امنیت شغلی به سبک ایرانی

شنبه شب بازی آرسنال- نیوکاسل در لیگ برتر انگلستان و حضور دامنه دار و مداوم «آرسن ونگر» روی نیمکت تیم میزبان را دیدیم و به ناگاه یاد فردی چون «فرگوسن» و موضوعی به نام امنیت شغلی و دوام در کار افتادیم، فردا صبحش ابرار ورزشی را خواندیم و از احتمال برکناری دایی و قلعه نویی در صورت بروز اتفاقاتی در آینده ای نه چندان دور مطلع شدیم، در نتیجه فقط یک اتفاق برایمان افتاد و آن چیزی جز شگفت زدگی از این همه «تفاوت» نبود! اصلاً از «سرآلکس» و موفقیت های متعددش که بگذریم، این سؤال ذهنمان را به خود مشغول می سازد که چطور کسی مثل ونگر که هرگز در آرسنال «موفق مطلق» نبوده و بین هر دو افتخار و کامیابی اش با این تیم چند سال فاصله افتاده، همچنان برای اثبات خود فرصت می گیرد اما اینجا این شایعه دهان به دهان می چرخد که ناکامی تیم ملی با دایی در اولین بازی- به واژه «اولین» دقت کنید- مساوی خواهد بود با برکناری وی و نیز پایان مهلت قلعه نویی برای جبران، بعد از بازی هفته هشتم استقلال؟
فردی چون علی دایی توانایی خود را در عرصه مربیگری تا حدودی در این یکی، دو سال اخیر به اثبات رسانده- آخرین نمونه آن، خروج تیم ملی از بحران ۳ تساوی در ۳ بازی و در آستانه حذف قرار گرفتن بود- ضمن اینکه امیر قلعه نویی نیز بهترین مربی سال های اخیر آبی پوشان بوده و سزاوارترین فرد برای حضورروی نیمکت این تیم اما در کمال تعجب و تأسف، بعضی ها از همین حالا برای چند روز و چند هفته بعدشان نقشه کشیده اند و حرف از اخراج آنها می زنند.
اگر آرسن ونگر در فوتبال باشگاهی انگلستان، امتحان پس داده، موفق و کار کشته محسوب می شود، دایی و قلعه نویی نیز- حداقل مطابق با آمار- در ایران جزو بهترین ها هستند و همان قدر حق دارند امنیت شغلی و آرامش خاطر داشته باشند که آن مربی فرانسوی دارد اما در حالی که هنوز تیم ملی بازی های خود را در مرحله جدید آغاز نکرده و لیگ برتر هنوز یک هشتم دیدارهای خود را برگزار شده نمی بیند، این استرس و نگرانی را به آنان منتقل کرده اند که اگر چنین شود، چنان اتفاقی می افتد و...
□□□
هدف از انتخاب علی دایی به عنوان سرمربی تیم ملی چه بود و با این کار چه برنامه هایی را دنبال می کردند؟ اگر واقعاً روی حضور دایی در این منصب برای مرحله نهایی رقابت های انتخابی جام جهانی ۲۰۱۰ نظری نداشتند انتشار خبر برکناری احتمالی وی در صورت ناکامی در بازی اول مقابل عربستان، مهر تأییدی بر این مورد می زند اصلاً چرا چند ماه قبل به او حکم دادند یا بعد از صعود به این دور از او برنامه خواستند؟ هدف از انتصاب قلعه نویی به عنوان سرمربی استقلال در لیگ هشتم چه بود و چه انتظاراتی از وی لیست شد؟ مگر نه اینکه وی با ۲ قهرمانی «اورژانسی» در جام حذفی با تیمی که همه نفراتش انتخاب و مورد علاقه او نبودند ونیز قهرمانی در لیگ پنجم، بهترین انتخاب و «اصلح نامزدهای» سرمربیگری آبی ها محسوب می شد و به این خاطر سکان هدایت این تیم به دستانش سپرده شد تا در لیگ برتر و به ویژه لیگ قهرمانان آسیا، نتایج موردنظر حاصل گردد و اهداف محقق شود؟
بهتر از دایی وقلعه نویی برای تیم ملی و استقلال چه کسانی بودند که اگر این سؤال پاسخ «نامی» داشته باشد، باید پرسید پس چرا چند ماه قبل تصمیم به انتخاب آنها گرفته نشد؟ ضمناً اینکه بعد از صعود از مرحله حساس قبلی با آن همه مشکلات و استرس های موجود، آیا تنها یک بازی، ملاک ارزیابی عملکرد دایی است و انصاف است اگر حتی تیم ملی مقابل عربستان نتیجه را واگذار کند، او را از سمتش کنار گذاشت؟
اصلاً برکناری دایی، با توجه به فاصله زمانی اندک تا دیدار دوم مقابل کره شمالی (۲۴ مهر)، چه نفعی برای تیم ملی کشورمان به دنبال خواهد داشت و امثال پاگلزدورفی که از او برای جانشینی سرمربی فعلی نام می برند- یا حتی بزرگترین مربیان دنیا- چه کاری در حدود یک ماه می توانند در جهت پیشرفت ملی پوشان انجام دهند؟ و نیز با عنایت به قهرمانی استقلال در جام حذفی فصل گذشته با امیر قلعه نویی و کارنامه درخشانی که او با این تیم در عرصه باشگاهی دارد، زمزمه کردن موضوع اخراج وی در صورت تداوم ناکامی ها در ۳ بازی آینده، چه مفهومی می تواند داشته باشد آن هم وقتی صحبت از جانشینی بازیکن تازه خداحافظی کرده آبی پوشان در میان است؟!
انصافاً آیا علیرضا منصوریان این شایستگی را دارد که به جای قلعه نویی روی نیمکت استقلال بنشیند، وقتی این تیم بازی هایی بس حساس وسرنوشت ساز در لیگ هشتم، جام حذفی ولیگ قهرمانان قاره کهن را پیش روی خود می بیند؟ به فرض که خبر مربوط به علی منصور هم کذب محض باشد، استقلال به جای قلعه نویی اصلاً می خواهد چه کسی را انتخاب کند؟ فیروز کریمی یا ناصر حجازی ؟! غیر استقلالی بزرگتر از آقا فیروز- البته کسی که در حال حاضر تیم نداشته باشد- در این فوتبال وجود دارد؟ به فرض که داشته باشد، آیا تضمینی هست که چنین فردی استقلال را به سمت اهدافش رهنمون کند؟ واقعاً که احسنت به این امنیت شغلی «ایرانی» که دیگر به جوان های موفقی چون قلعه نویی و دایی هم رحم نمی کند. احسنت به مدیرانی که اجازه انتشار چنین خبرهایی را می دهند و احسنت به ... بابا دست مریزاد...!

منبع : روزنامه ابرار ورزشی