بررسی تغییرات مدت زمان تاخیر و دامنه پیک P۱۰۰ موج VEP در دید تار حاصل از نزدیک بینی با الگوهای معکوس شونده

● هدف مطالعه:
در قرن حاضر؛ پتانسیل برانگیخته بینایی (Visual Evoked Potential-VEP) کاربرد زیادی در تحقیقات و چشم پزشکی بالینی پیدا کرده است. این موج، هم به تشخیص زودرس بیماری ‌ها و هم به تشخیص افتراقی آن ‌ها کمک می‌کند. VEP تحت تاثیر پارامترهای مختلفی قرار می‌گیرد که یکی از آن ‌ها، تار شدن دید و کاهش تیز بینی است. یکی از علل کاهش تیز بینی عیوب انکساری چشم، از جمله نزدیک بینی است. در این مطالعه، تاثیر کاهش تیز بینی بر مدت زمان تاخیر (Latency) و دامنه (amplitude) قله یا پیک P۱۰۰ پتانسیل برانگیخته بینایی بررسی شده است.
● مواد و روش‌ ها:
در مطالعه حاضر با استفاده از الگوهای مختلف تحریکی، همچون الگوهای شطرنجی عمودی و افقی در دو زاویه دید ۱۰ و ۴۳ دقیقه، چگونگی تاثیر کاهش تیز بینی در چهار حد ۲۰.۲۰، ۲۰.۴۰، ۲۰.۸۰، و ۲۰.۲۰۰ بر مولفه P۱۰۰ موج VEP بررسی شده است. به این منظور برای ثبت پتانسیل VEP از دستگاه نیکولت (Nicolet ۱۰۱۵)۱۰۱۵ و برای کاهش تیز بینی از عدسی‌ های کروی مثبت مناسب استفاده شده است.
● نتایج:
نتایج نشان می‌دهد که به کارگیری الگوی شطرنجی در زوایه دید کوچک ‌تر، اثر کاهش تیز بینی را بر تغییرات پیک P۱۰۰ موج vep بهتر نشان می‌دهد. در این حالت، مشاهده می‌شود که با کاهش تیز بینی زمان تاخیر پیک P۱۰۰ افزایش و دامنه آن کاهش می‌یابد.
● نتیجه‌گیری:
علی رغم نتایج حاصل ارتباط کمی قابل اعتبار و قابل اطمینانی از نظر آماری بین کاهش تیز بینی و تغییر دامنه و زمان تاخیر موج vep مشاهده نمی‌ شود. دستیابی به نتایج دقیق ‌تر در این باره نیاز به تحقیقات بیش‌تر دارد.

بیژن هاشمی ملایری
سیدمحمد فیروزآبادی
سکینه یوسفی
ابراهیم جعفرزاده پور

منبع : پایگاه اطلاعات علمی