تر ا می خوانم ای بانویی که ترا معصومه (س) نامیدند

بانویی که به شرافت کامل نبوی نایل آمد و علویه باقی ماند نامش فاطمه است و چون به معصومیت معصومان عصمت ایمان داشت او را به مشهورترین لقب ، «معصومه» می نامیدند .
از پدر پوشاندن غیظ را آموخت. پدرش موسی بن جعفر علیه السلام به وی آموخت به دنبال حقیقت برود و در این راه از بذل جان دریغ نورزد حتی اگر در دیار غربت تب کند و بیمار شود و روح از بدن فارغ نماید. این بزرگ بانو را نجمه خاتون سلام الله علیها مادر بود و در این دامن پر عصمت است که پسر شمس الشمو س می شود و در دیار خراسان خورشید تابان آسمان ولایت می گردد و خاک ایران را به نور امامتش منور و کانون محبت ولایتمداران و درد مندان و مستمندان و غربا می سازد و علی نام می گیرد و ملقب به رضا می شود که جز رضای حق به هیچ چیز رضا نمی دهد و اینگونه می شود که حضرت معصومه سلام الله علیها با حضرت رضا علیه السلام از یک مادر هستند و در دامن پدر ی چون باب الحوایج حضرت موسی بن جعفر علیه السلام به بالندگی می رسند و هر دو راهی بلاد ایران می شوند تا اینکه خواهر شهر قم را با قدومش پر برکت و طوافگاه اهل دل می نماید و برادر خراسان را مشهد خویش بر می گزیند و شهر پر کرامت مشهد مقدس را جانپناه اهل یقین می سازد .
معصومه (س) در روز اول ذیقعده سال ۱۷۳ هجری قمری در مدینه منوره دیده حق بین خویش را گشود . دیری نپایید که در همان سنین کودکی مواجه با مصیبت شهادت پدر گرامی خود در حبس هارون در شهر بغداد شد. لذا از آن پس تحت مراقبت و تربیت برادر بزرگوارش حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام قرار گرفت.
در سال ۲۰۰ هجری قمری در پی اصرار و تهدید مأمون عباسی سفر تبعیدگونه حضرت رضا علیه السلام به مرو انجام شد و آن حضرت بدون این که کسی از بستگان و اهل بیت خود را همراه ببرند راهی خراسان شدند.
یک سال بعد از هجرت برادر، معصومه (س ) به شوق دیدار برادر و ادای وظیفه نسبت امام خویش به همراه عده‌ای از برادران و برادرزادگان به طرف خراسان حرکت کرد و آوازه ی این بانو عالمه به حدی بود که در مسیر به هر شهر و دیار می رسید مشتاقان کمالات و فضایل و دانش و عصمت را به خود فرامی خواند و در این میان نیز مردم عوام اما شیفته عصمت و ولایت از فیض کرامت و دعای خیر او بهره مند می شدند و هر کس تا آنجا که می توانست خود را در پرتو نگاه خورشیدی علوی او قرار می داد تا از عشق گرما بگیرد و دلگرم شود به جلوه های محبت این عصمت خدا و گوش می سپردند به خطبه های علی و زینب گونه اش که می فرمود ؛ بنی‌عباس حیله گر است ... اگر در پستی و خباثت از بنی امیه بیشتر باشند کمتر نیستند ... اینان فرزندان امیه و عباس از ریشه درخت زقوم هستند و سخت جان و روح و ایمان را به تلخی می کشند و در راه گفت و گفت و حق خواهی کردتا کاروان عصمت و ولایت خواهی معصومه ( س ) به شهر ساوه رسید عده‌ای از مخالفان اهل‌بیت که از پشتیبانی مأموران حکومت برخوردار بودند، سر راه را گرفتند و با همراهان ایشان وارد جنگ شدند، در نتیجه تقریباً همه مردان کاروان به شهادت رسیدند، حتی بنابر گفته ای معصومه سلام الله علیها را نیز مسموم کردند.چون دیگر امکان ادامه راه به طرف خراسان نبود قصد شهر قم را نمود. پرسید: از این شهر«ساوه» تا «قم» چند فرسنگ است؟ به ایشان باقی مانده مسیر و راه را گفتند و چون شنید که به قم نزدیک است و دیگر از درد فراق برادر و مسمومیت و تعب راه به بستر بیماری اقفتاده بودند فرمود: مرا به شهر قم ببرید، زیرا از پدرم شنیدم که می‌فرمود: شهر قم مرکز شیعیان ما است.
بزرگان شهر قم وقتی از این خبر مسرت بخش مطلع شدند به استقبال آن بانو شتافتند؛ و در حالی که «موسی بن خزرج» بزرگ خاندان «اشعری» زمام ناقه آن حضرت را به دوش می‌کشید و عده فراوانی از مردم پیاده و سواره گرداگرد کجاوه بانو در حرکت بودند، حدوداً در روز ۲۳ ربیع الاول سال ۲۰۱ هجری قمری ایشان وارد شهر مقدس قم شدند. سپس در محلی که امروز «میدان میر» نامیده می‌شود شتر آن حضرت در مقابل در منزل «موسی بن خزرج» زانو زد و افتخار میزبان ی بزرگ بانویی که در دانش و تقوا سر آمد همقرینان و عصر و روزگار بودند نصیب او شد.
معصومه ( س ) فقط توانست به مدت ۱۷ روز در این شهر زنده بماند و سرانجام در روز دهم یا دوازدهم ربیع الثانی سال ۲۰۱ هجری پیش از آن که دیدگان مبارکش به دیدار برادر روشن شود، محل عبادت آن بانو در مدرسه سِتّیه به نام «بیت النور» محل زیارتش شد .
به سال ۲۵۶ هجری قمری اولین گنبد مزار این بانو توسط برادر زاده اش به نام زینب دختر امام جواد علیه السلام بر فراز قبر ش بنا شد .
در باره معصومیت و دانش و فضل این بانو چنین گفته شد :
الصادق علیه السلام : خداوند حرمی دارد که مکه است پیامبر حرمی دارد و آن مدینه است و حضرت علی علیه السلام حرمی دارد و آن کوفه است و قم کوفه کوچک است که از هشت در بهشت سه در آن به قم باز می‌شود - زنی از فرزندان من در قم از دنیا می‌رود که اسمش فاطمه دختر موسی علیه السلام است و به شفاعت او همه شیعیان من وارد بهشت می‌شوند.
امام رضا علیه السلام فرمود: کسی که حضرت فاطمه معصومه را زیارت کند پاداش او بهشت است .
امام صادق علیه السلام: کسی که آن حضرت را زیارت کند در حالی که آگاه و متوجه شأن و منزلت او باشد بهشت پاداش اوست .
امام صادق علیه السلام : آگاه باشید که حرم و حرم فرزندان بعد از من قم است .
لقب «معصومه» را امام رضا علیه السلام به خواهر خود عطا فرمود: آن حضرت در روایتی فرمود: «هر کس معصومه را در قم زیارت کند، مانند کسی است که مرا زیارت کرده است.»
و نیز چنین فرمود : هر کس نتواند به زیارت من بیاید، برادرم را در ری یا خواهرم را در «قم» زیارت کند که ثواب زیارت مرا در می‌یابد.
دیگر اینکه حضرت معصومه سلام الله علیها را «کریمه اهل بیت» لقب داده اند .

منبع : هوای تازه