کجای دنیا وایسادی!!!!!!!

پرده اول: دانشگاه آزاد واحد تهران مرکز - میدان امام حسین
از دانشگاه می زنی بیرون ، روبروی یک سینما وسط میدون امام حسین وای میسی و تلاش می کنی بلکه موبایلت یک خط آزاد پیدا کنه
نا خداگاه حواست به آدمای دور و برت جمع میشه آدمهای که نمی شناسی ٫آدمایی که بدجوری بینشون احساس غربت می کنی شاید احساس خوبی نباشه شایدم..............
دختر و پسری که دارن کنار هم راه میرن وتمام خوشی های دنیا برای دختر خلاصه شده به بستنی یخی که تو این هوای سرد داره لیس می زنه و تمام لذت پسر لبخند دختر
آدمایی که خیلی باهات فرق می کنند و هرچی سعی می کنی بهشون نزدیک بشی بیشتر ازشون دور می شی
پرده دوم- فردای آن روز مجتمع فنی تهران - سعادت آباد
موسیقی آرومی از توی راه رو بلند می شه
استاد:بچه ها برین استراحت کنید بقیه بحث CSS باشه برا ساعت بعد
آروم آروم از پله ها پاییین میای و به جلوی حیاط مجتمع می رسی از تو حیاط پارکینگ مجتمع با انبوه ماشینهای رنگ و وارنگش پیداست
تازه وسط پاییزه ولی سوز برف کوه های شمرون بدجوری سرما رو بهت هدیه می کنه یک جا تو آفتاب برا خودت پیدا می کنی
دختر و پسرهایی که تو یک دستشون لیوان نسکافست و تو دست دیگشون شوکولات کیت کت قرمز
تو خنده هاشون خیلی چیزارو میشه لمس کرد و از نگاهاشون خیلی چیزا رو میشه شنید
خیلی عجیبه
باز حس دیروز میاد سراغت ٫ تمام وجودت تو غربت اجیبی غرق می شه
و از طی دل حسرت می خوری
نه به حال آدمای دیروز یا امروز
به حال خودت که هنوز نمی دونی کجای دنیا وایسادی!!!!!!!

محمد کامبد

منبع : مجله فصل‌نو