جونیر - JUNIOR

سال تولید : ۱۹۹۴
کشور تولیدکننده : امریکا
محصول : ایوان رایتمن
کارگردان : رایتمن
فیلمنامه‌نویس : کوین وید و کریس کانراد
فیلمبردار : آرتور گرین برگ
آهنگساز(موسیقی متن) : جیمز نیوتن هوارد
هنرپیشگان : آرنولد شوارتسنگر، دانی د ویتو، اما تامپسن، فرانک لانگلا، پاملا رید، جودی کالینز و جیمز اکهاوس
نوع فیلم : رنگی، ۱۱۰ دقیقه


ـ سن فرانسیسکو. با رد ثبت داروی باروری ̎دکتر الکساندر هس̎ (شوارتسنگر) و ̎دکتر لاری آربوگاست̎ (د ویتو)، این دو امکانات تحقیقاتی‌شان را از دست می‌دهند و رئیس کینه توزشان ـ ̎نوآ بانس̎ (لانگلا)، ̎دکتر دایانا ردین̎ (تامپسن) را جایگزین آنان می‌کند. ̎ آربوگاست̎ ناآگاهانه تخمک‌های منجمد شدهٔ ̎ردین̎ را می‌دزدد و برای اثبات ̎کارآئی̎ دارویشان، با اسپرم ̎هس̎ در هم می‌آمیزد و به ̎هس̎ تزریق می‌کند. ̎ردین̎ ماجرا را می‌فهمد ولی پس از مخالفت اولیه، به ̎هس̎ که اینک باردار شده کمک می‌کند تا با وجود کارشکنی‌های ̎بانس̎ ـ که می‌خواهد دارو را به نام خود ثبت کند ـ فرزندش را به دنیا بیاورد.
ـ ایدهٔ بچه‌دار شدن یک مرد، شاید بتواند موضوع خوبی برای یک هجویه یا نمایش سیاسی (مثلاً در مورد بحث دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان دربارهٔ ممنوعیت سقط جنین) باشد، ولی در جونیر فقط یک شوخی است که زیادی کش آمده است، و بازی شوارتسنگر در نقش این مرد آبستن، باعث می‌شود تا خنده‌های تماشاگران ساده‌پسند بیش از آنکه چیزی که فیلمنامه استحقاقش را دارد، طول بکشد. به این ترتیب، فیلمی که در نگاه اول صرفاً یک فیلم ضعیف با شوخی‌های سخیف به نظر می‌رسد، خیلی زود غیر قابل تحمل می‌شود. دلیل اینکه شوارتسنگر بازی در چنین نقش خنثائی را قبول کرده، روشن است، و د ویتو هم هرگز در انتخاب نقش‌هایش وسواسی نبوده است، ولی بازی تامپسن در چنین فیلمی، با هیچ توجیهی قابل هضم نیست.