با مولداوی به تیم ملی انگلستان دعوت شد.
گل او از روی خط نیمه میدان علیه ویمبلدون، او را به یك چهره جدید در میان رسانه ها تبدیل كرد. در سال ۱۹۹۷، یك قهرمانی دیگر با منچستریونایتد به دست آورد و جایزهٔ بهترین بازیكن جوان لیگ برتر را به خود اختصاص داد.
اما روزگار، چهره بدش را هم به او نشان داد. پس از تكل احمقانه او بر روی دیه گو سیمونه و اخراجش از بازی در مقابل آرژانتین، او به یك چهره منفور تبدیل شد. پس از بازگشت از فرانسه، او در هر استادیومی در انگلیس با بدترین دشنام ها مواجه می شد.
در سال ۱۹۹۹ همه چیز فراموش شد. اولین پسر او به دنیا آمد و او نامش را بروكلین گذاشت.در سال،۱۹۹۹ تاریخی ترین اتفاق باشگاه منچستر رخ داد و این تیم، قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شد.
اما همه چیز در سال ۲۰۰۰ دوباره تكرار شد. او از تیم منچستر در دیدار مقابل لیدز كنار گذاشته شد. گزارش ها حكایت از آن داشت كه علت كنار گذاشتن او از تیم، درگیری لفظی با سرالكس بوده است. با وجود كسب چهارمین قهرمانی لیگ برتر، پس از باخت به پرتغال عكسی از او چاپ شد كه عكس العمل زشت او خطاب به هواداران انگلیس را نشان می داد
نام او به عنوان كاپیتان تیم ملی انگلیس، در دیدار دوستانه مقابل ایتالیا مطرح شد؛ زمانی كه پیتر تایلور، مدت كمی سرمربی انگلیس بود.
او نقش كاپیتانی را در دوره اسون گوران اریكسون هم به خوبی بازی كرد. در دیدار انگلیس در مقابل آلمان كه با نتیجهٔ شگفت آور پنج -یك همراه بود، نقش كلیدی ایفا كرد و در دیدار مهم انگلستان در مقابل یونان، با ضربهٔ آزاد، یك گل استثنایی به ثمر رساند. آن گل باعث شد انگلیس بازی را دو ـ دو مساوی كند و به جام جهانی كره و ژاپن صعود كند.
در آوریل،۲۰۰۱ او در بازی مقابل لاكرونیا در مرحلهٔ یك چهارم نهایی لیگ قهرمانان، با دو تكل پیاپی بر روی پدرو داشر از بازی اخراج شد و منچستر از لیگ قهرمانان حذف شد.
مسؤولان به این دلیل به او اعلام كردند كه او به مدت شش تا هشت هفته از تیم اخراج است. اما فرگوسن به او اطمینان داد كه كاری خواهد كرد تا صد در صد در تركیب تیم ملی انگلیس در جام جهانی حاضر باشد.
در مسابقات مقدماتی یورو ۲۰۰۴، دو گل به اسلواكی و مقدونیه زد، اما به علت مصدومیت، سه هفته از زمین های بازی دور ماند.
در همین اثنا بود كه جراحتی بر روی ابروی چپش به وجود آمد كه علتش پرتاب كفش از سوی فرگوسن در رختكن منچستریونایتد بود.
از تركیب اصلی منچستر در دیدار مقابل رئال مادرید خارج شد. وقتی وارد بازی شد، یك گل زیبا به رئال زد و یك توپ را نیز به تیر دروازهٔ آن ها كوبید. چهره عصبانی او هنگام ورود به زمین، عطش بی نهایتش به بازی و گلزنی را نشان می داد.
حاشیه ها دربارهٔ انتقال او به میلان یا بارسلونا، در صدر اخبار روزنامه های ورزشی اروپا قرار داشت. بكام در همان زمان در سفری به سازمان ملل متحد، دیداری با كوفی عنان داشت.
بكام در برنامه اهدای جوایز MTV شركت كرد و به همراه ویكتوریا همسرش به شدت مورد توجه رسانه ها قرار گرفت.
موضوع رابطه او با دستیار شخصی اش ربه كا لوس در روزنامه ها منتشر شد. او یك sms از بكام دریافت كرده بود و آن را به عنوان مدرك به روزنامه ها نشان می داد.
در ذهن مردم، بكام یك گناهكار بود. او سعی داشت خود را از اتهامات مبرا نشان دهد اما موفق نمی شد.
با وجود تمام اتهامات، او خود را آماده می كرد تا رهبری تیمش در یورو ۲۰۰۴ پرتغال را برعهده بگیرد.
اما او با از دست دادن پنالتی در دیدار اول مقابل فرانسه، آغاز بدی داشت. او در یورو ۲۰۰۴ كاملا تحت الشعاع نوجوانی به نام وین رونی قرار گرفته بود. برای اولین بار، تصویر او از صفحهٔ اول روزنامه های انگلیس برداشته شد و وین رونی به ستارهٔ انگلستان تبدیل شد.
بكام پنالتی مقابل پرتغال را از دست داد و انگلستان از مسابقات كنار رفت. خیلی ها، او را مقصر حذف انگلستان از یورو ۲۰۰۴ می دانستند.
در تابستان، بكام و اریكسون، هر دو مركز توجهات بودند. آن ها با افشای مسائل خصوصی شان تحت شدیدترین انتقادات به كار خود ادامه دادند. روزنامه ها و به ویژه سان دست بردار نبودند.
با وجود اتهامات مختلف، به مسؤولان كمك كرد تا پروسه میزبانی لندن در المپیك ۲۰۱۲ سریع تر عملی شود. او به همراه سر استیو ردگریو و دیلی تاپسون به عنوان سفیران این شهر انتخاب شدند.
او مدرسه فوتبالش برای بچه ها را در لندن بازگشایی كرد. هر از گاهی به آن جا سر می زد و با بچه ها تمرین می كرد.
در كنسرت لایو ایت در هایدپارك لندن و در حضور بزرگان موسیقی دنیا حاضر شد و به عنوان یكی از میهمانان وی‍ژه به روی صحنه رفت. این كنسرت به ابتكار باب گلدوف و برای حمایت از گرسنگان افریقا ترتیب یافته بود.
دوباره با بازی های خوب در رئال و تیم ملی انگلستان در مقدماتی جام جهانی، مورد توجه و حمایت مردم قرار گرفت. آنها اعتقاد داشتند بكام دوباره اوج گرفته است.
علی رغم لغزش انگلستان كه به اتریش اجازه داد بازی دو- صفر باخته را دو - دو كند، بكام با یك گل در كلاس جهانی به ولز، در اولدترافورد، یك بار دیگر اوج كارش را نمایش داد. اما این گل، تحت الشعاع جنگ و حاشیه های او و بن تاچر ولزی قرار گرفت.
بكام در نیمه دوم، به علت یك خطای بی مورد، كارت زرد دریافت كرد.
كارت زردی كه او در بازی با ولز گرفت، به این معنی بود كه بكام سفر به آذربایجان را از دست داده است. منتقدان اصرار داشتند كه او برای این كه به همراه تیم به آذربایجان نرود، عمدا خطا كرده تا كارت زرد دوم را بگیرد.
بكام می گفت مصدوم بوده و به همین دلیل، عمدا بازیكن حریف را زده تا كارت زرد بگیرد. او از این مساله ناراحت بودكه منتقدان فقط وجه منفی موضوع را در نظر گرفته اند و به مصدومیت او اشاره ای نكرده اند.
سایر بازیكنان حرفه ای هم این حركات بكام را در دنیای فوتبال، طبیعی عنوان كردند. اما منتقدان دست بردار نبودند و حركات او را غیرمسؤولانه جلوه می دادند.
جدال در خلال رقابت های مقدماتی ادامه داشت. با وجود بهبود چشمگیر عملكرد او برای رئال، كاپیتان انگلستان متهم بود كه در چیدن تركیب تیم دخالت می كند.
بدتر از آن، اخراج از دیدار مقدماتی در مقابل اتریش در اولدترافورد بود. با این حال، انگلستان بازی را برد و به جام جهانی آلمان، صعود كرد و اسون گوران اریكسون به شدت از او حمایت كرد.
در جام جهانی ۲۰۰۶، انگلیس باز هم در یك رقابت بزرگ در ضربات پنالتی، در مرحلهٔ یك چهارم نهایی از جام جهانی حذف شد. آن ها یك ـ سه در ضربات پنالتی به پرتغال باختند. بكام، تورنمنت آرامی را پشت سر نگذاشت، اما باز هم یك گل ارزشمند دیگر از روی ضربهٔ آزاد، وارد دروازهٔ اكوادور كرد. او در نیمهٔ دوم دیدار مقابل پرتغال، لنگ لنگان از بازی خارج شد.
بكام بازوبند را به جان تری داد كه از قبل هم به عنوان یك كاپیتان موفق، مورد وثوق بسیاری از انگلیسی ها بود.صحنه های اخم و گریه او در حالی كه روی زمین كنار نیمكت نشسته بود، عجیب و دیدنی بود.
در خلال آماده شدن تیم ملی انگلیس برای ترك بادن بادن و بازگشت به خانه، بكام در آخرین كنفرانس مطبوعاتی تیم ملی انگلیس حاضر شد و یك بیانیه از پیش نوشته را خواند. او از تصمیمش برای واگذاری كاپیتانی تیم ملی انگلیس گفت. هرچند اضافه كرد همچنان قصد دارد در تیم ملی انگلستان حاضر باشد.

مجید رئوفی

منبع : روزنامه همشهری