احمدی‌نژاد سکونشین می‌شود

<یک مربی تشخیص می‌دهد که همراهان و گروه همکار خود را جابه‌جا و آرایش کند و تیم را متناسب با شرایط تنظیم نماید... از دو وزیر قبلی صمیمانه تشکر می‌کنم. دعوا و دشمنی وجود ندارد. این دوستان در جای دیگر به انقلا‌ب کمک می‌کنند. ممکن است در سمت‌های بالا‌تری قرار بگیرند، ولی همانطور که گفتم باید یک تیم در جهت فعالیت هماهنگ باشد و این فرصت را به مربی تیم داد که آرایش تیم را متناسب با نیاز بچیند.>
آنچه از نظر گذراندید، دفاعیه محمود احمدی‌نژاد در پاسخ به پرسش‌های پی‌در‌پی روز چهارشنبه خبرنگاران پارلمانی بود. او دو بار بر این گفته‌ها تاکید کرد تا شاید باد کنایه او را به اعضای مجلس هفتم برساند و آنها پیرامون کابینه متغیر دولت نهم سکوت اختیار کنند. رئیس دولت نهم البته عکسی دارد با لباس ورزشی و در زمین خاکی فوتبال که شاید از برای آن کوشید تغییر پی‌در‌پی کابینه خود را با مثالی ورزشی توجیه کند اما باید به وی تذکر داد که گرچه فرصت دادن به مربی در چیدن تیم یا تغییر آرایش یک تیم اصلی بدیهی است اما هر بازی‌ای قواعد خاص خود را دارد و علا‌وه بر این نیز سرمربی هر تیمی فرصتی محدود در ورزش نتیجه‌گرای امروزی! برای نمونه می‌توان از ورزش فوتبال یاد کرد که در دایره علا‌یق شخصی احمدی‌نژاد می‌گنجد و چندباری هم دیده شده وی در تمرینات تیم ملی اسباب فوتبال را برای دقایقی به کسوت ریاست‌جمهوری ترجیح داده است. فوتبال نیز چون هر ورزش دیگری قانون بازی خودش را دارد و این بسیار بعید به نظر می‌رسد که محمود احمدی‌نژاد نداند که سرمربی هر تیم فوتبال در یک بازی قانونی حداکثر فرصت سه تعویض را دارد اما او با چهار بار تعویض اعضای تیمش، یک تعویض غیرقانونی دیگر در یک بازی قانونی داشته مگر آنکه محمود احمدی‌نژاد اصولا‌ ریاست‌جمهوری و کابینه دولت را یک بازی دوستانه تلقی کند و چندان جدی نگیرد چه، در بازی‌های دوستانه و تفریحی است که مربیان می‌توانند تا جایی که دلشان می‌خواهد، تعویض کنند و کسی هم چندان اهمیتی به آن نمی‌دهد. البته از نظر کارشناسان این رشته تعداد زیاد تعویض در بازی دوستانه نیز نظم تیم را بر هم می‌ریزد. برای سرمربی تیم دولت نهم تذکر دیگری را هم می‌توان نوشت. یک مربی می‌تواند برای چیدن یا تغییر آرایش تیم خود در بازی دست به ابتکارهای خاصی بزند و تاکتیک‌های به‌روز‌ و مدرن‌تری را در نظر گیرد اما همه آن تاکتیک‌ها هم در چارچوب خاصی صورت می‌گیرد.
تا به امروز تیمی را دیده‌اید که ۰-۰-۱۰ بازی کند یا بالعکس؟ تیم‌های فوتبال بر پایه سیستم‌های منظمی چون ۲-۵-۳ ، ۲-۴-۴،۱-۳-۲-۴ یا۳-۱-۲-۴ بازی می‌کنند و دیگر سیستم‌های مدرن از این سیستم های پایه‌ای فوتبال برگرفته شده اما گویا دولت نهم به انتخاب سرمربی خود ۹-۰-۱ بازی می‌کند و به همین دلیل دروازه‌اش به گونه‌ای مداوم در معرض خطر و تهدید است و مرتب گل می‌خورد! البته گل خوردن در فوتبال برای مربی تیم پیامدهای چندان خوشایندی ندارد. برخی وقت‌ها دیده شده که مربیان برای کاهش فشار از خود، به جر و بحث با داوران و اشغال کردن خط کنار زمین به صورت مداوم (حضور در همه صحنه‌ها) روی می‌آورند. به تازگی نیز بر شمار این دسته مربیان افزوده شده و اساسا تخصص بعضی از مربیان به جای تکنیک و تاکتیک و استراتژی تیمی محدود شده به دخالت در تمام شئون بازی فوتبال و درگیری با داوران. این روش بعضی وقت‌ها هم نتیجه می‌دهد اما بیشتر وقت‌ها نتیجه عکس می‌دهد؛ سرمربی تیم از بازی اخراج و به سکوی تماشاگران تبعید می‌شود! با وجود این انتقادها از تیمداری محمود احمدی‌نژاد، شاید می‌شد از جوانگرایی او در تیمش تقدیر کرد. اصولا‌ در فوتبال جوانگرایی و بها دادن به نیروهای تازه دستاورد ارزشمندی است، به دو شرط؛ اول آنکه <کل یوم> یک تیم را از هستی ساقط نکند و دوم آن که این جوانگرایی هم قواعد خودش را دارد که باید رعایت شود و به نظر می‌آید محمود احمدی‌نژاد هیچکدام از این دو شرط را رعایت نمی‌کند.
او نه تنها خیلی نگران از هستی ساقط شدن تیمش نیست که احتمالا‌ متوجه نمی‌شود که در جوانگرایی نیز حدودی لا‌زم است و برای نمونه نمی‌شود، از بازیکن دسته نونهالا‌ن و نوجوانان، در رقابت‌های بزرگسالا‌ن استفاده کرد. با همه اینها باید برای محمود احمدی‌نژاد که تیم دولت ایران را هدایت می‌کند، آرزوی موفقیت کرد و امیدوار بود به ارتقای توان مدیریتی خود بیفزاید و سرنوشتی چون سرمربی این فصل برخی تیم‌ها نداشته باشد که به دلیل نتایج ضعیف، به صورت اتوماتیک‌وار به سکوها تبعید شده اما تیمش در غیاب او خوب نتیجه می‌گیرد. ‌

احسان مهرابی

منبع : روزنامه اعتماد ملی