شیخ محمود مجتهد عراقی

جنسیت: مرد
نام پدر: جعفر/محمدجعفر فرزند باقر میثمی
تولد و وفات: (۱۲۴۰ -۱۳۰۸/۱۳۱۰) قمری
محل تولد: مشخص نیست.
شهرت علمی و فرهنگی: عالم دینی ، مجتهد
معروف به صاحب "قوامع". اصل وی از عراق عجم (اراک ، آشتیان ، فراهان ، و تفرش امروزی است). نسبت او به میثم تماّر ، صحابی امیرالمؤمنین (ع) ، می‌رسد. در نه سالگی ادبیات را فراگرفت و در ۱۲۵۵ق به بروجرد رفت. وی فقه و اصول را از محضر ملااسدالله بروجردی و سیدمحمد شفیع چاپلقی آموخت. آن‌گاه به مدت ده‌سال به سلطان‌آباد و تهران و خراسان و آذربایجان مسافرت‌ها کرد. سرانجام به نجف رفت و سال‌ها از محضر شیخ انصاری استفاده نمود و تقریرات فقه و اصول استادش را ضبط و تدوین کرد. پس از درگذشت استادش به ایران بازگشت و مدتی در همدان اقامت نمود ، سپس در تهران ساکن گردید و از مجتهدان و مراجع بنام این شهر شد. وی در تهران درگذشت و پیکرش به نجف منتقل و در خانهٔ کوچک خودش در نجف ، نزدیک صحن علوی ، دفن شد. از آثارش: "دارالسلام" ، در احوال حضرت قائم (عج) به فارسی که در ۱۳۰۵ق تألیف نمود؛ "مشکاهٔ‌النّیّرین" ، در مناقب و مصائب معصومین (ع) ، در بیست هزار سطر؛ "جوامع‌الشتات" ، در اصول؛ تقریرات استادش شیخ انصاری؛ "قوامع‌الفضول عن وجوه حقائق علم الاصول"؛ "کفایه الراشدین" ، در ردّ جماعتی از مبدعین؛ "خزائن‌الکلام" ، در شرح "قواعد‌الاحکام".

منبع : مطالب ارسالی