تحقق آرزوی ۳۲ ساله یا بازهم تعویق حضور در المپیک

برای انتخاب یك مربی در فوتبال ایران، همیشه نام های بزرگی مطرح می شود ولی در نهایت كسی سكان هدایت آن تیم را برعهده می گیرد كه هیچ وجه اشتراكی با اسامی اعلام شده ندارد.
این همان اتفاقی است كه حدوداً یك سال و نیم پیش برای تیم ملی امید افتاد.
عدم صعود به المپیك آتن با بركناری مایلی كهن و سرمربیگری موقت فركی همراه شد اما خیلی زود این نتایج به علت حساسیت های مسابقات مقدماتی جام جهانی به فراموشی سپرده شد. بعد از جام جهانی، اولین اقدام در این راستا معرفی محمود یاوری به عنوان مدیر فنی تیم امید بود، مردی كه مأمور شد تا با ارزیابی كارشناسانه زمینه های انتخاب سرمربی خارجی را فراهم كند.
مجید جهانپور به عنوان مربی پس از مشورت و هماهنگی با یاوری و مسوولان امر ۴۰ بازیكن را به اولین اردوی امید در كیش دعوت كرد تا شروع تمرینات و برنامه های تیم امید وجهه جدیدی به خود بگیرد.
این موضوع باعث شد حساسیت ها برای استخدام سرمربی این تیم بیشتر شود و در نهایت نام رنه سیموئز مرد موفق برزیلی را اعلام كردند.
این اخبار هرگز به طور قطع تكذیب نشد تا شایعات به واقعیت تبدیل شود و در نهایت دبیر كل وقت فدراسیون فوتبال در تاریخ ۱۵/۷/۸۴ نام این مربی را به عنوان سرمربی تیم امید اعلام كرد.
از همان روزهای اول اما یك مشكل بزرگ وجود داشت كه در سایه بسیاری مسایل گم شد. این مشكل استفاده از بازیكنانی در اردوهای تیم امید بود كه از لحاظ سنی نه می توانستند تیم امید را در دوحه همراهی كنند و نه مجوز حضور در مقدماتی المپیك را به دست می آوردند.
سوابق سیموئز یك توهم بزرگ را ایجاد كرد تا مسوولان وقت فدراسیون نیز با صراحت اعلام كنند شرایط سنی این تیم برای حضور در دوحه و مقدماتی المپیك مناسب است.
دیدن اسامی نفراتی همچون رودباریان، نكونام، تیموریان، عنایتی، حسینی در تیم اعزامی به مسابقات غرب آسیا بیانگر این مسأله بود كه باز هم اهمیت نتیجه گیری بیش از جوانگرایی است.
در آن مسابقات تیم ایران با ارایه بازی های منطقی، در دیدار نیمه نهایی اسیر تیم سوریه كه با نفرات بزرگسال در این رقابت ها شركت كرده بود شد ، از سوی دیگر قضاوت ضعیف داور باعث شد تیم امید در ضربات پنالتی مغلوب شود و از راهیابی به دیدار نهایی باز ماند. سیموئز اما بدون توجه به این موضوع همانند مربیان «كارنامه دوست» به فكر كسب موفقیت بود.
البته برنامه ریزی این مربی بسیار مناسب بود، او پس از جلسه با كمیته فنی سازمان تربیت بدنی برنامه هایش را تا المپیك آتن اعلام كرد و در اظهارنظری جالب توجه در پایان آن جلسه گفت: «برنامه اصلی من این است كه با تیم ایران به مدال المپیك پكن برسم. این مربی برزیلی از همان روزها تأكید ویژه ای برای اجرای برنامه های آماده سازی تیمش داشت ولی حضور تیم بزرگسالان در جام جهانی، برنامه های تیم امید را به طور نسبی تحت تأثیر قرار داد. اردوهای داخلی به جای خارجی و عدم استفاده از تمام نفرات به خاطر برگزاری روزهای پایانی لیگ، سیموئز را مجبور كرد تا فقط در روزهای دوشنبه و سه شنبه با تعدادی محدود از نفراتش كار را ادامه دهد.
پس از جام جهانی و تغییرات مدیریت در فدراسیون فوتبال، اكثریت برنامه های این مربی به علت بی برنامگی و یا اتفاقات خارجی لغو شد. اردوی برزیل، بازی های تداركاتی و مسابقات غرب آسیا كه به علت جنگ در لبنان برگزار نشد، سه برنامه مهم این مربی بود كه به راحتی لغو شد.
او كه نمی توانست این بی برنامگی ها را تحمل كند به بهانه بیماری دخترش و اخذ مرخصی كوتاه مدت به برزیل بازگشت، موضوعی كه شایعه عدم همكاری این مربی را با فدراسیون فوتبال افزایش داد.
برنامه سفر به برزیل در بحبوحه تقویت خبر تعلیق ایران انجام شد و سیموئز در پرتو مشكلات حاشیه ای فوتبال كشورمان باز هم نفراتی را انتخاب كرد كه برای حضور در دوحه هم از لحاظ سنی مشكل داشتند چه برسد به حضور در مرحله مقدماتی المپیك.
خبر تعلیق آنقدر تلخ بود كه همه مسایل را تحت الشعاع قرار داد اما اقدام به موقع مسوولان باعث شد تیم امید جواز حضور در دوحه را به دست آورد.
شوك روحی، مشكلات روانی و فشارهای عصبی اولین بهانه سیموئز قبل از سفر به دوحه بود.
شاگردان سیموئز در دوحه حتی نتوانستند مقابل تیم های ضعیف مالدیو، هنگ گنگ و هند عملكرد خوبی داشته باشند و در نهایت پیروزی های همراه با حرف و حدیث های فراوان برابر این تیم ها به دست آوردند.
پیروزی اعجاب انگیزی كه با شانس و اقبال فراوان برابر چین به دست آمد زمینه حضور تیم امید را در جمع چهار تیم فراهم كرد اما همچنان انتقادها علیه عملكرد مردان این مربی برزیلی بیشتر می شد. شكست تلخ مقابل قطر و عدم راه یابی به دیدار فینال پایان راه اشتباه سیموئز بود، حتی پیروزی یك بر صفر برابر كره جنوبی هم نتوانست آن باخت را تحت الشعاع قرار دهد تا در نهایت واكنش ها علیه این مربی جدی تر شود.
البته هنوز مسوولان سازمان و فدراسیون درصدد ادامه همكاری با این مربی هستند ولی در صورت تحقق این مسأله، سیموئز كار سختی را پیش رو دارد.
مطمئناً از بین بازیكنان حاضر در دوحه فقط مردانی چون ماهینی، میلاد نوری، حقیقی، چاه جویی و پولادی می توانند این تیم را در مرحله مقدماتی همراهی كنند.
ضمن این كه اسماعیل نظر، نادر احمدی، مهدی چمن آرا، فرهاد آل خمیس، علی امیری، حجت چهار محالی، وحید امرایی، محمد پروین، سوشا مكانی، حامد شیری، سعید یوسف زاده، علی حمودی، شهرام گودرزی و امید روانخواه بازیكنانی هستند كه با تجربه شركت در لیگ برتر از لحاظ سنی هم شرایط حضور در مرحله مقدماتی المپیك را دارند.

امیر ملكی

منبع : روزنامه جوان